ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ "Ο ΚΟΡΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ "

Και συ Ξένε
να μη γυρίσεις το κεφάλι
όταν βρεθείς εδώ.
Τα καμένα δένδρα είναι τα παιδιά μας χωρίς ανάσα.
είναι τα παιδιά με το συρματόπλεγμα στη σκέψη
και τα σπλάχνα γεμάτα με το κάρβουνο.
Δεν έχουν μάτια, μήτε και στόμα να φωνάξουνε,
Πυρακτωμένη βγαίνει η ανάσα τους
και η κραυγή τους μαυρισμένη
μέσα απ’ τα σπλάχνα της απόγνωσης
και τα παιδιά με το συρματόπλεγμα στη σκέψη
και την ανάσα από κάρβουνο
σηκώνουνε ψηλότερα τα χέρια τους
και με κραυγή απόψε μας φωνάζουνε!
Μαυριδερό το αίμα
έτρεχε σιγανά πάνω στο στήθος τους
κι ένα στεφάνι αγκάθινο στόλιζε το κεφάλι
κι είπαν πως είναι του Χριστού
και το ποτίσαμε χολή και ξυλοκάρβουνο
Είναι μας είπαν προσευχή
κι άλλοι το είπαν ικεσία και παράκληση
Λίγοι όμως καταλαβαίνουν την σκέψη τους.
Κι ακόμα λιγότεροι έσμιξαν με την ανάσα τους
κι είχαν στο σύνορο της σκέψης τους
αγκαθωτό το σύρμα και τρυπούσε την ψυχή τους.
Είμαστε λέει, αύριο μελλοθάνατοι
και η φωνή τους ολοένα και λιγόστευε.
Γι’ αυτό σου λέω ξένε, μη γυρίσεις το κεφάλι
βάδισε ολόισια στη στράτα σου
και ζήσε στην Καρβουνιασμένη ευτυχία!

ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Το έργο είναι του  Σπύρου Ντασιώτη 

 και η φωτογραφία της  Κατερίνας Κρανιώτη