ΖΩΗ ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ "ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ"

Artist Rita Cavallari

Η θάλασσα λένε λειαίνει τις γωνίες μας, στο σώμα, στην ψυχή, στις σκέψεις. Εγώ πάλι λέω ότι και ο ουρανός του χωριού μας στα ορεινά κάνει περισσότερο καλό από πολλές συνεδρίες μαζί σε ψυχολόγο. 

Απόψε δεν ανάβω φώτα, μη τυχόν και χάσουν τον προσανατολισμό τους οι πυγολαμπίδες. Και δεν έχω απαντήσεις για όλα, ακούω μόνο το αεράκι, κοιτάζω το φεγγάρι και χαμογελάω. Ίσως από κει ψηλά με βλέπουν και άνθρωποι που δε θα ξαναδώ ποτέ. Οι αλήθειες μας και οι αυταπάτες μας, για να καλοπιάνουμε τους φόβους μας και να αντέχουμε. Κάτι τέτοιες στιγμές είμαστε η πιο αδύναμη εκδοχή του εαυτού μας!

Και κάνω βουτιά στη ζωή και η ανάσα μου κρατάει, γιατί πρέπει να βγω ξανά στην επιφάνεια και γιατί κάπου εκεί έξω με περιμένουν οι δικοί μου άνθρωποι. Γιατί έχω πολλούς που με νοιάζονται και με περιμένουν να γυρίσω. 

Οι άνθρωποι αυτοί με κάνουν να είμαι μόνιμα ερωτευμένη και ονειροφαντασμένη και να ζω πολλές εφηβείες από την αρχή. Και καταλύουν όλα τα κάστρα μου. Έτσι συμβαίνει εξάλλου στον έρωτα, κολλάμε όχι με όσους μας χτίζουν παλάτια, αλλά με όσους μας γκρεμίζουν τα κάστρα και τελικά ανατρέπουν όλες μας τις σταθερές.

Ρίχνω τόνους και ρυθμούς, βάζω τη νεκρά ταχύτητα και περιμένω το θαύμα, που ακόμη κι αν αργεί, πάντα έρχεται, αρκεί να το πιστέψεις. 

Τώρα ξέρω καλά να αφουγγράζομαι και να είμαι η ηρωίδα του παραμυθιού που θέλει να ζήσει για τους αγαπημένους της, κι ας ήταν έτοιμη να χαθεί για εκείνους πιο παλιά. Γιατί όσο μεγαλώνουμε μαθαίνουμε ότι η φυσική παρουσία για τους δικούς μας είναι πιο σημαντική από πράξεις ηρωισμού που φέρνουν απουσία, φόβο και μοναξιά. 

Η λεπτή γραμμή ανάμεσα στις ηρωικές πράξεις που θα σε κάνουν να σε θυμούνται για πάντα, αλλά δε θα σε έχουν όσοι σε αγαπούν...Και από την άλλη οι μικρές καθημερινές πράξεις ηρωισμού, που δε σε κάνουν μεγάλο ήρωα, αλλά σε δένουν με τους ανθρώπους της καρδιάς σου.

Οι ήρωες είναι εδώ, μόνο που έγιναν πιο σοφοί και ίσως πιο αποτελεσματικοί, με πράξεις ουσίας, με στόχους ρεαλιστικούς, αλλά πάντα με την καρδιά στον άπιαστο στόχο, στον πιο όμορφο στόχο, τον ουρανό και στα όνειρα που πέφτουν από κει ψηλά σαν βροχή από πεφταστέρια!

Μου αρέσουν οι άνθρωποι που τους λείπουν κομμάτια από το παζλ της ψυχής τους. Συχνά ανταλλάσσουμε ψηφίδες και έτσι βρίσκουμε τις ισορροπίες μας, για να κοιμόμαστε ήρεμοι τις νύχτες.

Θα ήταν πιο όμορφο και πιο έντιμο, αν ήμασταν αληθινοί. Αν δε γιορτάζαμε μόνο τα γενέθλια ή τις επιτυχίες μας, αλλά και τις πτώσεις και τα στραπάτσα μας. Ούτε να λέμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι και ταξιδεμενοι και επιτυχημένοι στην τοποθεσία... οπουδήποτε...Ούτε ψεύτικες δόξες και τιμές και πολλές κόκκινες καρδούλες. Μόνο αληθινές καρδιές με αίμα, που πονούν, δακρύζουν, ξενυχτούν και θέλουν να αγαπηθούν. 

Σκεφτήκατε ποτέ ότι ίσως να μας συνδέει η χαρά που είμαστε με τους ζωντανούς και έχουμε ο ένας τον άλλον; Το παιχνίδι παίζεται στην καρδιά και στο δέρμα...

Μπορεί να έχουμε περισσότερο καημό, παρά καμάρι να μοιραστούμε. Ζ.Χ.