ΒΕΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ "Το θαύμα στη χώρα του ''ό,τι να ΄ναι'' …"

Το θαύμα στη χώρα του ''ό,τι να ΄ναι'' …

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μικρή χώρα που τη λέγανε χώρα του ''ό,τι να ΄ναι'' …Την έλεγαν έτσι γιατί σ΄αυτή τη χώρα ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε…

Οι πολίτες είχαν πολύ αδύναμη μνήμη και όλο τους ξεγελούσαν κάτι Βασιλιάδες και κάτι αυλοκόλακες διεφθαρμένοι που βούλιαζαν το Κράτος στην ασυδοσία και σε κάθε λογής απάτη… οι πλούσιοι εκμεταλλεύονταν  τις εύφορες κοιλάδες και εξαγόραζαν την ανάγκη των φτωχών και των πονεμένων... οι πραματευτάδες μάζευαν σακιά με χρήμα που το έλεγαν μαύρο γιατί δεν έδιναν λογαριασμό στο Κράτος γι' αυτό... οι παραλίες ήταν σκουπιδότοποι και οι θάλασσες καζάνια που έβραζαν στα απόβλητα και στις βρωμιές...τα δάση στέναζαν από τις φωτιές και τα αποκαΐδια... στις μεγάλες λεωφόρους οδηγοί με ακριβά αυτοκίνητα έτρεχαν σα δαιμονισμένοι... οι δρόμοι ήταν βρώμικοι και κακοτράχαλοι και τα πεζοδρόμια γεμάτα ακαθαρσίες από τα κατοικίδια που έβγαζαν βόλτα κάτι φιλόζωες παστρικές Κυρίες...

Αυτή λοιπόν ήταν η χώρα του ’’ό,τι να ‘ναι’’ , όπου οι άνθρωποι δεν είχαν μάθει να νοιάζονται... ούτε για τον τόπο τους ούτε ο ένας για τον άλλον...

Ώσπου κάποια μέρα στη χώρα του ''ότ,ι να ΄ναι'', ένα μικρό παιδάκι αρρώστησε βαριά...και έπρεπε να πάει σε μια άλλη μακρινή χώρα για να γίνει καλά...μα τα έξοδα ήταν πολλά και το ποσό που χρειαζόταν μεγάλο...

Απελπισμένος ο πατέρας του, ζήτησε τη βοήθεια του Βασιλιά και των αυλικών του...Εκείνοι συγκινήθηκαν βαθιά μα γρήγορα ξέχασαν το άρρωστο παιδάκι...γιατί είχαν πολλές σκοτούρες…με πρώτη και καλύτερη τον τρόπο που θα διοικήσουν ώστε να αυξήσουν τα πλούτη και την περιουσία τους...

Και τότε όλοι αυτοί οι άνθρωποι που μέχρι τότε δεν σέβονταν ο ένας τον άλλον... εξοργισμένοι καθώς ήταν από την απάνθρωποι στάση του Βασιλιά και των αυλικών του... έγιναν, σαν από αληθινό θαύμα, μια γροθιά...και αποφάσισαν, αφού ο Βασιλιάς δε νοιαζόταν, να αγκαλιάσουν και να φροντίσουν οι ίδιοι το μικρό αγγελούδι...και ο καθένας πρόσφερε τον οβολό του σε ένα τεράστιο κουμπαρά που φτιάχτηκε για χάρη του...

Και τα χρήματα συγκεντρώθηκαν... και ο τοσοδούλης έγινε πουλί, άνοιξε τα φτερά του και πέταξε για το πρώτο και το πιο δύσκολο ταξίδι της ζωής του...

Και έδωσε τη μάχη του σαν ήρωας...

Και με τη βοήθεια των γιατρών έγινε καλά...

Και οι πληγές του έκλεισαν... και στο σώμα...και στη ψυχή...

Και γύρισε νικητής...

Κάπως έτσι ο άρρωστος μικρούλης στάθηκε η αφορμή, να ξαναβρούν την ανθρωπιά τους, οι άνθρωποι στη χώρα του ''ότι να ΄ναι'' ...

Και από τότε ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...

ΥΓ. Αφιερωμένο στο μικρό Παναγιώτη - Ραφαήλ που δίνει τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του κόντρα στην αναλγησία του Κράτους Πρόνοιας - Παράνοιας και με μόνο αρωγό τη δική μας ανθρωπιά...

Οι ευχές μας να τον ακολουθούν και το τέλος της περιπέτειάς του να είναι σαν το τέλος αυτού εδώ του παραμυθιού...

Από τη σελίδα Η μικρή γλωσσού