ΣΟΦΙΑ ΤΑΝΑΚΙΔΟΥ "Σοφίας Ποίηση" - Ποιητική Συλλογή

Σοφία Τανακίδου : Σοφίας Ποίηση
Εκδόσεις : Δυάς
Ετος Εκδοσης !2020
Είδος : Ποιητική Συλλογή 

Το Οπισθόφυλλο

Σοφία Θέλω να αλλάξω το όνομα μου. Εκείνο που μου έδωσαν οι άνθρωποι χωρίς ποτέ να με ρωτήσουν. Ζηλεύω τους άλλους με τα απλά τους ονόματα που δεν τους θυμίζει τίποτα την μηδαμινότητα τους. Με ονόμασαν Σοφία. Πόσο κουτή, πόσο λίγη νιώθω μπροστά στο όνομα μου. Που όσο κι αν προσπαθώ να το φτάσω το όνομα μου αετός δίχως ταίρι. Άπιαστο αστέρι.. Θέλω να αλλάξω το όνομα μου... Μα άλλο δε βρίσκω πιο όμορφο να 'ναι. Ίσως αν ξανά προσπαθήσω να το αγαπήσω, η αγάπη με κάνει σοφότερη λίγο και μαζί με το όνομα μου και τον εαυτό μου πια αγαπήσω.

Ποιήματα Συλλογής 

Η γλώσσα

Πιο σκληρό όργανο
απο τη γλώσσα
δεν υπάρχει.
Όλο το σώμα
υποκλίνεται
μπροστά της.
Υποκλινομαι και γω
στα θαύματα της.

Μπορεί στα ουράνια
μια της λεξη
να σε πάει
και υστερα πάτο
με ενα λόγο
σε πετάει.

Όποιος τη γλώσσα του
με δηλητήριο
στάζει
και να πληγώνει
τους νέους
δε διστάζει
πρέπει να ξέρει
και ποτέ να
μη ξεχνάει...

Η μέλισσα όταν αφήνει
το κεντρί της
μαζί με κείνο
φεύγει και η ψυχή της......

✧✧✧✧✧✧✧✧

Πέντε δάχτυλα

Σαράντα μέρες έλειψες και σε ξέχασα.
Άνοιξες την αγκαλιά σου,
μα ήταν γεμάτη και εγώ κρύφτηκα.
- Ποια είσαι; ρώτησα.
Δυόμιση χρονώ παιδάκι με μνήμη χρυσόψαρου.
Και μου σύστησες τον αδελφό μου.
Δεν ήμουν πια το μωρό σου!!
Αχ βρε μάνα που δεν χόρταινα την αγκαλιά σου γιατί την μοιραζόμουνα στα πέντε.
Και σε ρωτούσα συνέχεια ποιον αγαπάς περισσότερο; Τον γιο σου;
Και μου έδειχνες τα πέντε σου δάχτυλα.
-Κόψε μου ένα, να δεις σε ποιο θα πονέσω!!!
Αχ βρε μάνα που όταν αρρώσταινα
μου αγόραζες πάστα να γλυκάνεις τον πυρετό μου.
Που ξενυχτούσες στο παράθυρο όταν αργούσα.
Και όταν ερχόμουν δεν έλεγες τίποτα.
Και εγώ πίστευα πως δεν νοιάζεσαι.
Που με ρωτούσες για τα μυστικά μου και σώπαινα.
Που με ρωτούσες αν σε αγαπώ και γελούσα.
Πιό παιδί από μένα γινόσουν, όταν θύμωνες, όταν φοβόσουν.
Οι πόρτες στο σπίτι πάντα ανοιχτές, έκρυβες τα κλειδιά για να μην κλειδωθούμε.
Και όταν έφυγα με αποκαλούσες...
Το ξενιτεμένο μου...
25 χιλιόμετρα μας χώρισαν.
Μα η άλλη άκρη του κόσμου φάνταζε για σένα.
Αχ βρε μάνα.
Που μού 'λεγες, θα καταλάβεις όταν γίνεις μάνα και έγινα και κατάλαβα.
Και δεν σου παραπονέθηκα ποτέ ξανά για να μην σε πικράνω.
Γιατί έγινα μάνα και είδα τα λάθη σου.
Γιατι έγινα μάνα και έκανα τα ίδια λάθη.
Γιατί μόνο όσοι δεν αγαπούν, δεν κάνουν λάθη.
Γιατί απλά δεν κάνουν τίποτα για σένα.
Αχ βρε μάνα.
Που μεγάλωσα και εσύ ξανάγινες παιδί.
Που δυσκολεύεσαι να φας.
Που δυσκολεύεσαι να περπατήσεις.
Που δυσκολεύεσαι να θυμηθείς.
Μνήμη χρυσόψαρου πια.
Και όμως.
Κρατάς το ένα χέρι σου σφιχτά και μετράς με το άλλο τα πέντε σου δάχτυλα και με δυσκολία προφέρεις.
Μαίρη Δήμητρα Στέλλα Σοφία Δημήτρης και γελάς.
Που δεν έχεις ξεχάσει,που είναι όλα εκεί.
Μέσα στα δάχτυλα σου.
Μια γροθιά που φιλάς.
Αχ βρε μάνα.
Πέντε δάχτυλα η ζωή σου.
Τα παιδιά σου.

✧✧✧✧✧✧✧✧

Η φωνή μου.

Λαθέψανε οι Μοίρες μου την ώρα που γεννιόμουν και τη φωνή μου κλείδωσαν
στα βάθη της ψυχής μου μεγάλωνα με ψεύτικη
μα δεν καταδεχόμουν
και πάντοτε την έψαχνα στο διάβα της ζωής μου.

Όσο και να την κρύψανε στο αριστερό μου χέρι
οι σκέψεις ακυβέρνητες ποτέ τους δεν διστάζουν ξυπνάνε πάνω στο χάρτη και γίνονται μαχαίρι
είναι η φωνή μου στο γραπτό λέξεις που λάβα στάζουν.

Βιογραφικό:

Η Σοφία Τανακίδου γεννήθηκε στην Μακρυνίτσα Σερρών και μεγάλωσε στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης.

Μένει μόνιμα πια στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης είναι μητέρα δύο παιδιών και σύζυγος.

Γράφει από την εφηβική της ηλικία ποίηση.

Έχει λάβει μέρος σε ποιητικούς διαγωνισμούς και ποιήματα της έχουν φιλοξενηθεί σε blogs, sites και ραδιοφωνικές εκπομπές.

Συμμετέχει σε αυτοέκδοση ποιητικής συλλογής με τη συνεργασία δύο ακόμα ποιητών με τον τίτλο "Τρι-λογία ψυχής" 

Αυτή είναι η πρώτη της προσωπική συλλογή με τίτλο 

"Σοφίας Ποίηση" 

από την εκδοτική "Δυάς"

………