Έγειρε κουρασμένα κι αυτή η Κυριακή
στο σούρουπο που πέφτει με μια βουβή θλίψη
ασάλευτος ο αιθέρας καταπίνει
τις τελευταίες ανταύγειες του ήλιου
που επωάζουν μοναξιά
το αίμα μου θυμάται επιδεικτικά
το σπίτι βουλιάζει σε καταβύθιση
τις νυχτωμένες Κυριακές περισσότερο
μου λείπετε όλα όσα φύγατε από εμένα
χειρονομίες, βλέμματα, συνομιλίες
τόσες φορτωμένες με αγάπη ώρες
ξοδεμένα χαμόγελα χωρίς συνοδειά
τα αμείλικτα χρόνια που πέρασαν,
κρατημένα δάκρυα κολυμπούν μέσα μου
γεννάει η νύχτα ρωγμές λύπης
πλάνες βαριές
και νείρεται επιστροφές,
αγαπητά πρόσωπα γύρω από το τραπέζι,
μουσικές χορευτικές
παιδικές ζωγραφιές στους τοίχους
αυτοδίδακτα ποιήματα ευχάριστης μετριότητας
και την ξεκούραστη ασημαντότητα της Κυριακής
που δίνει όγκο στη μέρα
κι εναλλάσσεται το μαράζι σε φως
στο ξεψύχισμα του σκοταδιού..
~ Άννα Γεωργαλή ~
Η φυτογραφία είναι από το https://www.pinterest/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου