ΤΑΚΗΣ ΠΑΝΟΣ "ΑΤΙΤΛΟ"

Η Ίρις  σε ερυθρόμορφο αγγείο, μέσα 5ου αιώνα, Σικελία.

- Το χέρι σου μες το νερό με τα άνθη
Σαν τα απαλά αγγίγματα της Ίριδας της κόρης ενός κρίνου
στους οφθαλμούς μας κινώντας αρχαίο θαύμα
στου ουρανού ο δρόμος επτάχρωμες σφιχταγκαλιάζει δυο θάλασσες
στης γης την άκρη μ’ ένα ρόδινο χάσμα
απλώνοντας τους πέντε ανέμους
το πυρωμένο δείλι
η πεταλούδα κερνώντας λησμονικό της νύκτας ‘λιόχαρη περιδιαβαίνει
αλλάζει χρώματα με χάρη λικνίζοντας νωχελικά τα μέλη
κι άλλο από έρωτα κι αγάπη δεν θώπευσε ποτέ της
με ένα χορό ολόγυμνο επάνω στο ξανθό ακρογιάλι
μήτε για θάνατο θέλει ζώντας το όνειρο να ακούσει -
πετώντας πάνω από τους στυγερούς όρκους της Στύγας με αίμα και δάκρυ θεμελιωμένους
ξορκίζει υμνολογώντας στίχους φερμένους από έναν αγέρα
επάνω στις λεπτές ακτίδες ενός ονείρου και ταξιδεύει μες στις καρδιές θεών κι ανθρώπων που ολολύζουν σε αδιεξόδους μιας νύκτας κλεισμένης μέσα στα καμένα φύλλα ενός βλαστού που έκαψε ο πάγος και η μοχθηρία ενός τρωκτικού που αδημονεί να ρθει το δείλι …..
...
Τον συνεχή παλμό π' αγγίζει τ' ακρογιάλι από το κύμα
επάνω στον βράχο στέκει απόψε δέσμιος ο Πρωτέας
και στις αλέες ο κτύπος της μεμβράνης ενός τυμπάνου αντηχεί στην φλούδα καθώς ένα πανί άδειο ο αέρας
σε ένα κατάρτι γαλέρας
στου λιμασμένου βράχου τα πετρωμένα χέρια ρημαγμένης
δέσμιος στέκει απόψε πάλι ο Πρωτέας
καθώς κοιτάζει
μη και η ζωή
σαν ανατείλει η μέρα με
τ’ όνειρο θα αλλάξει
…..
12/5/2020
TPP