Κληρονόμος στο ημίφως της παλιάς αποθήκης βρέθηκε,
καθώς μπήκε μυρωδιές, κλεισούρα, μούχλα
και κοπριά κατάξερη απ’ τα χρόνια.
Άρχισε να ψαχουλεύει,
εργαλεία πεταμένα, τσαπιά, γκασμάδες και υνιά
μια ξεχαρβαλωμένη σβάρνα, ατάκτως ερριμμένα.
Βλέπει ένα καλάθι ψαρέματος,
αναρωτιέται τι δουλειά είχε κει πέρα;
Είναι γεμάτο ποντικούς απολιθωμένους, να σε χαιρετούν.
Ένας αργαλειός παροπλισμένος,
παλιές φωτογραφίες θαμπές, κουρασμένες
από τόσων χρόνων ταξίδι
με κρεμασμένα πρόσωπα αγαπημένα,
είναι οι πρόγονοι.
Τέτοια τιμή τους φύλαγαν οι απόγονοι,
έτσι λησμονημένοι
τώρα που είναι οι προβολείς είναι σβησμένοι,
με την όψη τους ωχρή, ρυτιδιασμένη,
μες στην κοπριά φυλαγμένοι.
Γυρνά τη μνήμη πίσω σε περασμένα, ευτυχισμένα χρόνια.
Να τι απέμεινε απ’ εκείνους τώρα πια.
Μετά την αναχώρηση τους, δεν τους αναζητούν ξανά.
Γιάννης Κοκκάλας
(Ανέκδοτο 2016)
Φωτογραφία : Γιάννης Κοκκάλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου