Carpe "Ανεμώνες..."

Σφυρίζει ο αχός του κύματος,

εκκρίνει τη ζωή

στα παγωμένα δωμάτια.

Σωπαίνω,

οι ανεμώνες λιπόσαρκες

κυματίζουν μιμούμενες

τα είδωλα μας.

Ο κόσμος κυλά σε άγνωστα νερά,

συναισθάνομαι βουβά τα πρόσωπα

να στέκονται κομπάρσοι

σε ταινία εποχής.

Μένω φειδωλός μπροστά

στην ασάφεια των καιρών.

Ένας ορίζοντας πλασματικός

κατακλύζει τις στιγμές

η πραγματικότητα δεν εξελίσσεται.

Δαγκώνω τη γλώσσα

η καταιγίδα συνεχίζει να βεβηλώνει

τα χλωμά κορμιά των ανεμώνων!

Carpe.