ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ " Οι φάροι στο ταξίδι της ζωής μου "

Μ'αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν μαϊστράλι στην ψυχή, που αναζητούν με μιαν απέραντη υπομονή το καλό σε κάθε τι.Που δεν έχουν ανάγκη να τους πει κανείς τι να κάνουν γιατί η συνείδησή τους έχει πάντα μιαν ολοκάθαρη φωνή. Την αφουγκράζονται χωρίς να την αποκοιμίζουν.Ξέρουν τι να πράξουν ανά πάσα στιγμή και το πράττουν.Δεν προσπαθούν να ξεφύγουν, να γλιτώσουν από τις συνέπειες των πράξεών τους,των επιλογών τους.Αναμετριούνται με την ευθύνη και την αναλαμβάνουν ακέραια. Δεν κρύβονται πίσω από σαθρές δικαιολογίες για να καλύψουν τις πιθανές αποτυχίες τους και κυρίως δεν δείχνουν με το δάχτυλο τους άλλους σαν αίτιους των αποτυχιών τους.Παραδέχονται τα λάθη τους κι αν πέφτουν εφτά φορές έχουν το κουράγιο και σηκώνονται οχτώ. Είναι αυστηροί κριτές του εαυτού τους μα βλέπουν με κατανόηση τα σφάλματα των γύρω τους .Επειδή γνωρίζουν τον κόπο που απαιτείται για τη συνεχή βελτίωσή τους, επειδή γνωρίζουν τις φορές που βούτηξαν στην ατέλεια της ανθρώπινης πεπερασμένης φύσης τους.

Μ' αρέσουν οι άνθρωποι που δε σκοντάφτουν στο σκοτάδι των άλλων μα διατηρούν άσβεστο το φως του σεβασμού για τους ίδιους και τους συνανθρώπους τους.

M' αρέσουν οι άνθρωποι που γνωρίζουν την έννοια της απόστασης, ποτέ πολύ κοντά, ποτέ δεν είναι πολύ μακριά, αλλά είναι έτοιμοι να είναι εκεί σε δύσκολους καιρούς.Δεν πιέζουν ποτέ τους άλλους να κάνουν χώρο γι αυτούς γιατί γνωρίζουν την αξία τους και είναι απολύτως πεπεισμένοι ότι εκείνοι που πραγματικά τους εκτιμούν θα τους δώσουν χώρο στη ζωή τους. Στοχεύουν στο κοινό συλλογικό καλό κι όχι μόνον στο καλό του εαυτού τους.Αναζητούν την αιτία των παρεξηγήσεων κοιτάζοντας πρόσωπο με πρόσωπο τον άλλο, συμμετέχοντας σε έναν εποικοδομητικό διάλογο εκφράζοντας με τόλμη την όποια αντίθεσή τους.Mε ειλικρίνεια.Είναι πιστοί στις αξίες τους, πεισματάρηδες.

Μ' αρέσουν οι άνθρωποι που ξέρουν τη σημασία της εσωτερικής χαράς.Βρίσκουν τη γαλήνη κι ακολουθούν με τη ματιά την ομορφιά του πρωινού, τη μαγεία του δειλινού, την απεραντοσύνη της θάλασσας,την ποίηση. Δημιουργούν δεν καταστρέφουν.Λειτουργούν σαν ένα μέρος του όλου, σαν ένα απειροελάχιστο κομμάτι του σύμπαντος ,τόσο αναγκαίο στη σημαντικότητά του.

Χαμογελούν,πιστεύουν βαθιά, ονειρεύονται, ζουν ευγνωμονώντας.

Αυτοί είναι φίλοι μου! Ξεχωριστοί.Με βοηθούν να δω αυτό που πραγματικά είμαι. Να επιστρέφω στον εαυτό μου με αγάπη. Βρίσκουν την ομορφιά μέσα μου , αγγίζουν απαλά την ψυχή μου.Είναι ξεχωριστοί μα εκείνοι δεν το ξέρουν, εγώ το ξέρω. Κρατούν στα χέρια την καρδιά μου που χωρίς ενδοιασμούς απόθεσα.Δεν είναι πολλοί.Πάντα ήταν λίγοι.Μα είναι οι φάροι στο ταξίδι της ζωής μου. Σηματοδοτούν, φωτίζουν, νοηματοδοτούν την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης στον κόσμο αυτό.