ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ ΒΑΘΗ - ΠΕΝΤΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Φωτογραφία :Kostas Andreopoulos

Ήταν όπως η σάρκα...

Ήταν όπως η σάρκα γινόταν ένα με το νερό.
Ερεε τρεχούμενο σε κάθε καμπύλη, σε κάθε κρυφό μυστικό.
Πορτοκαλόχρυσα τα φιλιά και αυτή μια μέλισσα που αποζητούσε με πάθος όλο το νέκταρ, κάθε γλυκιά πινελιά.

Βομβητά από τα χάδια του αγέρα όπως έπαιζε με τα πέταλα, τρυγώντας τα ολόδροσα,
εκλύοντας μυρωδιές θεσπέσιες,
δίνοντας του ηλιοκράτορα χάδια πάμπολλα από έρωτα καιγόμενα.

Και όπως άγγιζε την πηγή, υγρό να τρέχει άφθονο, να ξεδιψά κάθε εκατοστό, κάθε άνυδρη ψυχή.
Και το λουλούδι να καθρεφτίζεται, νερό διαμάντι το κάθε φιλί.
Άκουγα τις σταγόνες όπως γλυκά λεηλατούσαν την κάθε καρδιά χωρίς υπομονή.

Και αυτή πέταξε με την γύρη γεμάτη πάνω στα φτερά.
Χρύσιζε σε κάθε αχτίδα του ήλιου,
έλαμπε από χαρά.
Την σκόρπισε παντού σε κάθε φύλλο, σε κάθε κρυφή γωνιά.
Και η καρδιά πετάρησε, ήθελε αχόρταγη να κοιμηθεί σε αυτή την αγκαλιά.

7-5-2018

Δύο κορμιά, καμπύλες ζωής...

Δύο κορμιά, καμπύλες ζωής.
Κόκκινο, πορτοκαλί, σταγόνες ψυχής.
Σε αναζήτηση νερού,
βροχή αναζωογονητική.
Φιλί καυτό, άγγιγμα του ήλιου,
νότες έρωτα και πνοής, ποθητό.

Λίκνισμα φλόγας, δύναμη στην ματιά.
Στόμα στο στόμα,
καυτού αγέρα τα φιλιά,
γίνονται όλο και πιο πολλά.
Και η πνοή να δυναμώνει,
δάκρυα του έρωτα στην πυρκαγιά.

Διαμάντια οι σταγόνες, να ιριδίζουν,
με την ένταση του ανέμου να δροσίζουν.
Έκρηξη και λάβα,
ορμή ακατάληπτη τα βράδια.
Και μια βροχούλα τον ήλιο να προαναγγέλει,
καμπύλες στο στρώμα της φύσης να ζωντανεύει.

21-4-2017

Photo : Αγγελος Αγαπητος

 Προφήτης Ηλίας

Τόσο γλυκοτραγουδιστά τα βουνά!
Αράδες μικρές και μεγάλες,
χαράδρες, πεδιάδες,
πέτρινα και στεργιανά.
Πως αναμιγνύονταν με το μπλε!
Θάλασσες, νησιά και αλαβάστρινες εκκλησιές.
Όλα σε μια συμφωνία.
Και τα καμπαναριά να λαμπυρίζουν στου ήλιου την βασιλική ηγεμονία.
Οι γλάροι τσαλαβουτούσαν από ψηλά
και τα καράβια έσχιζαν,
πένες κελαρρυστές,
τα ηλιοστάλαχτα νερά.

Τα πιο ψηλά εκκλησάκια του προφήτη Ηλία
κάθε Ιούλη γύρευαν να στείλουν μηνύματα με δυσθεώρητη ουσία.
Ειρήνη... Ειρήνη φώναζαν οι χτύποι οι ρυθμικοί
και γινόντουσαν ένα με το κύμα και την ουράνια συνοχή.
Αγάπη, αγάπη σε όλη τη γη.
Οι λέξεις διαχέονταν μαγικές,
χανόντουσαν, γινόντουσαν γράμματα, δάκρυα και προσευχές.
Ας δώσουμε μια αγκαλιά όλοι,
το μεγαλύτερο αγαθό στις ψυχές.
Ειρήνη, ήχοι σε απόκοσμες ιαχές.

30-3-2020

Φωτογραφία: Massimo Serra

Θα πάρω τον ήλιο να στον κάνω στολίδι....

Θα πάρω τον ήλιο να στο κάνω στολίδι,
στον ματιών σου το βυθό, διαμάντι, ζαφείρι.
Δύο μάτια που μιλάνε, γλυκά χαμογελάνε ,
ιστορίες μου λένε και με σιγοκαίνε.

Στην άκρη του κόσμου θα πάω για εσενα φως μου,
μυστήρια να μάθω, για εσενα να γραφω.
Σύννεφα η αγκαλιά σου, τα λόγια, η θωριά σου,
να με αγκαλιάζουν και γλυκά να με τάζουν.

Σε θεούς και αξίες, σε αλήθειες και ερμηνείες,
εσύ η ζωή μου, η ανάγκη, η κραυγή μου.
Τα χέρια θα απλώσω, με πάθος να σε νιώσω,
να σου πω για αγάπη , στων βράχων την άκρη.

Την θάλασσα θα ξελογιάζω, με κύματα θα ταράζω,
για να σε θυμίζει, στης καρδιάς το μετερίζι.
Ένα δάκρυ θα χύσω για να σου το στείλω,
ότι εγώ είμαι για εσενα και άλλη καμιά σαν και εμένα.

Λιβάδια η μορφή σου, γκρεμοί το φιλί σου,
τα λόγια σου απορίες, μεγάλες αμαρτίες.
Θέλω να είσαι η αλήθεια, που βγαίνει από τα μύχια,
της ψυχής η ουσία, του πάθους η εξουσία.

Το βλέμμα να λέει, χωρίς ψέμα να κλαίει,
με την μορφή μου στο φως, να γελάει με βάθος.
Να είναι καθάριο, χωρίς δόλο γεμάτο,
γιατί το άδικο πληγώνει και την αγάπη σκοτώνει.

13-7-2016

Φωτογραφία: Panos Kalogridakis

Μην με κοιτάς...

Μην με κοιτάς που τόσο ευαίσθητα είναι τα φτερά μου.
Μια πεταλούδα στον αέρα με μια καρδιά όλο φοβερά
και ψυχή να περιμένει ένα δάκρυ με ουσία,
ένα γέλιο με φροντίδα,
από τα σπάργανα της αγάπης γεννημένο και με χάρη καμωμένο.
Πολλές φορές ότι βλέπεις δεν είναι και ότι ισχύει, ψάξε καλά να βρεις την άκρη που το κουβάρι ξετυλίγει.

Θέλω τυφώνες δυνατούς, του έρωτά μας φρουρούς,
Θέλω γροθιές διαπεραστικές που τους βράχους τρυπούν αυτές,
Θέλω καταιγίδες, θεομηνίες σε ένα βλέμμα γεμάτο αξίες,
Θέλω μετεωρίτες και αστέρια, πλανήτες και όλου του κόσμου τους κομήτες.
Θέλω να τρίζει η γη η όλη, να αναπηδούν βουνά και πόλεις,
Θέλω πολεμιστές της ματιας και επαναστάτες της ομορφιάς.

Θέλω έναν Ήλιο να ταλανίζει, το νερό να εξευμενίζει.
Τα φαινόμενα απατούν και σε δρόμους της φωτιάς σε οδηγούν.
Μέσα από της στάχτες μου και αν είμαι,όσο αλαβάστρινη και αν δείχνω,
τα κομμάτια μου ενώνω και πιο δυνατό τον εαυτό μου αναπτερώνω.
Τα κομμάτια της ψυχής είναι της ζωής φρουροί και της αλήθειας οι οδηγοί.

7-7-2016