ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ ΒΑΘΗ "Είναι μια πληγή μικρή..."

Φωτογραφία : Lakis Lambrianides

Είναι μια πληγή μικρή,
αόρατη και δυνατή,
που με την πρώτη αχτίδα αιμορραγεί,
σταλιά σταλιά και προσευχή.
Στέλνει του ουρανού κραυγή
και της θάλασσας ευχή καυτή.

Άγγελοι και φτερά,
σπαθιά με μύτη, κοφτερά,
που μπαίνουν μέσα στην καρδιά
και κάνουν την μνήμη πίσω να γυρνά...
Θάλασσα μου αφρισμένη
από δάκρυα παλιά, ευλογημένη,
χτύπα χτύπα δυνατά,
με ψυχή και με φορά.

Κύματα και καημοί,
μέχρι τον πάτο μια ρουφηξιά κρασί,
με ένα παράπονο πικρό,
να μου πνίγει την αναπνοή και το μυαλό.
Θέλω ή δεν θέλω να θυμάμαι
και να απορώ...

Πως η θαλασσιά χτυπά με ορμή,
τούτη την γλυκιά τη γη,
με αίμα και δάκρυ κεντημένη,
τέτοιο παράπονο να βουλιάζει το στήθος,
την ειμαρμένη...

Βουλιάζω στο πόνο και κλαίω,
χώμα και αλμυρό νερό να λέω...
Δάκρυ από τον αγέρα τον πελαγίσιο,
τάμα στην Παναγιά,
στην πιο ψηλή κορφή να κατοικήσω...
με το λαούτο να σιγοτραγουδήσω...

Είναι μια πληγή μικρή,
αόρατη και δυνατή,
που με την μνήμη φέρνει φτερά
και κοφτερά Χρυσά σπαθιά...
Στέλνει του ουρανού κραυγή
και της θάλασσας ευχή καυτή.

 Stamatina Vathi  "Είναι μια πληγή μικρή..."

6-8-2019