ΜΑΝΤΛΙΝ Α. "Ατιτλο"

Αύγουστος.Καλοκαιράκι.Ο μήνας της Παναγιάς.
Πάντα ξαποσταίνω σε τούτη την ηλικία της χρονιάς.
Στις κάτασπρες σε σημασία στιγμές μου,ξαναγυρνώ για να ξανανθίσω.Κάθε φορά αυτός ο ''Συκολόγος'' μήνας,έχει την ικανότητα να μου ζωντανεύει τ΄όνειρο απ΄την αρχή.
Ξαναγυρνώ στο πέτρινο σπιτάκι μας στο χωριό,κάπου στην Εύβοια,με τον αδελφό μου και τα ξαδέλφια μου.Το πανέμορφο κείνο σπιτικό,που κρατούσε στην αγκαλιά του,ολόκληρη φαμίλια (καθότι μεγάλο σόι). Όλοι μαζί αγαπημένοι κάναμε το δικό μας καλοκαίρι...από κείνα,που θα ζήλευαν και τα πιο ευφάνταστα παραμύθια.
Κοριτσάκια τότε εμείς με Αθώα μάτια,και με τις λευκές καλτσούλες και τ΄αγόρια με τα κοντά παντελονάκια τα φανελάκια με την λαιμόκοψη και το μυαλό τους μόνιμα δοσμένο..στις ζαβολιές που θα καναν στα παιχνίδια μας.
Η αυλή μας,καθημερινά παραδινόταν στα γέλια,τις χαρούμενες φωνές και τα τραγούδια μας. Τα βράδια συνεχίζαμε τα πειράγματα και τ΄αστεία μεταξύ μας,όταν πέφταμε - ξεθεωμένοι πια - να κοιμηθούμε όλοι ''στρωματσάδα'' δίπλα στο παλιό ασβεστωμένο τζάκι της γιαγιάς,στο πάνω δωμάτιο με τα μεγάλα σιδερένια παράθυρα και τα ολόλευκα κεντητά κουρτινάκια.
Σαν να ακούω ξανά,τις μουσικές μου Αγάπες,ιδιαίτερα τα τραγούδια του Πουλόπουλου,των οποίων,οι στίχοι,οι μελωδίες κι ο ρομαντισμός,φτέρωναν τα όνειρα μας κι έτσι ''οι νύχτες μας,μύριζαν γιασεμί''. Οι αγνές μας καρδιές γιομάτες επιθυμίες,γιατί οι λύπες κι οι στενοχώριες...ήταν ακόμα κοιμισμένες βαθιά.
Το ''Αύριο'' μας,φάνταζε..γιγαντένιος κορμός,που έφτανε ως τον Ουρανό κι εμείς πάνω του με την αθωότητα της ηλικίας μας, είχαμε αρχίσει να σκαλίζουμε δειλά-δειλά,τους ανθούς των ονείρων μας μαζί με κάποια ευγενική θεότητα,που την έλεγαν ''Ελπίδα''...έτσι,για να φυλάει τα όνειρα μας,μη χάσουν το δρόμο τους.Ούτε που μας πέρναγε τότε από το μυαλό,πως η ''Ελπίδα, μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει λεπίδα''.....
Το λιοπύρι καλά κρατούσε, όμως ο Ήλιος Δεν ''τρεμούλιαζε'' πάνω απ΄τα κεφάλια μας....γιατί Εμείς τότε,μαθαίναμε να τον Ζωγραφίζουμε....Όχι να τον ''μουντζουρώνουμε''.
ΝΟΣΤΑΛΓΩ...
αυτή την ευωδιά Αγάπης...χυμένη ολόγυρα
τις κάτασπρες μυρωδάτες γαρδένιες,
την μουριά στην αυλή μας (ήταν ο ίσκιος του μεσημεριού)
και ...τα Εξαιρετικά λιαστά μας σύκα (Κύμης)..
*
Μαντλίν