ΣΜΑΡΩ ΝΟΤΟΥ "ΘΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ"

Ο δικός μου παράδεισος
μια έκρηξη γαλάζιου
που λαμπυρίζει στην ξαστεριά του σύμπαντος.
Ένα μαγευτικό πέρασμα στην αγκαλιά του Ήλιου
με γαλήνιες μελωδίες Μουσών στολισμένο
ταξίδι άγιο, δαφνομυρωμένο
παλμός ζωής σε μια Ιθάκη αγέραστη
που στην ανάσα της βαστά του έρωτα το θρόνο.

Ο δικός μου παράδεισος
θέρος ελληνικό, θάλασσα ακύμαντη κι ουρανός.
Δαντελένια ακρογιάλια, ανθισμένα ρείκια και μυρτιές
που κερνάνε φως, σταφύλι και γλυκό του κουταλιού.
Φωνές και χαμόγελα που λαμποκοπούν ανέμελα
σαν ολόλευκοι γλάροι
σα διάσπαρτες φιγούρες καϊκιών
που με ανοιχτά πανιά αφημένα στο γητευτή άνεμο
δραπετεύουν, ζωγραφίζουν, στάζουν ελπίδες
πλέκοντας στου Αιγαίου την πέργκολα το αιώνιο καλοκαίρι.

Ο δικός μου παράδεισος
ευωδιά αρχαιοελληνική που πάλλει την ψυχή.
Ένα αστέρι πυρακτωμένο, επτάφωτο
που χρυσώνει το μυστικό της ύπαρξης.
Μωσαϊκό απόσταγμα γνώσης κι εμπειριών
άχρονο, ανεξίτηλο, άφθαρτο μονοπάτι σοφίας
στο φέγγος του Σωκράτη και του Πλάτωνα
στην ίδια γη, στα ίδια χώματα ταγμένο αιώνες τώρα.

Ο δικός μου παράδεισος
δώρο παντοτινό, θαύμα καθημερινό
με ανοιχτή την αγκαλιά ασύγκριτος παραμένει
αλλιώτικος, ιδανικός, ατόφιος.

Η φωτογραφία είναι από https://pixabay.com/