ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ " Για την Ελένη "

Κρατάω το χέρι σου.
Το τέντωσα ως το πέραν,
ξεχείλωσα τη λύπη μου
εξάντλησα τα οστά,
να τρίξουν
να σπάσουν ως τον ουρανό,
να μην σ αφήσω.
Κλείνω τα μάτια
κι ακουμπώ τους μώλωπες σου,
χαιδεύω όλες τις εκδορές
εκείνες της ντροπής,
άφθαρτα ίχνη στο κορμί σου
τα δαγκωμένη μέλη,
παντού παμφάγο το θεριό
σε μόλυνε με άχθος,
βαθιά ανασαίνω και σε ακουμπώ.
Σμίγω με την αγνότητα σου,
κι όμως,δεν σ άγγιξε
η νοσηρότητα του κτήνους,
τόσο βασανισμένη
κι όμως τόσο απαλή,
σαν την βελούδινη ματιά
που αντίκρυζες τον κόσμο,
με πονάει τόση αθωότητα,
σχεδόν με τραυματίζει,
με επαναφέρει στη δική
μου ενοχή.
Εγώ φταίω Ελένη,
Εγώ και όλοι μας,
είναι που πρέπει να ολοφύρεται
ο ήλιος,
είναι που πρέπει να αιμορραγεί
η αλήθεια
για ν αντικρίσουμε
το αιμόφυρτο ψέμα,
είναι οι σιωπές
που σούρνονται ώσπου
να γίνουν φωνές,
είναι που βολευτήκαμε
στην ασχήμια
κι η έκπτωτη ομορφιά
δεν χώρεσε στο κάδρο,
εγώ φταίω Ελένη,
για κάθε πληγή σου
θα κυοφορώ ενσυναίσθηση,
να μην σ αφήσω,
να σε κρατώ έστω
και με ανάπηρη ψυχή,
δεν θα σ αφήσω,
θα σε εγκυμονώ.

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ.