μια λαιμητόμος να κρέμεται
πάνω απ'την αλήθεια που αργοσβήνει
στο μέλλοντα χρόνο,
στο άγνωστο που έρχεται.
Πόσα δάκρυα αρκούν
για να ξεπλύνουν
το φόβο και το άδικο
απ'τις καρδιές των ξεχασμένων;
Σφιχταγκαλιάζοντας μια κούκλα πάνινη
αντικρίζοντας την απουσία των ανθρώπων,
φτάνουμε στα έσχατα όρια της ανθρωπιάς.
Μια καρδιά από πανί
που η ζωή της έλαχε
να ζητιανεύει την αγάπη.
Στο μέλλοντα χρόνο
το σκοτάδι έρχεται πιο γρήγορα
...το φως ,η ελπίδα άραγε θα'ρθει;
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου