ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ "ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ...ΑΓΑΠΗ" - ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ

Συγγραφέας :Παπασάββας, Χάρης
Τίτλος : Το όνομά σου ...Αγάπη
Εκδόσεις :Όστρια Βιβλίο
Ημερομηνία Έκδοσης : 2019
Είδος : Ποιητική συλλογή
Σελίδες :198
Διαστάσεις :21.0 x 14.0 cm,
ISBN-13 : 978-960-604-479-3

Ο πρόλογος του βιβλίου είναι του Δημήτρη Φίλια , καθηγητή λογοτεχνικής μετάφρασης Ιονίου Πανεπιστημίου.

Οι πίνακες είναι της Φωτεινής Παππά.

Την επιμέλεια του βιβλίου την έκανε η Ελένη Ζαχαριάδου

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ...ΑΓΑΠΗ

Αγάπη σε βάφτισαν,
αρνείσαι το όνομα σου
μα το σώμα σου πλανήτης
στην πάχνη
του πόθου και του πάθους.
Ω γλυκιά μου υπνηλία
κοιτώντας τα βάθη των ματιών σου
λαμπυρίζουν τα φωνήεντα σου
στην ανένδυτη αστραπή.
Ω αναστοχασμέ μιας
λευκής σελίδας της νύχτας,
την πανσέληνο στης γης την πέτρα
με ιεροτελεστία ακονίζεις
και με τους σπινθήρες
την αυγή του νου βάφεις .
Η ανυπότακτη σκέψη
τον υποταγμένο δείκτη υποτάσσει.
Ω γήινη Γυναίκα με κρίνο μοιάζεις,
με πόνο και με δάκρυ θυμιάζεις,
χωρίς λέξεις περιττές
ΑΓΑΠΗ σε ονομάζω.

❀    ❀    

ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Πόσο όμορφη φαίνεσαι
στη δημοσιά που διαβαίνεις
τυλιγμένη με τα γήινα χρώματα,
χυμένος έρωτας στά κόκκινα.
Οι χλωμές αχτίνες του ήλιου
με φλογερό πάθος διαπερνούν
το φυλλοβόλο σου σώμα.
Θλιμμένος παράδεισος το φθινόπωρο
Χωρίς τα πράσινα σου μάτια.

MELANCHOLIC PARADISE

How beautiful you look,
as you walk along the ro
arrayed in earthly colors
overflowing love in red!
The pale rays of the sun
caress with flaming passion
your evanescent body.
Autumn is a melancholic paradise
without your green eyes.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ
Μετάφραση ΝΟΤΑ
ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ- ΚΑΤΡΑΣ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 

1η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : ΑΓΑΠΗ

ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

(Αφιερωμένο στη Φωτεινή Παππά)

Αχαλίνωτο άλογο
ο ανοιξιάτικος έρωτας,
ανίκανος να κλάψει,
σε ηδονικά σώματα καλπάζει,
ύψώνεται με έπαρση
στις φουσκοθαλασσιές
των ανώριμων σωμάτων,

σαλπάρει στα ανάερα ρυάκια
των ερωτικών χυμών,
στα πέλαγα ξεχύνεται,
βουνά τα άσπρα κύματα,
ανάκατα με μελωδίες αηδονιών,
και κάτω απ΄ το λιγοστό φως των αστεριών
μαύρες ρώγες....
πιο γλυκές κι απ΄τα σταφύλια,
ορθώνονται....
δολώματα στα στόματα των νηστικών,
κι ανάμεσα στα μουγκρητά του ανέμου,
δυο σώματα γίνονται ένα....
ένα αυτόφωτο λαμπερό αστέρι
στο θόλο της μήτρας γεννιέται!!!!!

    ❀    ❀   

ΤΟΣΟ ΦΩΣ

Στα μάτια σου καθρεφτίζεται
σκοτεινός συνωμότης ο καιρός
και στο πρώτο σου χτυποκάρδι
με τις χρυσές ηλιαχτίδες ο κόσμος όλος.
Αναρωτιέμαι αν με θυμάσαι
στον ήχο του πολυκεντημένου
φύλλου του πλάτανου ,όταν
στο φρεσκοπατημένο χώμα ξαπλώνει.
Στα εγκαίνια της μέρας
στις παλίρροιες του αίματος
επιστρέφω γήινος
με την τυχαία φθορά μου ,
θέλω να ξαπλώσεις πάνω μου
σαν χιόνι αγνό, κάθετα και
οριζόντια ,λευκή σελίδα σταυρόλεξου,
να λύσω τους γρίφους του κορμιού σου
με στίχους που φλοισβίζουν

όπως το τραγούδι του νερού
στο ορόσημο της χνουδωτής σου πόζας.
Έτσι το βουητό των θέλω σου
θα δονείται στα δικά μου θέλω,
θα πνίγεσαι στην αγκαλιά μου
όπως οι κύκνοι στην μουσικότητα
της υγρασίας της λίμνης.
Τόσο φως ανάβεις μέσα στην σιωπή
που διακορεύει τους πόθους μας
και σπάει τα λινά φράγματα
των θερμοκηπίων του ακίνητου ήλιου.

❀    ❀    ❀    ❀

2η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ :ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

Ζ-Ω-Η

Ζ-αλισμένος απ' την μέθη της μοναξιάς,
σκλήρυνε η καρδιά μου
μέσα στο λειψό της είδωλο,
λυγίζοντας την υπέρ-τάση
της εξαντλημένης σκέψης .

Ατάραχο το αίμα μου ,ανέσυρε
συμπυκνωμένες φθαρμένες σκέψεις
από τα ριζώματα της ανήλικης αλήθειας.

Θέριεψε η ζωή,στιγμιαίος καταρράκτης ,
που ψηλαφητά τρεκλίζει
στα μονοπάτια του δάσους των αστεριών.

Ώ-ρες ολάκερες στο τραχύ παγκάκι του πάρκου,
όμηρος στο κτήνος του σκοταδιού ,
παρα-βιάζω τους αδιατάρακτους
ομόκεντρους κύκλους της λάβας
του σώματος μου μ' ένα καινούριο κλειδί,

γιατί ακόμη είμαι άνθρωπος.

Όλα περιδιαβαίνουν αδιάφορα
με βήματα εκκρεμούς,
κοάζουν με σκουριασμένες φωνές
το περιττό του χτες και το λειψό του αύριο.

Η-λιόσπορους μασάω,
η άγονη συνήθεια καθορίζει τον ρυθμό,
τσικ-τσικ στάζουν φωτεινές μεταμορφώσεις
στο άδειο από φαιά ουσία λεκανάκι μου.

Εξεγείρομαι ,το ρήγμα διαμπερές,
παίρνω θέση ενάντια στον άνεμο
και στο πρωινό αγιάζι .

Μόλις και άρχισε η μελωδία της ζωής,
θέλω να κάψω
τους φορεμένους φθόγγους του πόνου μου
και τα πολύχρωμα χαλιά των ψεμάτων ,

γιατί ΖΩΗ είναι να ερωτεύεσαι σε ωδικά
μονοπάτια την ομορφιά της ρευστής φύσης ,
έξω από βάρκες και όρια σκέψεων

❀    ❀    ❀    ❀

3η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Ο ΣΠΟΡΟΣ

Το ποίημα αυτό το αφιερώνω στο σύλλογο ΠΙΣΤΗ στα
παιδιά με καρκίνο.
Επίσης στον σύλλογο ΠΙΣΤΗ αφιέρωσα όλα τα ποσοστά
επί των πωλήσεων των βιβλίων μου της ποιητικής μου
συλλογής “ΟΡΓΑΣΜΟΣ ΑΓΑΠΗΣ”.
Μέσα από την ΠΙΣΤΗ συνειδητοποίησα το εύρος μιας
αγάπης χωρίς όρια.

Ανοίγοντας ο αγέρας του τίποτα
το σκαλιστό μου σεντουκάκι ,
τους σπόρους των στίχων μου
στριφογυρίζει σε μια γωνιά του.
Αμήχανη η λιακάδα,σε χρυσοκόκκινο
κύκλο οραμάτων τους ζεσταίνει.
Ένας απ' τους σπόρους με την
υγρασία της ανάσας μου θα βλαστήσει
κι ένα ταξίδι στην εμπύρετη άνοιξη
θ' αρχίσει,μέχρι την πηγή της ύπαρξης

θα φτάσει,και έμβρυο ακόμη
στον καμβά του κόσμου
την χλωροφύλλη του θα δίνει.

❀    ❀    

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΟΥ 

Αφιερωμένο στη Νότα Κατρά

Σαν έφυγες, το μυστικό της ψυχής
μου
το πήρες μαζί σου,
χάντρα το΄ κανες στο κομπολόι της
ζωής σου,
το κλέψαν μικρά παιδιά
και παίζαν με την ψυχή μου.
Μα.......οι αναμνήσεις μου
ποτάμια γάργαρα νερά
λένε πολλά
σε μένα....
δεν θέλουν χωρίς οίκτο να πεθάνουν
μ΄ όνειρα λησμονημένα....
Ω, πώς γίνανε όλα στάχτη σε μια νυχτιά!
Κι εγώ
σαν αδέσποτο σκυλί τριγυρνώ

ψάχνω στα χαμένα
μοιράζοντας αγάπη στον καθένα
και περιμένω εσένα
μήπως από κάπου φανείς......

❀    ❀    ❀    ❀

4η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : ΕΠΙΚΛΗΣΗ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κύριε
Σκάψαμε βαθιά να βρούμε
το ξεστρατισμένο χαμόγελο μας,
παντού αρτεσιανά δακρύων.
Οι λιακάδες
των αλκυονίδων αλλοιώθηκαν,
τώρα διακοσμούν
τα χρωματιστά ημερολόγια μας.
Κύριε
περιμένουμε
την μικρόσωμη άνοιξη

να ζωγραφίσει τα μπουκέτα της ζεστασιάς
στις κόγχες των ονείρων μας.
Κύριε
ντύσε μας
με την πινελιά την φωτογένειας,
δανεική απ'το πριν,
μηρυκασμένη απ' την πείρα
των εξαπτέρυγων του αγέρα .
Κύριε
κυνηγώντας τις ουρές μας,
πλάθουμε με πλαστελίνες καλαθάκια
να χωρέσουμε τα όνειρα μας.
Κύριε
με νερομπογιές βάφουμε τις οάσεις
στην έρημο του χρόνου.
Το σκοτάδι πυκνώνει γύρω μας,
οι αντανακλάσεις του προσώπου σου
εστίες φωτός μόνο για λίγους.
Κύριε
εμείς μια λαμπάδα ανάψαμε
ζυμωμένη με κερήθρα και αίμα,

το μέλι το έφαγαν οι κηφήνες.

❀    ❀    ❀    ❀

5η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

ΟΔΟΣ... ΑΒΥΣΣΟΥ

Τι ερημιά στα πρόσωπα
οι δρόμοι σκοτεινοί τρέχουν.
Παιδιά χωρίς όνομα
το άστρο περιμένουν.
Συντριβάνια με θολωμένα νερά
σκιρτούν για ένα άνθος.
Σκούρα πέλαγα ψηλαφίζουν
τ' άδεια δίχτυα των ψαράδων.
Η ζωή θάνατος έγινε,
κι ο παγωμένος αγέρας,
ο μόνος φίλος,
με βραχνιασμένη φωνή
ασάλευτος τυραννιέται.
Μαύρες ρώγες τα δάκρυα ,
κρασί παρηγοριάς

σε λινό τραπεζομάντιλο,
την άβυσσο ξεπλένουν.

❀    ❀    ❀    ❀

6η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : ΠΑΙΔΙΑ

ΣΥΜΠΑΝ ΔΙΠΡΟΣΩΠΟ

Σύμπαν διπρόσωπο,
μια στο αίμα πνίγεσαι
και μια στο μέλι βουλιάζεις.
Οι δικτατορίες του νου
πότε σε διατάζουν
και πότε σε παρακαλούν.
Τ' άστρα σου σάπια φέρετρα
τις ζωές μας κουβαλούν,
κι οι πλανήτες γύρω μας κατακόκκινοι,
πλουτίζουν απ' το άδικο το αίμα.

Ω!!! Κρόνε σταμάτα
να τρως τα παιδιά σου,
βγάλε πάλλευκα γιασεμιά
στα κόκκινα χώματα σου,

να δω τα παιδιά ξανά
με τ'άσπρα τους σαντάλια,
αμπάριζα να παίζουν ,
ανάσες ζωής να παίρνουν,
στις γειτονιές του κόσμου.

Παράθυρα χωρίς κουρτίνες
τα έξυπνα τους μάτια,
ρόδινους κόσμους
στο σύμπαν ν' αγναντεύουν.

❀    ❀    ❀    ❀

7η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : ΠΕΖΟΤΡΑΓΟΥΔΑ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΓΑΠΗΣ

Διανύσματα αγάπης τεθλασμένα. / Μας ανεβάζουν
με φτερά στον ουρανό.
Λογάριθμοι μιας ξεφυλλισμένης καρδιάς. /
Τρικάταρτα ιστιοφόρα με γυμνά πανιά.
Προσθέτουν λόγια,δάχτυλα πόθου. / Χαράζουν
διαδρόμους στα σώματα μας.
Αφαιρούν τα μήλα του παράδεισου. / Το φίδι
κουλουριασμένο ξαγρυπνά.
Πολλαπλασιάζουν τις αναπνοές του έρωτα. /
Ερημώνουν στον φόβο οι νυσταγμένοι δρόμοι.

Διαιρούν τις ύποπτες σκιές. / Λίγο πριν ανάψει το
επιληπτικό λυχνάρι.
Ολοκλήρωμα ευτυχίας τα σώματα μας. /
Κατακόκκινη πανσέληνος απ'τον πυρετό
Σε όλες τις όχθες των αριθμητικών πράξεων
αφήνω ρίζες ρόδων,
στριφογυριστές φωλιές αγάπης.

❀    ❀    ❀    ❀

8 η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : ΠΟΙΗΣΗ

ΔΕΣΜΗ ΣΠΙΝΘΗΡΩΝ

(Αφιερωμένο στον καθηγητή
Λογοτεχνίας Δημήτρη Φίλια)

Δεν θέλω να είμαι
ένα πηλίκον της αγάπης,
θέλω να κελαρύζω
στις νεροσυρμές της καρδιάς σου ,
και να είμαι η αγάπη
στην νιοστή δύναμη της ψυχής σου.
Να ισορροπώ
στον ζυγό της περισπωμένης των ανθών

καθώς θα γεύομαι
στις μεθυσμένες νύχτες
την γύρη των χειλιών σου.
Τώρα με σπασμένα χέρια
και μελανιασμένα πόδια,άδικα
βουλιάζω στην πίκρα του αγιάτρευτου.
Φεγγάρια ,άστρα ,θάλασσες,
όλα σ' ανταπόκριση
Αφουγκράζομαι
την λευκότητα του βιβλικού κρίνου
και στα χαρακώματα του μίσους
ανακαλύπτω μέσα απ' το φως
των ματιών σου την αγνή βασιλεία
του αμετάπειστου έρωτα.
Το αόριστο κερί που άναψα
στην ασώματη γιορτή μου ,
είναι ο κόσμιος στολισμός
μιας γωνιάς της ψυχής μου
και δεν φωτογραφίζεται χωρίς την ποίηση.

❀    ❀    ❀    ❀

9 η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : Πολιτική -Περιβάλλον

ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΕΙΑ ΚΛΙΝΗ

Oι αγλαοί αιώνες πέρασαν
και στόλισαν με Παρθενώνες
τα γαλανά σου μάτια.
Τώρα ανήμπορη ,ξεδοντιασμένη,
την προκρούστεια σου κλίνη κουβαλάς.
Με απλωμένα χέρια ζητιανιάς
και δάκρυα πετράδια
τους ξεπεσμένους προσκυνάς.
Χάρτινη πεταλούδα ,
γύρω από λαδολύχναρα γυρνάς
τους έρωτες σου ξεπουλάς.

Προδομένη από κολεγιόπαιδα τυράννους,
χωρίς παιδεία Ελληνική,
ικέτιδα,με μνήμες σαβανωμένες,
καπνίζεις αρειμανίως
γόπες ευρωπαϊκές.
Μαύρος ο ήλιος ,αδρανής,
τα κάστρα σου τα περήφανα περιβάλει.
Υπάρχουμε και αναριγούμε
μα κανείς μας πια δεν ζει .
Ευχές απ' τα καράβια
της επιστροφής του Οδυσσέα,
τον δρόμο σου να βρεις
μέσ' τους λαβύρινθους του σκότους.
Ως ανυπόταχτος θαμώνας σου
οσφραίνομαι την ανάσταση σου
απ' τα ακόρεστα μνημόνια των σαρκοφάγων.
Βάλε το λευκό σου νυφικό
γαλαξίας να γίνεις και πάλι
και η ανάσα του μέλλοντος κόσμου,
μην ζητάς ευγνωμοσύνη
κάτω απ' τον δικό σου ουρανό

αγκαλιασμένοι όλοι τα ποτήρια υψώνουμε.

❀    ❀    ❀    ❀

10η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ

ΣΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΑΓΓΕΛΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΠΟΥ ΠΝΙΓΗΚΑΝ ΣΤΟ
ΑΙΓΑΙΟ

Το νησί θα παραμένει Αγαθό,
όμως ο μικρός ακόσμητος άγγελος
βούλιαξε στα γαλάζια
της άκαμπτης αιωνιότητας
και στο τίποτα του κόσμου
καθώς θήλαζε το αλμυρό γάλα της μάνας του,
η μικρή ζωή μαύρη πέτρα αγυάλιστη
θα στολίζει τις ράχες του βυθού.
Το φρέσκο βαθύ γαλάζιο σφράγισε
τα ορθάνοιχτα του μάτια
πριν προλάβει να ονειρευτεί
και η πιο κοντινή πατρίδα

μακρινή του έγινε
πριν να νιώσει την μυρωδιά του χώματος της.
Μέσα στα λιγνά του χεράκια
και στις στερνές του ανταύγειες του κόσμου
έσφιγγε με πάθος
το στήθος της μάνας .
Τα σγουρά του μαλλιά
φύκια θα τυλιχτούνε
στους λαιμούς των δολοφόνων.
Ένα μολύβι μόνο κρατώ
και το πένθιμο της μάνας,
πως να ξεκολλήσουν οι στιγμές
ανάμεσα στις διαβάσεις
μιας σκοτεινής αυτοψίας.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 

Ο Χάρης Παπασάββας γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και ζει  στην Αθήνα.Έχει εκδώσει 2 ποιητικές συλλογές «Ωδή  στη Γυναίκα» Α΄ και Β΄ Έκδοση και ‘Οργασμός  Αγάπης» Α΄και Β΄Εκδοση.Ποιήματά του έχουν βραβευθεί και συμπεριληφθεί σε ημερολόγια και  ανθολογίες.Είναι εκφραστής πρωτοποριακής ποιητικής τεχνικής με απαράμιλλη συναισθηματική μεταδοτικότητα. Έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές  ενώ τα πρώτα του βιβλία έχουν εξαντληθεί. Το 3ο του βιβλίο «Το όνομά σου..ΑΓΑΠΗ» συμπληρώνει την  τριλογία της ποιητικής του αποτύπωσης.Εξαιρετική είναι και η συνεισφορά της εμπνευσμένης και πολυβραβευμένης σε παγκόσμιο επίπεδο ζωγράφου ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΠΑΠΠΑ. 

Τα βιβλία του διατίθενται από τον Εκδοτικό Οίκο ΟΣΤΡΙΑ Έσοδα των βιβλίων του δίνονται 

σε συλλόγους παιδιών με καρκίνο.