Καίει ο Αύγουστος τις πατούσες
σκληρό το δέρμα αντέχει το τριβόλι
που κρύφτηκε σε άπειρους κόκκους άμμου
Κρατήθηκες στην ξερολιθιά
σήκωσες το πόδι
και να το μικρό κίτρινο τσίμπημα
με λεπτές λεπτές μυτούλες
μικροσκοπικός αχινός
στην καμπύλη στο μικρό δαχτυλάκι
Άνοιξες μια λακουβίτσα στην ρίζα της ξερολιθιάς
έσταξες ένα δάκρυ και μια ευχή
Θα φυτρώσουν κρινάκια, εκείνα που γέρνουν να φιλήσουν την άμμο, μονολόγησες.
Σπόρος μεταλλαγμένος
Παρέμβαση στο γονιδίωμα η υγρασία σου
Εσύ και το θαύμα, σε μια αυγουστιάτικη πανσέληνο
Μαρία Γκούμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου