ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΚΟΣ "Η θάλασσα που δεν μοιράζεται"

Βράδιασε στην παγωμένη μπαλκονόπορτα
κι η ερημιά του φωτισμένου δρόμου
σε άλλη διάσταση στέκεται μπροστά
στις ηττημένες αποδράσεις μου
γονατιστές μπροστά στο τσιμεντένιο τους βήμα
δοκίμασα με εξαίσιους ύμνους και προσευχές
να ταιριάξω ένα σκηνικό από εκείνη την ταινία
μα το απαράβατο ηλικιακό χάσμα
οδηγεί πλέον τα ταλαντούχα μου όνειρα
που λες και βράδιασε πιο πολύ
παγωνιά που κοιτάζω έξω
τα φωτεινά αστέρια του δήμου
ξεχασμένα στον γενικό διακόπτη
μ' ένα κλικ
να λαμπυρίζουν ως το ξημέρωμα
στης μελαγχολίας τη γλύκα
και τα χρεωστικά μεθεόρτια
με τις ξεχαρβαλωμένες κουδουνίστρες
από το πρόσφατο πέρασμα
των ταξιδιάρικων αγγέλων
γιατί ως και το τραγούδι το είχε πει κάποτε.
ζηλεύει η νύχτα
κάτι απ' το φως σου έχει πάρει.
Βράδιασε και παγώνω πιο πολύ
μαζί με τα τετράποδα στο τσουβάλι του σπιτιού
φτιάχνω σχεδίες και χάρτινα λιμάνια
ξεθωριασμένα εισιτήρια
απόπλους επιστροφές
ψάχνω το αίτιο που η θάλασσα δεν μοιράζεται
γιατί αν κι έναν αιώνα συνεχώς τη χαράζω
πάνω στους ατελείς χάρτες του κορμιού μου
ποτέ δεν είδα πάνω τους ένα σημάδι της
έστω ένα λέπι ή ένα εισιτήριο εξοστρακισμένο
σε κάποια δήθεν ανίδεη τσέπη μου.
Ηλίας Μάρκος
Φωτο: Η.Μ.