Μου λένε συχνά
-μιλώντας μου σε πληθυντικό αριθμό-
ζηλεύουμε την ησυχία των φρυδιών σας.
Οι γραμμές σας είναι ρυτίδες
καθαρά απόμακρες.
Τα μάτια σας έχουν το σεβασμό
της μελαγχολικής σταγόνας μετά τη βροχή.
Αγαπάτε να αλλάζετε τις λέξεις
και πολλές φορές τα γράμματα
όχι για τον αναγραμματισμό
αλλά σαν της αγάπης σας να ταιριάζουν τα λάθη.
Τους απαντώ
καταλαβαίνετε τα επιφανειακά αγγίγματα
των αισθήσεων μου
μα μη ζηλεύετε τη ψυχή μου.
Δεν είναι φρόνιμο να ασφυκτιούμε μαζί
σε χρεωκοπημένους παράδεισους.
Η φωτογραφία ανήκει στην Ντίνα Γεωργαντοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου