Πόση η αδιαφορία της ιστορίας εμπρός στην εφήμερη τραγικότητα της ύπαρξής μας Πόση η υποκρισία των θεών στην παραπλάνηση της ανθρώπινης μας μοναξιάς Πόση η αλήθεια της ηττημένης μνήμης εμπρός στην αέναα αναγεννημένη αυταπάτη της ελπίδας Τελικά τι μένει; πάρα μόνο η στιγμή αυτή η στιγμή που σε αγγίζω και νοιώθω το ρίγος του έρωτα και την απώλεια του χρόνου δυο άνθρωποι που σμίξαμε αγνοημένοι στην απεραντοσύνη του σύμπαντος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου