ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ "Αρχαία στιλπνότητα"

Δεν με λυπάται το βλέμμα μου. Αλύπητα μου δείχνει το κορμί του, κοίτα τον λύκο κοίτα την φρίκη δες την ομήγυρη πώς χοροπηδάει μέσα σε σκελετωμένα χειροκροτήματα, εγώ σου δείχνω τους κλέφτες εγώ και τους αγοραστές, κι οι πωλητές στη γωνία μ ένα τσαφ θ απαλλοτριώσουν τα όνειρα. Δεν με λυπούνται τα μάτια μου. Αναπολόγητα βλέπουν ν αποκοιμιέται ακόμα μια άγνοια και να ξυπνάει μια αδίστακτη πόρτα, αδιάντροπα μπαίνει το ασίγαστο αδιέξοδο, ούτε καν ένα παρήγορο λάθος, μόνο αυτοτιμωρία, μια κατ ευφημισμόν ιστορία πωλείται γυμνωμένη από δόλο. Καημένη χώρα το φως μου, με το ζόρι να κοιτάω τους τάφους της αθωότητας, να θρηνώ για την ραθυμία, να υπνοβατώ ανάμεσα σε επιτάφιους και σε άδολο πόνο, ξανά ματαιώνομαι, νυστάζω, φοβάμαι, θέλω να ρίξω υπότιτλους, να μην ξαναδώ : άδικα, άδικα της Ελλάδας όλη η αρχαία στιλπνότητα.

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ 


Η φωτογραφία είναι από το https://www.pinterest/