Σκοτεινό υπόγειο το μυαλό
μπερδεύει δρόμους, σκάλες
κατεβαίνει, κατεβαίνει
για να βρει καταφύγιο...
Ένα καταφύγιο βρώμικο και σκοτεινό
να ξαποστάσει και να ξεχαστεί
να ξεφύγει από τα στενά δρομάκια
και τους υπόγειους θαλάμους του...
Ακουμπάει ξεχαρβαλωμένα σκαλιά
μουχλιασμένα κι υγρά
γεμάτα αναμνήσεις θαμπές
γεμάτα σκοτεινιά, δεν υπάρχει φως εκεί κάτω
ζέχνει μοναξιά, απελπισία...
Περνάει από βρώμικους, κρύους θαλάμους
ψάχνει μονοπάτι να πιάσει
ώμο ν' ακουμπήσει το γέρικο χέρι του
με μπαλώματα του χρόνου τα σημάδια
διψάει για φως, ζωή...
Και σαν βρει καταφύγιο συναντά τις άτιμες αναμνήσεις (γέρικες, σκουριασμένες)
αρέσκονται να σκαλίζουν πληγές
θέλγονται από τα χαλάσματα του χρόνου
ενώνουν κομμάτια και δημιουργούν
ξεχαρβαλωμένα παζλ...
ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΖΑΡΚΑΔΟΥΛΑ
Η φωτογραφία είναι από https://fineartamerica.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου