ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ - ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Schmalz Herbert - Ιφιγένεια

ΑΦΑΝΤΕΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΕΣ

Σπίρτα αναμμένα και κεριά σβηστά,
η αγάπη στις φλόγες.
Σέρνει βήματα αργά η πρώτη χορεύτρια στον χορό της νύχτας,
προχωρά σε μια θολή άβυσσο.
Ιέρειες και άφαντες Ιφιγένειες ανηφορίζουν στο «άγνωστο»
καταριέται ο άνεμος ο λαβωμένος από τις τόσες θυσίες.
Ορφανό το φεγγάρι καθρεφτίζεται σε ποτάμια πετρωμένα,
παλικάρια που πολέμησαν τους δράκους στις μεγάλες σκιές
βαδίζουν στα σταματημένα τους νερά,
με βλέμμα βαθύ προχωρούν πέρα απ’ τη μοναξιά,
με μια γνώση πικρή πως τα τρένα που σφυρίζουν
δε θα σταματήσουν ποτέ γι’ αυτά.
Ρίχνει άγκυρες ο καιρός για να κρατηθούν οι κουρασμένοι ερημίτες,
κατρακυλούν καταπάνω τους βράχοι και σκοτωμένα πουλιά.
Μαρμαρώνουν οι άνεμοι
από τη θλίψη της προσευχής των μελλοθάνατων ληστών,
φαρμάκι στάζει η νύχτα
που θα κοκαλώσει σε λίγο τα κορμιά τους πάνω στους σταυρούς.
Γριές καμπουριασμένες ξορκίζουν τη μοίρα
με βοτάνια ανίσχυρα και λόγια της φωτιάς,
γεμάτες αγωνία ψάχνουν σημάδια μιας τύχης ανύπαρκτης.
Κι ο χρόνος να πληγώνει και να προχωρά αδιάφορος,
και οι φωτογραφίες ν’ αναζητούν το χέρι
που τις κρέμασε για πάντα στις έρημες κάμαρες.
Λόγια πολλά και ψιθυριστά ακούγονται,
τα νυχτοπούλια κρώζουν χρησμούς σε μια γλώσσα ακατάληπτη.
Οι ώρες δίβουλες και σκοτεινές,
οι σκιές φοβερές,
και οι νύχτες αξημέρωτες.

Ιωάννα Αθανασιάδου

Herbert Gustave Schmalz - A Fair Beauty

ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΩΝ ΔΕΚΑΟΧΤΩ ΧΡΟΝΩΝ 

Αστράφτει η φλέβα τ’ ουρανού,
τα ρόδια σφίγγουν τον καρπό τους.
Τα τύμπανα του ανέμου παίζουν πανάρχαιες μουσικές.
Ένα κορίτσι στα δεκαοχτώ
χορεύει στον ρυθμό τους.
Σ’ απόκρημνα φαράγγια και θύελλες οι ρίζες της.
Ο ήλιος όμως, χρυσός στο κορμί της.
Σταλαγματιά κόκκινου κρασιού το βλέμμα της!
Στο πρόσωπό της φέγγει της δικαιοσύνης ο σταυρός.
Της νίκης το σημάδι στο μέτωπό της.
Πανιά λευκά τα όνειρά της.
Τ’ όνομα της αγάπης ζωγραφίζει στις βαρκούλες
και στις πλώρες τον Αϊ-Νικόλα.
Όψη γλυκιά, με την αρμύρα και τον ίσκιο της θάλασσας,
τις πλεξούδες του ήλιου
και τα μύρα της πρώτης νιότης!
Με τα αντίδωρα του Χριστού στις χούφτες
και τις ανθισμένες μυρτιές στα ματόκλαδα!
Στα χέρια της κλαδάκια από δυόσμο και βασιλικό,
τα μάτια της, πέλαγος και φωτιά.
Δροσοσταλίδα σε χλόη απάτητη!
Στο σακίδιο της τραγούδια με ευχές
κι ο ήλιος που μπαρκάρει με τους πελαργούς.
Τα ταξίδια όλα ξεκινημένα στα πελάγη της,
καράβια τρικάταρτα στους ουρανούς της.
Κορίτσι των δεκαοχτώ χρονών,
χιλιοφιλημένο των αστεριών,
λατρεμένο του ανέμου!

Ιωάννα Αθανασιάδου