Ένα μικρό νησί,όχι όπως λέει ο ποιητής "…όλο ελιές κι αμπέλια" αλλά με απόκρημνα βράχια, κρυστάλλινα νερά,παλιά αρχοντικά και μεγάλη ιστορία:η ανατολική "εσχατιά"της ελληνικής επικράτειας,72 ν.μ. ανατολικά της Ρόδου και 328 ν.μ. από τον Πειραιά...
Ανακαλύψτε επίσης,το νησί της Δέσποινας Αχλαδιώτη (πραγματικό όνομα της Κυράς της Ρω),μέλους της Αντίστασης που κατά την περίοδο της κατοχής και επί 40 χρόνια ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω,κάθε πρωί και την κατέβαζε με τη δύση του ήλιου.
Info:Βικιπαίδεια, αθηνόραμα-travel.
"Το Καστελλόριζο, είναι ένας μικρός επίγειος παράδεισός…Ένα μικρό νησί στα Δωδεκάνησα με τεράστια ιστορία και πολιτισμική κληρονομιά…«Το Καστελλόριζο έχει να επιδείξει τεράστια πολιτιστική ιστορία. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, αλλά θα τονίσω πως στο μουσείο του νησιού υπάρχει περιοδικό με αινίγματα του 19ου αιώνα! Το θέμα είναι να επαναφέρουμε την ποιότητα της παιδείας που θα έπρεπε να υπάρχει στο νησί. Εξαιτίας πολέμων χάσαμε τουλάχιστον δύο γενεές, και τώρα χρειάζονται τουλάχιστον άλλες δύο για να αντιστραφεί η κατάσταση. Όμως κάπου πρέπει να υπάρξει μια νέα αρχή, που να διδάσκει το ότι προηγείται ο ψυχικός και νοητικός πλούτος, πέρα από τον ματαιόδοξο πλούτο των χρημάτων. Δυστυχώς στην Ελλάδα, οι περισσότεροι σύγχρονοι πολιτικοί (που κατά τη γνώμη μου δε βοήθησαν ποτέ την παιδεία), καλλιέργησαν τη διαφθορά και την απληστία, ενώ ταυτόχρονα έφεραν έναν ολόκληρο λαό στη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση. Πιστεύω πως η Ελλάδα με τις βάσεις που έχει σαν έθνος, θα έπρεπε να είναι μία από τις ισχυρότερες χώρες στον κόσμο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…»Πανταζής Χούλης
Το ανατολικότερο σημείο της Ελλάδας είναι ένα νησί για λίγους. Παραλίες δεν έχει, μόνο βαθιά και καθαρά νερά για βουτιές. H Μεγίστη πήρε το όνομα Καστελλόριζο εξαιτίας των κόκκινων βράχων του λόφου όπου είναι κτισμένο το Κάστρο των Ιπποτών ή αλλιώς Καστέλλο Ρόσο. Παρότι ανήκει στην άγονη γραμμή, διατηρεί κάτι από τον κοσμοπολιτισμό που του κληροδότησαν οι Ιταλοί που το «ανακάλυψαν» στα ’70s, αγόρασαν σπίτια εδώ κι έρχονται και ξανάρχονται. Όχι άδικα, αφού όλος ο οικισμός είναι διατηρητέος και τα μικρά, χρωματιστά νεοκλασικά που στεφανώνουν το φυσικό λιμάνι μοιάζουν με σκηνικό, καθώς αντανακλούν πάνω στα διάφανα πράσινα νερά. Είναι ιδανικό για ερωτευμένα ζευγάρια, για όσους αποζητούν την απόλυτη χαλάρωση και για εκείνους που θέλουν να ξεχάσουν τον ήχο των αυτοκινήτων! Ο μοναδικός δρόμος, εξάλλου, συνδέει το λιμάνι (όπου βρίσκεται και ο οικισμός) με το αεροδρόμιο. Το αεροπλάνο είναι ο καλύτερος τρόπος για να έρθετε εδώ: υπάρχει καθημερινή σύνδεση με τη Ρόδο, αλλά καλό θα είναι να κάνετε νωρίς κράτηση. Αρχικά μπορεί να σας φανεί αδύνατο να περάσετε πάνω από δύο ημέρες στο νησί, αλλά όταν μπείτε στο ρυθμό του ο χρόνος περνά πολύ ευχάριστα. Με βόλτες στον κουκλίστικο μόλο (Κορδόνι), ρεμβάζοντας με θέα στα αναστυλωμένα σπίτια, με ψαρομεζέδες στις λίγες ταβέρνες αλλά και μικρές εκδρομές. Μπορείτε να κάνετε το γύρο του νησιού, ο οποίος περιλαμβάνει μπάνιο στη Ρω κι επίσκεψη και μπάνιο στο Γαλάζιο Σπήλαιο..
3Το Καστελλόριζο, επισήμως Μεγίστη είναι μια νήσος από τα Δωδεκάνησα. Το σύμπλεγμα Καστελλόριζου ή Μεγίστης αποτελείται από 14 νησιά το ανατολικότερο από όλα και το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας. Η νήσος Μεγίστη ή Καστελλόριζο απέχει 1,25 ναυτικά μίλια από τις νοτιοδυτικές τουρκικές ακτές και 72 ν.μ. από τη Ρόδο. Από τον Πειραιά απέχει 328 ν.μ. και 150 ν.μ. από την Κύπρο.Έχει έκταση 9,1 τετρ.χλμ., μήκος ακτών 19,5 km και πληθυσμό 498 κατοίκων, κατά την επίσημη απογραφή του 2011, που συγκροτούν τον Δήμο Μεγίστης. Είναι η μεγαλύτερη (εξ ου και Μεγίστη) νήσος μικρού αρχιπελάγους που συμπεριλαμβάνει τις νησίδες: Άγιος Γεώργιος, Αγριέλαια, Μεγάλο Μαύρο Ποϊνί, Μικρό Μαύρο Ποϊνί, Πολύφαδος ένα, Πολύφαδος δύο, Ρω, Στρογγυλή, Ψωμί, Ψωραδιά και μερικά ακόμη νησιά, καθώς και κάποια που ανήκουν στη Τουρκία (βλ. Κατάλογος νησιών περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου). Στην περιοχή «Χωράφια» βρίσκεται το τριθέσιο δημοτικό σχολείο και το γυμνάσιο με λυκειακές τάξεις του νησιού.
Το νησί συνοδεύεται από μια μεγάλη ναυτική παράδοση, με έντονα τα σημάδια της ναυτικής και εμπορικής ανάπτυξης που κάποτε γνώρισε. Απέκτησε παγκόσμια προβολή το 1991, όταν γυρίστηκε εκεί η βραβευμένη με Oscar ταινία Mediterraneo...
Ο μοναδικός οικισμός του νησιού, το ομώνυμο Καστελλόριζο, βρίσκεται γύρω από το φυσικό λιμάνι και αποτελείται από τις συνοικίες Πηγάδια, Χωράφια και Μανδράκι. Στον οικισμό υπάρχουν πολλά παλιά αρχοντικά, τα περισσότερα από τα οποία έχουν ερημώσει, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν μεταναστεύσει εδώ και χρόνια στην Αυστραλία.
Τα σπίτια που έχουν αναστηλωθεί σήμερα αποτελούν αυθεντικά δείγματα παραδοσιακής Δωδεκανησιακής αρχιτεκτονικής: αμφιθεατρικά κτισμένα γύρω από τη θάλασσα, προκαλούν εντύπωση με την ομοιομορφία τους, που οφείλεται στα κοινά υλικά, όπως ντόπια πέτρα, ξύλο από τη Μικρά Ασία, σιδεριές, κεραμίδια από την Αττάλεια και τη Μασσαλία.
Εντυπωσιακά βαμμένα, δίπατα ή τρίπατα, τα αρχοντικά βρίσκονται κατά μήκος της ακτογραμμής, μπροστά από έναν επιβλητικό κόκκινο βράχο. Στην κορυφή, το ερειπωμένο πια μεσαιωνικό κάστρο, χτισμένο πάνω στα αρχαία ελληνιστικά κρηπιδώματα της εποχής του Σωσικλή Νικαγόρα, είναι αυτό που έδωσε και το όνομά του στο νησί (Castello Rosso, δηλ. το Κόκκινο Κάστρο). Επιπρόσθετα, ο Ιωάννης Χατζηφώτης, στο βιβλίο του "Ο Λαϊκός Πολιτισμός του Καστελλορίζου" (1982, σελίδες 9-13) πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη έρευνα που έγινε ποτέ για το όνομα και την ετυμολογία του νησιού, καταλήγει στο συμπέρασμα πως το δεύτερο συνθετικό του Καστελλορίζου προέρχεται από τη δωδεκανησιακή λέξη "ριζοβούνι" (καθώς όλα τα σπίτια χτίστηκαν στους πρόποδες, δηλαδή στις ρίζες του βουνού). Ο παραδοσιακός οικισμός του Καστελλόριζου έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος.
Αν και μικρό νησί, το Καστελλόριζο ή Μεγίστη έχει μεγάλη ιστορία, αφού είχε κατοικηθεί ήδη από τη νεολιθική εποχή, ενώ στη συνέχεια αποικίστηκε από τους Δωριείς, όπως και όλα τα Δωδεκάνησα. Αυτοί έδωσαν στο νησί και το όνομα Μεγίστη, όπως ακόμα ονομάζεται επίσημα ο Δήμος. Ένας θρύλος αποδίδει τη βάπτιση στον πρώτο οικιστή που λεγόταν Μεγιστέας, όμως μάλλον οφείλεται στο ότι ξεχωρίζει σε μέγεθος από τις γύρω νησίδες. Ο Στέφανος ο Βυζάντιος την αναφέρει "Πολυΐστωρ", ενώ ο Στράβων παραθέτει παρά την ονομασία Μεγίστη το όνομα Κισθήνη, που πιθανόν να ήταν όνομα αρχαίας πόλης επί της νήσου. Οι Άραβες την ονόμαζαν «Μαγιάς» και οι οθωμανοί Μεΐς.Την ονομασία Καστελλόριζο έλαβε περί το τέλος του 14ου αιώνα, από τους Ιωαννίτες Ιππότες, επί του 8ου Μαγίστρου του Τάγματος, όταν έκτισαν επί του κοκκινωπού βράχου παρά την είσοδο του λιμένα, κάστρο υπό το οποίο αναπτύχθηκε η πόλη (στου Καστελίου τη ρίζα) .
Το νησί φέρεται να είχε ανεπτυγμένο πολιτισμό, από την προϊστορική περίοδο αν κρίνει κανείς από τα αρχαία ευρήματα, προϊστορικούς πελέκεις, που οι ντόπιοι αποκαλούν «αστροπελέκια», επιγραφές, μυκηναϊκούς τάφους, τα πολυγωνικά, ισοδομικά και κυκλώπεια τείχη, αλλά και τα ερείπια του ναού του Τριοπίου Απόλλωνα, παρά την «Τριόπια άκρα», σημερινό «Κάβο Κριός», ή Απόλλωνος Μεγιστέως, η λατρεία του οποίου ήταν διαδεδομένη στο νησί, καθώς και στα μικρασιατικά παράλια, όπως στα Πάταρα της Λυκίας.
Η Μεγίστη υποτάσσεται δίχως αντίσταση στον Τουρκικό ζυγό, πληρώνοντας μόνο έναν ετήσιο φόρο (μακτού) και κατορθώνει να διατηρήσει τα προνόμια της θρησκείας, της γλώσσας και τις εθνικές της παραδόσεις, ενώ ο εμπορικός στόλος της παίρνει περίβλεπτη θέση ανάμεσα στην εμπορική Δωδεκανησιακή ναυτιλία. Κατά την περίοδο αυτή παρουσιάστηκε η ακμή της ναυτιλίας και της οικονομίας γενικότερα. Οι κάτοικοι του νησιού δημιούργησαν αποικίες στα παράλια της Μικράς Ασίας: Καλαμάκι, Αντίφυλλο, Τρίστομη, Κάκαβα, Μύρα, Λιβίσι, Φοίνικα. Οι κάτοικοι του νησιού με ένα στόλο από 500 ιστιοφόρα επιδόθηκαν στο εμπόριο της ξυλείας, του κάρβουνου, των χαλιών και άλλων ειδών, τα οποία αγόραζαν από την Ανατολή και τα πουλούσαν στην Αίγυπτο, στην Παλαιστίνη, στην Κύπρο, στα νησιά του Αιγαίου, ακόμα και στην Ιταλία.Νέα επιδρομή όμως πάλι ανακόπτει την πρόοδο, καθώς το 1659 κυριεύουν το νησί οι Βενετοί, το ξαναπαίρνουν όμως πάλι πίσω οι Τούρκοι. Τον Ιούλιο του 1788, ο Λάμπρος Κατσώνης με τους άνδρες του πολιόρκησε το νησί. Ύστερα από διήμερη προσπάθεια, οι πολιορκημένοι ύψωσαν λευκή σημαία και παραδόθηκαν, υπό τον όρο να μεταβούν με ασφάλεια στην απέναντι ασιατική ακτή, για να επιστρέψουν πάλι μόλις αποχώρησε ο Κατσώνης.
Όταν κηρύχτηκε η επανάσταση του 1821, οι κάτοικοι του Καστελλόριζου συμμετείχαν στον αγώνα προσφέροντας τα πλοία τους ενάντια στον τουρκικό στόλο, κατορθώνοντας σημαντικές επιτυχίες και αποκτώντας λάφυρα. Τα γυναικόπαιδα του νησιού είχαν φυγαδευτεί στην Κάρπαθο, την Κάσο και την Αμοργό.
Μετά από την επιτυχή απελευθέρωση της Ελλάδας, το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 όριζε στα Δωδεκάνησα να ξαναγυρίσουν υπό την Τουρκική κυριαρχία, ωστόσο το Καστελλόριζο δεν έχασε τη ναυτιλιακή του ζωτικότητα. Το 1841, ο Άγγλος περιηγητής Φέλοους, έγραφε χαρακτηριστικά:
"Βάρκες και πλοία γεμίζουν το λιμάνι. Φτιάχνουν καράβια, χτίζουν σπίτια, οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ δραστήριοι και σφύζουν από εμπορικό πνεύμα."
Οι ναυτικοί του νησιού δεν δίστασαν να ριχτούν σε ριψοκίνδυνες μα κερδοφόρες επιχειρήσεις: κατάφεραν να σπάσουν τον αποκλεισμό της Γαλλίας από τον Αγγλικό στόλο, εφοδιάζοντας τους Γάλλους με τροφές και πολεμικό υλικό. Οι Γάλλοι τους ονόμαζαν «Σαν-ντραπό» (γαλλικά: sans-drapeau), δηλαδή χωρίς σημαία.
820ός αιώνας:Στο διάστημα αυτό, ο ναυτικός εμπορικός στόλος του Καστελλόριζου βρισκόταν στη μεγάλη του άνθηση και το μικρό νησί από τις αρχές του 20ου αιώνα στη μεγαλύτερή του ακμή. Το Καστελλόριζο αριθμούσε τότε περί τους 12-14 χιλιάδες κατοίκους. Το 1904-1905, με την επικείμενη στρατολόγηση νέων από την Τουρκία, άρχισε η μετανάστευση από το νησί.
Την 1/14 Μαρτίου του 1913, οι κάτοικοι του Καστελόριζου επαναστάτησαν και εκδίωξαν τη μικρή τουρκική φρουρά του νησιού κηρύσσοντας την Ένωση με την Ελλάδα, η οποία ωστόσο δεν έγινε αποδεκτή. Έκτοτε, το Καστελλόριζο αυτοδιοικήθηκε για δύο χρόνια με την έμμεση υποστήριξη του ελληνικού κράτους, ενώ σε συνέλευση των Μεγάλων Δυνάμεων στο Λονδίνο στις αρχές του 1914 αποφασίστηκε η επιστροφή του Καστελλόριζου στην Τουρκία (από κοινού με την Ίμβρο και την Τένεδο). Αργότερα, με την έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, η Γαλλία, επιδιώκοντας να καταστήσει το νησί ναυτική βάση, το κατέλαβε στις 28 Δεκεμβρίου του 1915.
Τότε ο οικισμός άρχισε να πλήττεται με οβίδες μεγάλου διαμετρήματος, που εκτινάσσονταν από γερμανική πυροβολαρχία εγκατεστημένη στις απέναντι τουρκικές ακτές. Οι Γάλλοι, υποβοηθούμενοι από τον πληθυσμό, αντιμετώπισαν αποτελεσματικά την εχθρική δραστηριότητα με τέσσερα τηλεβόλα των 120mm. Για την πάνδημη αυτή συμβολή του, η Γαλλική Δημοκρατία απένειμε στο Καστελλόριζο κατά τον Οκτώβριο του 1920 το παράσημο του πολεμικού σταυρού.
Την 1η Μαρτίου 1921 ωστόσο, η Γαλλία παραχώρησε το νησί στην Ιταλία έναντι αδράς αμοιβής. Η ναυτιλία, το εμπόριο και τα γράμματα πέφτουν σε μαρασμό, ενώ οι κάτοικοί του νησιού, μην αντέχοντας τον ιταλικό ζυγό και τις συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής, αρχίζουν να εκπατρίζονται προς την Αυστραλία, Αίγυπτο, Αθήνα, Ρόδο και αλλού, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός να περιοριστεί σε 2 χιλιάδες. Οι Ιταλοί χρησιμοποιούσαν το νησί ως σταθμό επιβατηγών υδροπλάνων. Το 1926, ισχυρός σεισμός μεγέθους 8 Ρίχτερ κατάστρεψε πάρα πολλά σπίτια.
Ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος βρίσκει το Καστελλόριζο με αισθητά μειωμένο πληθυσμό, ο οποίος υποδέχθηκε ενθουσιωδώς Άγγλους κομάντος που αποβιβάσθηκαν στο νησί την αυγή της 24ης Φεβρουαρίου 1941. Παρόλα αυτά, οι σύμμαχοι έφυγαν και γύρισαν πάλι οι Ιταλοί. Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1943, το αντιτορπιλικό «Ναύαρχος Κουντουριώτης» καταπλέει στο λιμάνι και το Καστελλόριζο είναι το πρώτο κομμάτι ελληνικής γης που απελευθερώνεται. Το Καστελλόριζο οχυρώνεται και μεταβάλλεται από τους Εγγλέζους σε κέντρο ανεφοδιασμού του συμμαχικού στόλου. Από τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο του 1943, γερμανικά στούκας αρχίζουν αερομαχίες με τους Συμμάχους, γκρεμίζοντας όσα σπίτια είχανε μείνει όρθια και αναγκάζοντας τους λιγοστούς κατοίκους να εγκαταλείψουν το νησί και να βρεθούν πρόσφυγες άλλοι στις τουρκικές ακτές και άλλοι στο προσφυγικό στρατόπεδο Νουζεϊράτ στη Γάζα της Παλαιστίνης. Μόνο η «Κυρά της Ρω», Δέσποινα Αχλαδιώτη, παρέμεινε στην ομώνυμη βραχονησίδα της για να υψώνει κάθε πρωί την ελληνική σημαία, όπως επί σαράντα χρόνια συνήθιζε να κάνει.
Μετά την απελευθέρωση στο ακατοίκητο νησί έφτασαν εκατοντάδες στρατιώτες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, που μόλις διαπίστωσαν ότι τα σπίτια ήταν αφύλακτα προχώρησαν σε λεηλασίες. Όταν οι παλαιοί κάτοικοι ζήτησαν να επιστρέψουν η πιο εύπορη περιοχή του νησιού πυρπολήθηκε από τους Συμμάχους προκειμένου να καλυφθούν οι λεηλασίες. Στην πυρκαγιά καταστράφηκαν 1.400 σπίτια.
Το 1945, οι Καστελλοριζιοί επιστρέφουν στην πατρίδα τους σε τρεις αποστολές. Η τελευταία είχε σοβαρές απώλειες, αφού ξέσπασε πυρκαγιά στο πλοίο «Εμπάιρ Πατρόλ», το πλοίο στο οποίο επέβαιναν, με αποτέλεσμα να πνιγούν 33 άνθρωποι και να καούν αρκετοί. Τα ονόματα των απολεσθέντων ατόμων είναι γραμμένα σε ειδικό πίνακα, που βρίσκεται στον καθεδρικό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.
Το νησί πολλές φορές βομβαρδίστηκε, κάηκε, λεηλατήθηκε και γενικά καταστράφηκε εντελώς. Παρέμεινε υπό συμμαχική στρατιωτική κατοχή, όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, μέχρι τις 7 Μαρτίου του 1948, οπότε ενώθηκε επισήμως με την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων το νησί βομβαρδίζεται και υφίσταται μεγάλες καταστροφές, με αποτέλεσμα το μεγάλο μέρος των κατοίκων του να μεταναστεύσει σε άλλους τόπους, ιδίως στην Αυστραλία...
Ο Δήμος Μεγίστης είναι αδελφοποιημένος με τον Δήμο της Πόλης του Περθ (City of Perth) της Δυτικής Αυστραλίας, καθώς και με τον Δήμο Αττάλειας της Τουρκίας.
Το 2006, o Βρετανός κιθαρίστας και τραγουδιστής Ντέιβιντ Γκίλμορ εξέδωσε το τρίτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο «On an Island».Το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ φέρει τον τίτλο «Castellorizon». Το κομμάτι είναι ένα ορχηστρικό σόλο ηλεκτρικής κιθάρας και αποτελεί εισαγωγή (segue) του επόμενου κομματιού, «On an Island». Τα δύο κομμάτια γράφηκαν με αφορμή μια επίσκεψη του Γκίλμουρ στο νησί του Καστελλόριζου. Το «Castellorizon» υπήρξε δύο φορές υποψήφιο για βραβείο Γκράμι στην κατηγορία «Καλύτερη ορχηστρική ροκ εκτέλεση», στα 49α και στα 51α βραβεία (για την εκτέλεση που περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Live in Gdańsk»). Ο Δήμος Μεγίστης τίμησε τον Γκίλμουρ το 2008, αναγορεύοντας τον επίτιμο δημότη της...
Με καταγωγή από το Καστελλόριζο,ο Πανταζής Χούλης,έχει επινοήσει πάνω από 700 γρίφους και θεωρείται ένας από τους πιο γνωστούς γριφολόγους στον κόσμο!Ο Πανταζής είναι θερμός υποστηρικτής του Καστελλόριζου με δύο λάμδα.Το Καστελλόριζο γράφεται με δύο λάμδα όπως η Ελλάδα! «Είναι πέρα από τη λογική να υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός βιβλίων του νησιού που να γράφει σωστά το όνομα (με δύο λάμδα), και ξαφνικά, μια χούφτα άσχετοι (που όμως γράφουν λεξικά, είναι δημοσιογράφοι, κ.α.) να προσπαθούν να το αλλοιώσουν.Η λέξη Καστελλόριζο (πάντα σύμφωνα με το βιβλίο-βίβλος του Χατζηφώτη)είναι οχτώ αιώνων και κατά το ήμισυ ελληνική: Καστέλλο και (βουνο-)ριζο. Αυτά θα έπρεπε να τα ξέρουν οι «σοφοί» γλωσσολόγοι ή τουλάχιστον να διαβάσουν το άλλο βιβλίο (1970) του Ιωάννη Θωμόπουλου (του Ιδρυτή της Ονοματολογικής Εταιρείας) αφιερωμένο στα τοπωνύμια του νησιού μας. Υπάρχουν βέβαια και άλλα ονόματα (η ονομασία Μεγίστη είναι η πιο σημαντική από όλες, αλλά κάθε ονομασία έχει τη σημαντικότητα της). Μας πολεμούν όλοι αυτοί, διότι ακόμα κι όταν τους το λέμε, επιμένουν στις εγωιστικές επιλογές τους. Βέβαια δεν τους ξέρουν καλά τους ακρίτες (και το πείσμα τους), και μια μέρα όλα αυτά που κάνουν θα αποκαλυφθούν στο ευρύτερο κοινό και θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα. Είναι θέμα χρόνου…"
Ο κεντρικός σύλλογος Καστελλοριζίων Ρόδου ο "Μεγιστεύς"(έτος ιδρύσεως 1948) αφιερώνει το σύμβολο της νήσου μας ΠΙΣΤΙΣ-ΕΛΠΙΣ-ΑΓΑΠΗ σε όλους τους ναυτικούς μας που δόξασαν αυτό το νησί.
Στο λιμάνι του Καστελλόριζου έλαβε συμβολικά χώρα η σύνοδος των Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί ελληνικής προεδρίας,την άνοιξη του 2003 και πιο πρόσφατα,στις 22 Απριλίου 2010,το διάγγελμα για την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ..
Οθωμανικό τέμενος(και αρκετοί Τούρκοι στο δρομάκι αριστερά)αλλά όπως βλέπετε,η ελληνική σημαία,πάντα σε πρώτο πλάνο!
"Φαίνεται αστείο, αλλά απεικονίζει την πραγματικότητα.Για πολλές δεκαετίες οι ελληνικοί χάρτες έδειχναν τα γεωγραφικά όρια της ελληνικής επικράτειας,χωρίς να συμπεριλαμβάνουν το Καστελλόριζο.Ο λόγος ήταν πολύ απλός.Για να συμπεριλάβουν το Καστελλόριζο έπρεπε να δείχνουν ένα μεγαλύτερο κομμάτι της Τουρκίας.Έτσι για να αποφύγουν αυτό, είχαν περικόψει τον χάρτη, με αποτέλεσμα να μην εμφανίζεται το Καστελόριζο.Το ίδιο συνέβαινε, καθημερινά,με τους χάρτες στα δελτία καιρού,που κατέγραφαν τις καιρικές συνθήκες στην ελληνική επικράτεια..."Θ.Καρυώτης
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ : ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ
Υπέροχη Ελλάδα, Ελλήνων χώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφή