Μ' αρέσει να γράφω άρθρα για τις ανθρώπινες σχέσεις, τον έρωτα και την λαογραφία! Προσπαθώ να είμαι δημιουργικός και αυθόρμητος και μισώ να βαριέμαι το ίδιο όπως τον ανταγωνισμό και το ψέμα. Η λαογραφία είναι η μεγάλη μου αγάπη όπως και τα ταξίδια, γιατί θέλω να καταγράφω την κουλτούρα, τα ήθη και έθιμα του κάθε τόπου! Τα αγαπημένα μου χρώματα είναι το κόκκινο και το λευκό. Οι φίλοι μου λένε ότι είμαι καλός στη παρέα. Έρωτα ορίζω το συναίσθημα που μπορεί να περιγραφεί με δυο λέξεις. Η φιλία; Ένας φίλος είναι ένα από τα ωραιότερα πράγματα που μπορείς να έχεις και ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορείς να είσαι!
Στον τοίχο ενός ακατοίκητου νεοκλασικού, κάπου στον Κεραμικό, είδα γραμμένο:«Η απόσταση ομορφαίνει τους ανθρώπους».Σκέφτηκα, πόσο αληθινό είναι άραγε;
Η απόσταση ομορφαίνει τους ανθρώπους ή τους κουράζει και τους χωρίζει; Κι αν τους ομορφαίνει πόσοι έρωτες, αλλά και ανθρώπινες σχέσεις καταφέρνουν να ζουν έτσι; Μαζί και χώρια.Επίσης, για το ίδιο θέμα έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς:
· Η σκέψη ενώνει ό,τι χωρίζει η απόσταση.
· Καμιά απόσταση δεν εμποδίζει την αληθινή επιθυμία.
· Οι σχέσεις από απόσταση είναι πιο αληθινές.
· Αλάργα, αλάργα το φιλί να ‘χει και νοστιμάδα, λέει η Μαντινάδα.
· *Μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται, λέει ο θυμόσοφος λαός μας.
Για να είμαστε σαφείς και σύμφωνοι με την ετυμολογία της λέξης, αλλά και τον πλούτο της Ελληνικής γλώσσας ανατρέξαμε σε δυο λεξικά:
· Απόσταση (σις-εως) (από+ ίσταμαι) = Το διάστημα μεταξύ δύο τοπικών ή χρονικών σημείων( Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας με αναφορά στην Αρχαία Ελληνική των Εκδόσεων ΕΝΝΟΙΑ).
· Από-στάσις(-εως) =Το ίστασθαι μακράν από τινος, το διάστημα( Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης του Ιωαν. Σταματάκου, των Εκδόσεων ΦΟΙΝΙΞ Ε.Π.Ε)
Έχουμε ακόμη:
· Την απόσταση μεταξύ δύο στίχων.
· Την απόσταση αναπνοής.
· Την απόσταση μεταξύ δύο σημείων και τη φράση,
· Σε απόσταση βολής.
Τέλος, δε θα ήταν ανώφελο, κατά την άποψή μου, να αναφερθεί εδώ και ο Μαθηματικός τύπος της Γεωμετρίας για την εύρεση της απόστασης (διαστήματος) μεταξύ δύο σημείων.
Η ανθρώπινη επαφή είναι βασική ανάγκη των ανθρώπων, τις περισσότερες όμως φορές μπαίνει σε δεύτερη μοίρα λόγω υποχρεώσεων, έλλειψης χρόνου ή οικονομικών δυσκολιών. Γινόμαστε πιο κοινωνικοί και απολαμβάνουμε την προσωπική επαφή με τους ανθρώπους. Το να είμαστε αποτραβηγμένοι και σε απόσταση από τον κοινωνικό μας περίγυρο, μακροπρόθεσμα μας κάνει να νιώθουμε ότι δεν ανήκουμε πουθενά με αποτέλεσμα να αφαιρεί το αίσθημα της ικανοποίησης από την καθημερινότητά μας.Βέβαια,παρόλο που οι άνθρωποι αγαπούν την επαφή με τους άλλους, κάποιοι δεν μπορούν εύκολα να προσεγγίσουν τα πρόσωπα που θα ήθελαν να είναι μαζί!
Συγκλονισμένος είδα στην Τ/V τις ημέρες της καραντίνας μια Νοσηλεύτρια -μάνα να λέει:
· Ήθελε να ‘ ναι στην αγκαλιά μου να μου μιλάει και να με φιλάει κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.
· Ήθελενα κοιμάται στην αγκαλιά μου, πάνω στον καναπέ.
Κι εγώ να μην μπορώ να το πλησιάσω. Να είμαι σε απόσταση. Στο άλλο δωμάτιο!
Τις τελευταίες μέρες της καραντίνας, λόγω COVID-19, αφού περάσαμε επιτυχώς την πρόκληση«Μένουμε σπίτι»,δίνουμε εξετάσεις, τώρα, για να ολοκληρώσουμε την προσπάθεια επιβολής του Κορωνοϊού με το 2ο στάδιο,«Σε απόσταση». Και δε γίνεται αλλιώς.
Αλήθεια, πόση αναμονή κρύβει όλη αυτή η διαδρομή; Πόση δύναμη; Μάλλον αυτό δεν μπορώ να το υπολογίσω γιατί η απόσταση δεν μετράει χιλιόμετρα… Εμείς υποσχεθήκαμε «βαριά» λόγια στα σκοτάδια. Είπαμε δυνατά «μαζί κι όπου βγει», αλλά φίλοι μου όλοι μαζί! Συμφωνήσαμε πως όσα χιλιόμετρα κι αν μας χωρίζουν θα είμαστε δίπλα ο ένας στον άλλον. Αφιερώσαμε τραγούδια για την απόσταση, αλλά στοιχηματίσαμε ότι θα το κάνουμε να φανεί παιχνιδάκι.Κι έτσι πρέπει.Προχωράμε. Το να αναπαράγουμε, κάποιοι από μας, προβληματικές καταστάσεις μας δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα.
Ακόμη και στο μεγάλο λοιμό της Αθήνας του Περικλή, το 430 π.χ, όπου εξαφανίστηκε ο μισός πληθυσμός, ο Πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης γύριζε στις γειτονιές και προέτρεπε τους πολίτες να είναι σε απόσταση και «Να μην συναθροίζονται».
Πάντα θα υπάρχουν προκλήσεις στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Όμως για να διατηρηθούν θέλουν αγάπη, κατανόηση και φροντίδα. Διαφορετικά, θα είναι σαν να έχουμε φυτέψει το πιο όμορφο λουλούδι στον κήπο μας, που όμως αν δεν το φροντίζουμε καθημερινά θα μαραθεί.
Για επίλογο άφησα τη στιχομυθία, που τυχαία άκουσα, μιας γειτόνισσας- μάνας με το γιο της, ο οποίος ήταν φοιτητής σε επαρχιακή πόλη και είχε να τον δει όλο τον καιρό της καραντίνας:-
· Ομόρφυνες, γιόκα μου.
· Τι να κάνουμε ρε μάνα. Η απόσταση, βλέπεις, ομορφαίνει τους ανθρώπους!!
Αποστόλης Ι. Νινιός Γλυφάδα, 21.05.2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου