ΕΛΕΝΗ ΚΙΟΥΠΗ "ΕΛΕΟΣ"

Νύχια μεγάλα μάγισσας γεμάτα θραύσματα φεγγαριού Υπομονή λένε την αθλιότητα Οι φλέβες ποτάμια αφρισμένα κομμένα στα δυο Οι μέρες τρέπονται άδοξα σε φυγή σέρνοντας τις στιγμές στο άρμα τους Οι νύχτες αχ αυτές οι νύχτες οι δικές μου κοντοστέκονται λίγο να με ελεήσουν να με γελάσουν και πάλι Καπνοί ανάσες στα σύννεφα σβήνουν Αιμόφυρτη με ξεκάρφωτα οστά μπροστά στο δάσος που καίγεται Βογγάνε τα πεύκα και εγώ σαν ανθός πευκοβελόνας τρέμω Μασάω ρίζες κόκκινες Φώναξα και άκουσες Θέλω να "υπάρξω" σου είπα όπως δεν υπήρξα ποτέ ξανά Έλεος μισοπνιγμένη ζήτησα Ανελέητα απάντησες "Νοιώσε" το ύψος συντρίψου ηδονικά "Μύρισε" θάνατο βγάλε κραυγή "Ανάσανε" βαθιά να ζήσεις Σπάω σκόνη στον αέρα αρχαίο μνημείο γίνομαι Μυστικά περάσματα ανοίγω στρώνω φύλλα φιλιά να περάσεις Παραδέχομαι σε θέλω σε διψάω Πόσο με μισώ μακριά σου Ανεβαίνω στο χειριστήριο σαν ικανός πιλότος να περάσω το πιο βαθύ φαράγγι Οδήγησέ με Κατάρες και ευλογίες φορτωμένη συνεχίζω να σ'αναζητώ Σαν να υπάρχεις...
Eleni Kioupi