Ο τριγμός των βημάτων ξεψυχά αργά.
Βουτάω στην εποχή των μουσώνων
ξεφυλλίζω ασυνείδητα τη ζωή,
στις μαρκίζες κρέμονται
οι αλαλαγμοί των ονείρων.
Το εφήμερο εναρμονίζεται
με τα θολά φεγγάρια,
ενθύμια αναλαμπές
γέμισαν τις κόρες των ματιών μου.
Εκούσια παραδομένο στις όμορφες στιγμές
ένα κορμί επιπλέει στο χάος.
Η καρδιά άρχισε να συσπάται.
Carpe.
Ζωντανός λυρισμός για ακόμη μια φορά! Καλή χρονιά με δυνατές δημιουργίες σας εύχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφή