 |
| photo Lesley Oldaker |
Μια νότα ζητάς να σου μιλήσει
ίδια γλυκόπιοτο να σε ζαλίσει.
Σε όνειρο να σε παρασύρει.
Το έργο κάπως αλλιώς να κλείσει.
Βυθίζεσαι στο χάος ,στη σιωπή,
σκοτάδι χωρίς φωτεινή ρωγμή
κουρτίνα που κρύφτηκε η ψυχή
δίνεις όλη τη ζωή στη στιγμή.
Το φθινόπωρο ακόμη δεν ήρθε
μάλλον εκεί πέρα, μακριά πήγε.
Η άνοιξη εδώ είναι ,δεν έφυγε,
τάχα της ζωής ο ήλιος δεν έδυσε.
Μα και αν ήταν να ανατείλει ξανά
όλα ίδια για άλλη μια φορά .
Στου κόσμου το όνειρο χάθηκες
την ψυχή σου δεν συνάντησες.
Της πύλης του παραδείσου το κλειδί
το αξιοζήλευτο που είχες ονειρευτεί,
χίμαιρα πάνω στο στέμμα της ζωής
θλιμμένο πέπλο στο φως της ψυχής.
Τώρα που έμαθες και κατάλαβες
το μονοπάτι της ζωής ότι έχασες.
Είναι αργά για καινούρια όνειρα,
απαρχής με φτερά να ξεκινήσεις.
Άλλους ουρανούς δεν θες ν΄ αντικρίσεις
μην τυχόν και πικρά μετανοήσεις
και αφού σε τούτα τα όνειρα έμαθες
στα πεπραγμένα τη ζωή σου έχασες
αγέρι ας έρθει να σου ψιθυρίσει
πως το μονοπάτι δεν ήταν λάθος
παρά μόνο ένα σύνηθες πάθος.
Η δίνη του μια υπόσχεση χρυσή
η δυστυχία ευτυχία είχε ντυθεί.
Που σοφός στου κόσμου το τιμόνι
γραφιάς στων ιδεών το αμόνι
με αράδες ψυχές να εξυψώσει
το σκοτάδι σε φως μεταμορφώσει.
Άλικα όνειρα στη γης το περιβόλι,
όλα ίδια, με ημερομηνία λήξης,
κάπου αλλού θα καταλήξεις,
αβέβαια.. μην τυχόν και πλήξεις.
Μ.Γ. ..
Μιχάλης Γεωργούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου