ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ "Στην άκρη του βράχου" Μυθιστόρημα

Αλκυόνη Παπαδάκη - Στην άκρη του βράχου
Εκδότης: Διόπτρα
Ημερομηνία έκδοσης:22/05/2019
Είδος : Μυθιστόρημα
Αριθμός σελίδων:304
Μέγεθος:140 x 205
ΙSBN:978-960-605-827-1

❃❃❃❃

Οπισθόφυλλο 

Εκεί στην άκρη του βράχου… στην κόψη του γκρεμού… οι πέτρες γυαλίζουνε τις νύχτες σαν κοφτερά μαχαίρια.
Οι πιο πολλοί έφτασαν ως εδώ δίχως καλά καλά να το καταλάβουν. Τους ξέβρασε ένα άγριο κύμα της μοίρας τους.
Είναι και κάποιοι, λιγοστοί είν’ αυτοί, που ξεκίνησαν μόνοι τους, παρασυρμένοι από μια χίμαιρα.
Έτσι… για να συναντήσουν την ψυχή τους, πέρα από τα όριά της.
Έτσι… για να προκαλέσουν το πεπρωμένο τους.
Έτσι… για να θαυμάσουν το τοπίο.
Όμως, πάντα, απ’ όλους αυτούς που περιφέρονται στην άκρη του γκρεμού, μερικοί τα καταφέρνουν να γλιτώσουν. Είν’ αυτοί που σκάλισαν με τα νύχια τους στις σχισμές του βράχου και βρήκαν το λουλούδι που είχε κρυμμένο η ζωή.
Κι ύστερα, γυμνοί, ξυπόλυτοι, ματωμένοι, ανακάλυψαν ένα μονοπάτι κι έτρεξαν να της το προσφέρουν.

Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα
που άγγιξαν την ψυχή μου…
Αλκυόνη

❃❃❃❃

Αποσπάσματα

Ο μόνος τρόπος για να ζεσταθείς είναι ν' ανάβεις πότε πότε μια μικρή φωτιά, καίγοντας τα
κουρέλια από τα όνειρά σου...

❃❃❃❃

Είν' αυτοί που σκάλισμα με τα νύχια τους στις σχισμές του βράχου και βρήκαν το λουλούδι
που είχε κρυμμένο η ζωή. Κι ύστερα, γυμνοί, ξυπόλυτοι, ματωμένοι, ανακάλυψαν ένα
μονοπάτι κι έτρεξαν να της το προσφέρουν.

❃❃❃❃

Ο Θεός έχει κάνει το σχέδιο, μα εμείς βάζουμε τα χρώματα. Κράτα πάντα χρώματα
φωτεινά. Κάνε τον πίνακά σου να σ' αρέσει.

❃❃❃❃

Πολλές φορές τα όνειρα μας προδίδουν, Στρατή μου. Όμως δεν χάλασε ποτέ η ομορφιά
του κόσμου γι αυτό.

❃❃❃❃

Τα όνειρα είναι τα παραμύθια της ψυχής. Δεν τελειώνουν τα όνειρα, όπως δεν
τελειώνουν και τα παραμύθια. Τα έχει ανάγκη η ψυχή για να ξελογιάζει τη ζωή .

Βιογραφικά στοιχεία 

Γεννήθηκα στο Νιο Χωριό, πολύ κοντά στα Χανιά. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος. Η μάνα μου, ονειροπόλα... Όσο ήμουνα παιδί, η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες έως τραγικές καταστάσεις. Έτσι, αναγκάστηκα να ψάχνω από τότε τα μονοπάτια της φυγής. Εκείνη την εποχή μιλούσα με τα δέντρα, τις κάργιες που φώλιαζαν στα κυπαρίσσια του κήπου μας, τους θάμνους και τις πέτρες. Μου άρεσε, ακόμη, να φέρνω στο μυαλό μου διάφορες λέξεις και ν' ανακαλύπτω το χρώμα και τη μυρουδιά τους. Τελείωσα τη Γαλλική Σχολή κι ύστερα ήρθα στην Αθήνα με τ' όνειρο ν' αλλάξω τον κόσμο. Άρχισα τις επαναστάσεις και τις ανατροπές και το μόνο που κατάφερα ήταν να σπάω συνεχώς τα μούτρα μου. Ευτυχώς που όλα έγιναν έτσι ακριβώς όπως έγιναν. Χαλάλι. Είδα, έμαθα κι ένιωσα τόσα πολλά! Όταν κατάλαβα πως δεν μπορούσα ν' αλλάξω τον κόσμο, είπα: εντάξει, θ' αλλάξω τον εαυτό μου. Πολύ το διασκέδασα που την πάτησα κι εκεί. Τελικά σκέφτομαι, προς το παρόν δηλαδή γιατί πάντα το ψάχνω, πως επανάσταση είναι να 'χεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά· να επιμένεις, ν' αγαπάς τη ζωή και να φροντίζεις να μην τη μολύνεις με το πέρασμά σου. Όσο για το γράψιμο, έγραφα από παιδί. Το πρώτο μου γραφτό ήταν ένα ραβασάκι στο Θεό. Η αλήθεια είναι πως, όταν μεγάλωσα αρκετά, έκανα φιλότιμες προσπάθειες να μην μπλεχτώ στα γρανάζια της λογοτεχνίας. Φοβόμουνα μήπως κάποια μέρα αυτή η ιστορία με καπελώσει. Μάταιος κόπος! Φαίνεται πως μερικοί γεννιούνται με τούτη την περίεργη διαστροφή στο κεφαλάκι τους. Τουλάχιστον με παρηγορεί το γεγονός, πως το καπέλο μου δε μου 'κρυψε ποτέ τα μάτια και τ' αφτιά μου.

Εργογραφία

(2019) Στην άκρη του βράχου,εκδ, Διόπτρα
( 2018 ) Το χαμόγελο του δράκου , εκδ, Διόπτρα
(2017) Μια ατελείωτη φυγή, εκδ. Καλέντης
(2015) Θα ξανάρθουν τα χελιδόνια, εκδ. Καλέντης
(2013) Σ΄ένα γύρισμα της ζωής, εκδ. Καλέντης
(2011) Τι σου είναι η αγάπη τελικά..., εκδ. Καλέντης
(2009) Αν ήταν όλα... αλλιώς, εκδ. Καλέντης
(2007) Το ταξίδι που λέγαμε..., εκδ. Καλέντης
(2005) Στο ακρογιάλι της ουτοπίας, εκδ. Καλέντης
(2004) Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή, εκδ. Καλέντης
(2004) Το τετράδιο της Αλκυόνης, εκδ. Καλέντης
(2003) Στον ίσκιο των πουλιών, εκδ. Καλέντης
(2001) Βαρκάρισσα της χίμαιρας, εκδ. Καλέντης
(1999) Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα, εκδ. Καλέντης
(1997) Οι κάργιες, εκδ. Καλέντης
(1995) Αμάν, αμάν, εκδ. Καλέντης
(1995) Το χρώμα του φεγγαριού, εκδ. Καλέντης
(1993) Σκισμένο ψαθάκι, εκδ. Καλέντης
(1989) Η μπόρα, εκδ. Καλέντης
(1988) Το κόκκινο σπίτι, εκδ. Καλέντης
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2008) Σου γράφω ένα γράμμα, Εμπειρία Εκδοτική

❃❃❃❃

 Η ομιλία της φιλολόγου Μαρίας Λίτσα κατά την παρουσίαση του βιβλίου .

Αλκυόνη Παπαδάκη Στην άκρη του βράχου

Είναι ιδιαίτερη τιμή και χαρά για μένα να μιλήσω για το νέο βιβλίο της κας Παπαδάκη:
«Στην άκρη του βράχου».
Ένα βιβλίο στο οποίο είναι έντονη η παρουσία μίας αντίθεσης.Ξεκινά με μαύρα χρώματα και τελειώνει με φωτεινά χρώματα ψυχής.
Η υπόθεση, όπως γράφει η κα Παπαδάκη, είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα που άγγιξαν την ψυχή της και διαβάζοντας το βιβλίο διαπιστώνουμε ότι είναι μια ιστορία που θα μπορούσε να ήταν η δική μας .
Δεν θα μιλήσω, λοιπόν, για την υπόθεση, αλλά για εκείνο που την κάνει ξεχωριστή.Και είναι η δύναμη της ψυχής που διαθέτουν οι δύο κεντρικοί ήρωες: η Σμαράγδα, η μητέρα, και ο Στρατής, ο γιος της, αν και η ζωή και των δύο είχε άσχημη αφετηρία.Ο πατέρας, ο τρίτος ήρωας, βίαιος και τεμπέλης με αφυδατωμένη ψυχή τους σπρώχνει, τους οδηγεί «Στην άκρη του βράχου».Θαρρείς όμως ότι μια ανώτερη δύναμη κρατά τους ήρωες να μην τσακιστούν, που δεν είναι άλλη από τη δύναμη της ψυχής τους.
Κι, ενώ βλέπουν τις δυσκολίες, βιώνουν άσχημες καταστάσεις, οι ελπίδες τους λιγοστεύουν, δεν παραδίνονται στη μοίρα τους , δεν εγκαταλείπουν, δεν βουλιάζουν στην απελπισία τους.
Ο Στρατής έχει πάντα στο μυαλό του τα λόγια του καθηγητή του:«Με τ' άρμεγμα που έχεις θ' αρμενίζεις. Κι αν είσαι καλός καπετάνιος, θα φτάσεις κάποτε στο λιμάνι που ονειρεύεσαι. Μην αφήνεις την ψυχή σου να ρεμβάζει ασκόπως. Να ονειρεύεσαι, όχι να ονειροπολείς!»
Εξακολουθούν, λοιπόν, μαζί με τη μητέρα του, να κυνηγούν τη ζωή, και μάλιστα με τρόπο αξιοθαύμαστο, χωρίς καθόλου μεμψιμοιρία και με πρωτοφανή αξιοπρέπεια.
Πολλές φορές, βέβαια, αισθάνονται μοναξιά, αλλά και πάλι δεν αφήνονται. Δε λιποτακτούν.
«Η δύναμη που έχει βάλει ο Θεός στις ψυχές όλων των ανθρώπων μοιάζει με άπατο πηγάδι που αναβλύζει γάργαρο νερό», γράφει η κα Παπαδάκη..
Τους πνίγει το δίκιο, αλλά δεν μοιρολατρούν. Χαμογελούν κι ας πονούν μέσα τους.
Ψάχνουν τον δικό τους ουρανό, κυνηγώθντας τα όνειρά τους κι αντιμετωπίζοντας πολλές τρικλοποδιές.
Δεν φοβούνται, δεν κλείνουν τα μάτια, αγωνίζονται ενάντια στη λογική. Αγωνίζονται με τη δύναμη της ψυχής.
«Πρέπει να βγάλεις τις χειροπέδες από την ψυχή σου. Να την αφήσεις να φτερουγίσει ελεύθερη σαν το χελιδόνι. Κι άσε τη να διαλέξει εκείνη σε ποιο κλαδί θα κάτσει να τραγουδήσει...», προτείνει η συγγραφέας.
Οι δύο ήρωες κάνουν τη νύχτα ημέρα, μετατρέπουν το χάος σε γαλήνη.
Και χρησιμοποιώντας τα λόγια της κας Παπαδάκη:
« Κυνήγησαν τα όνειρά τους , τα παραμύθια της ψυχής τους , κι έφθασαν εκεί που δεν
χρειάζονται άλλη θέα εκτός από εκείνη του ονείρου τους".

Μαρία Λίτσα , Φιλόλογος 

Την  παρούσα δημοσίευση επιμελήθηκε η Φιλόλογος Μαρία Λίτσα