ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ "Στις πλάνες του ύπνου μου"

Πρέπει να μάθω να ονειρεύομαι
την αγκαλιά της αγάπης
να την κοιτώ
όταν ο ήλιος φλέγεται
και πνίγεται στα φιλιά της
τους χτύπους της καρδιάς μου
της παραίσθησης αν μέτρησε.

Μα ήρθαν κάτι νύχτες χωρίς όνειρα
μόνο ένας χείμαρρος ορμητικός
έσπαζε κάτω στους βράχους
κι απάνω στο βάθρο τους
δέσποζε η ψυχρή ομορφιά της.

Ω καταραμένη λήθη
τόση ομορφιά δεν αντέχεται
γ΄αυτό τα πουλιά όταν την κοιτούν
σωπαίνουν και αλλόφρονα
τρελαίνονται από μαράζι και καημό;

Πρέπει να μάθω να γεύομαι
της χίμαιρας το όνειρο
σταλιά σταλιά να πίνω
σαν τον αργό τον θάνατο,
της συντριβής το δοξάρι πήρα
κι άρχισα να τραγουδώ.

Σέρνοντας της φωνής μου
τον αντίλαλο,
θα σ΄ακολουθώ στις πλάνες
των ονείρων μου ως τον αφανισμό.

Γρηγορία Πελεκούδα