ΕΜΙΛΙ ΜΠΡΟΝΤΕ ( 30 Ιουλίου 1818 - 19 Δεκεμβρίου 1848 )

Πορτραίτο της Έμιλι Μπροντέ από τον αδελφό της, Μπράνγουελ Μπροντέ

Η Έμιλι Τζέιν Μπροντέ (30 Ιουλίου 1818 - 19 Δεκεμβρίου 1848) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας, γνωστή από το μοναδικό της μυθιστόρημα, Ανεμοδαρμένα Ύψη, το οποίο θεωρείται ένα από τα κλασικά έργα της αγγλικής λογοτεχνίας. Ήταν ένα από τα αδέλφια Μπροντέ, ανάμεσα στον αδελφό της Μπράνγουελ και τη νεαρότερη αδελφή Αν. Δημοσίευε τα έργα της με το ψευδώνυμο Έλλις Μπελ.

Η Έμιλι Μπροντέ γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου 1818 στο Θόρντον, κοντά στο Μπράντφορντ του Γιορκσάιρ, και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά της Μαρίας Μπράνγουελ και του κληρικού και συγγραφέα Πάτρικ Μπροντέ, του οποίου το πατρικό όνομα ήταν Μπράντι αλλά το είχε αλλάξει. Η Μαρία Μπράνγουελ είχε αδύνατη κράση και πέθανε από καρκίνο το 1821, αφήνοντας έξι παιδιά. Μετά το θάνατο της μητέρας τους, οι μεγαλύτερες αδελφές της Έμιλι, Μαρία, Ελίζαμπεθ και Σαρλότ Μπροντέ, στάλθηκαν σε εκκλησιαστικό σχολείο στο Κάουαν Μπριτζ, όπου βίωσαν την κακοποίηση και τις στερήσεις που αργότερα περιέγραψε η Σαρλότ στο Τζέιν Έιρ.

Το 1824 η οικογένεια μετακόμισε στο Χάουορθ, όπου ο πατέρας της Έμιλι ήταν εφημέριος. Η Έμιλι στάλθηκε στο ίδιο σχολείο όπου πήγαιναν οι αδελφές της αλλά για σύντομο χρονικό διάστημα. Όταν μία επιδημία τύφου χτύπησε το σχολείο, η Μαρία και η Ελίζαμπεθ αρρώστησαν. Η Μαρία, η οποία μπορεί στην πραγματικότητα να είχε φυματίωση, στάλθηκε σπίτι της όπου και πέθανε. Στη συνέχεια, η Έμιλι απομακρύνθηκε από το σχολείο μαζί με την Σαρλότ και την Ελίζαμπεθ. Η Ελίζαμπεθ πέθανε λίγο μετά την επιστροφή τους στο σπίτι.

Στη συνέχεια οι τρεις εναπομένουσες αδελφές και ο αδελφός τους Μπράνγουελ, εκπαιδεύτηκαν στο σπίτι από τον πατέρα τους και τη θεία τους, Ελίζαμπεθ Μπράνγουελ, η οποία ήταν αδελφή της μητέρας τους. Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον άνθισε το λογοτεχνικό τους ταλέντο. Στον ελεύθερο χρόνο τους τα παιδιά δημιούργησαν μία σειρά από φανταστικούς κόσμους, οι οποίοι εμφανίζονται στις ιστορίες που έγραψαν και εντός των οποίων έλαβαν χώρα οι φανταστικές περιπέτειες που ζούσαν τα στρατιωτάκια τους μαζί με τον Δούκα του Ουέλινγκτον και τους γιους του. Από αυτή την περίοδο δεν σώζεται παρά ένα μικρό μόνο μέρος από το έργο της Έμιλι, εκτός από κάποια ποιήματα των χαρακτήρων της. Όταν η Έμιλι ήταν 13 ετών, η ίδια και η Αν αποσύρθηκαν από τη συμμετοχή τους στο φανταστικό βασίλειο της Άνγκρια και ξεκίνησαν ένα νέο, το Γκόνταλ, ένα μεγάλο νησί στο Βόρειο Ειρηνικό. Εξαιρουμένων των ποιημάτων της Έμιλι για το Γκόνταλ και τους καταλόγους της Αν με τους χαρακτήρες και τα τοπωνύμια, τα γραπτά τους για το Γκόνταλ δεν σώζονται. Επίσης σώζονται κάποια "ημερολόγια" της Έμιλι στα οποία περιγράφονται τρέχοντα γεγονότα στο Γκόνταλ, μερικά από τα οποία γράφτηκαν μαζί με την Αν. Ένα χρονολογείται από το 1841, όταν η Έμιλι ήταν 23 ετών, και ένα άλλο από το 1845, όταν ήταν 27 ετών.

Οι τρεις αδελφές Μπροντέ 

σε πίνακα του αδελφού τους, 

Μπράνγουελ (1834). 

Από αριστερά προς τα δεξιά: 

Αν, Έμιλι και Σαρλότ. 

Αρχικά ο Μπράνγουελ είχε

 ζωγραφίσει τον εαυτό του 

ανάμεσα στην Έμιλι και τη Σαρλότ.

Όταν ήταν 17 ετών η Έμιλι παρακολούθησε το σχολείο θηλέων Roe Head, όπου η Σαρλότ ήταν δασκάλα. Όμως κατάφερε να μείνει μόνο τρεις μήνες καθώς ένιωθε ακραία νοσταλγία κι έτσι επέστρεψε σπίτι και τη θέση της πήρε η Αν. Εκείνη την εποχή, στόχος των κοριτσιών ήταν να αποκτήσουν επαρκή μόρφωση ώστε να ανοίξουν ένα δικό τους μικρό σχολείο.

Το Σεπτέμβριο του 1838, η Έμιλι έγινε δασκάλα στο σχολείο Law Hill στο Χάλιφαξ. Όμως η υγεία της κλονίστηκε από την πίεση της 17ωρης καθημερινής εργασίας και τον Απρίλιο του 1839 επέστρεψε στο σπίτι της. Εκεί έμαθε να παίζει πιάνο και διδάχθηκε γερμανικά μέσα από βιβλία.

Το 1842, η Έμιλι συνόδευσε τη Σαρλότ στις Βρυξέλλες, όπου παρακολούθησαν μαθήματα στο Οικοτροφείο Χέγκερ. Σχεδίαζαν να τελειοποιήσουν τα γαλλικά και τα γερμανικά τους εν όψει του ανοίγματος του σχολείου τους. Η επίδοση των δύο Αγγλίδων μαθητριών τράβηξε την ιδιαίτερη προσοχή του κυριότερου διδασκάλου, του Κωνσταντίνου Χέγκερ, που ήταν άνθρωπος εξαιρετικής ικανότητος. Από αυτή την περίοδο σώζονται εννέα από τα γαλλικά δοκίμια της Έμιλι. Μετά από οκτώ μήνες, όμως, οι σπουδές τους σταμάτησαν απότομα, με το θάνατο της θείας τους, και οι αδελφές επέστρεψαν στην Αγγλία. Η Σαρλότ ήταν γενικά ευχαριστημένη στις Βρυξέλλες, όμως η Έμιλι νοσταλγούσε το σπίτι και τον αέρα του κάμπου. Είναι ακόμη φανερό ότι στις Βρυξέλλες εκτιμούσαν περισσότερο τη συγκρατημένη Έμιλι παρά τη Σαρλότ. Ο ευαίσθητος χαρακτήρας της Έμιλι έβρισκε περισσότερη κατανόηση παρά το εκλεκτικό γούστο της Σαρλότ. Η Ελίζαμπεθ Μπράνγουελ άφησε στις ανιψιές της ένα χρηματικό ποσό που έφερε κάποια οικονομική άνεση. Οι αδελφές Μπροντέ προσπάθησαν να ανοίξουν σχολείο στο σπίτι τους, αλλά δεν μπορούσαν να προσελκύσουν μαθητές σ' αυτή την απομακρυσμένη περιοχή.

Το 1844, η Έμιλι ξεκίνησε να καταγράφει τακτοποιημένα όλα τα ποιήματα που είχε γράψει, σε δύο σημειωματάρια. Το ένα ονομάστηκε "Τα Ποιήματα του Γκόνταλ" (Gondal Poems) ενώ το άλλο έμεινε χωρίς ετικέτα. Διάφοροι μελετητές προσπάθησαν από αυτά τα ποιήματα να συναρμολογήσουν μία ιστορία και ένα χρονικό για το Γκόνταλ. Το φθινόπωρο του 1845, η Σαρλότ ανακάλυψε τα τετράδια της αδελφής της και επέμενε ότι τα ποιήματα πρέπει να εκδοθούν. Η Έμιλι, έξαλλη με την παραβίαση της ιδιωτικής της ζωής, αρχικά αρνήθηκε αλλά υποχώρησε όταν η Αν έφερε τα δικά της γραπτά και αποκάλυψε ότι κι εκείνη είχε γράψει ποιήματα στα κρυφά.

Το 1846, τα ποιήματα των αδελφών Μπροντέ εκδόθηκαν σε ένα βιβλίο με τίτλο Ποιήματα των Κάρερ, Έλλις και Άκτον Μπελ (Poems by Currer, Ellis, and Acton Bell). Για την έκδοση αυτή, οι αδελφές Μπροντέ υιοθέτησαν ψευδώνυμα: η Σαρλότ διάλεξε το όνομα Κάρερ Μπελ, η Έμιλι το Έλλις Μπελ και η Αν το Άκτον Μπελ. Η Σαρλότ έγραψε στο "Βιογραφικό Σημείωμα των Έλλις και Άκτον Μπελ" ότι η διφορούμενη επιλογή τους υπαγορεύτηκε από ένα είδος συνειδησιακού ενδοιασμού στο να υιοθετήσουν αρσενικά χριστιανικά ονόματα, ενώ οι ίδιες δεν θέλανε να φανερώσουν ότι είναι γυναίκες, γιατί είχαν μία αόριστη εντύπωση ότι οι γυναίκες συγγραφείς αντιμετωπίζονταν με προκατάληψη. Στη συλλογή αυτή, η Έμιλι συμμετείχε με 21 ποιήματα, όσα και η Αν, ενώ η Σαρλότ συμμετείχε με 20. Αν και αρκετούς μήνες μετά την έκδοση είχαν πουληθεί μόνο δύο αντίτυπα, οι αδελφές Μπροντέ δεν αποθαρρύνθηκαν καθώς οι κριτικές που απέσπασαν από τα λογοτεχνικά περιοδικά ήταν θετικές.

The Bronte sisters in the parsonage garden

Το 1847, εκδόθηκε το μυθιστόρημα της Έμιλι Ανεμοδαρμένα Ύψη. Η καινοτόμος δομή του προβλημάτισε κάπως τους κριτικούς. Παρά το γεγονός ότι έλαβε ανάμεικτες κριτικές όταν πρωτοκυκλοφόρησε και συχνά κατηγορήθηκε για απεικόνιση ανήθικου πάθους, στη συνέχεια αναδείχτηκε σε ένα από τα κλασικά έργα της αγγλικής λογοτεχνίας. Το 1850, η Σαρλότ επεξεργάστηκε και εξέδωσε τα Ανεμοδαρμένα Ύψη ως αυτόνομο μυθιστόρημα και με το πραγματικό όνομα της Έμιλι. Αν και μία επιστολή από τον εκδότη της δείχνει ότι η Έμιλι τελείωνε ένα δεύτερο μυθιστόρημα, το χειρόγραφο δεν έχει βρεθεί ποτέ.

Η υγεία της Έμιλι, όπως και των αδερφών της, ήταν αδύνατη εξαιτίας των ανθυγιεινών συνθηκών στο σπίτι και της πηγής του νερού που μολύνθηκε από τις απορροές του νεκροταφείου της εκκλησίας. Κατά τη διάρκεια της κηδείας του αδελφού της, το Σεπτέμβριο του 1848, η Έμιλι αρρώστησε. Αν και η κατάστασή της επιδεινώθηκε, αρνήθηκε κάθε ιατρική βοήθεια και θεραπεία. Τελικά πέθανε από φυματίωση στις 19 Δεκεμβρίου 1848, σε ηλικία 30 ετών, και ενταφιάστηκε στον οικογενειακό τάφο στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ και Πάντων Αγγέλων, στο Χάουορθ του δυτικού Γιορκσάιρ.

Η μορφή της Έμιλι Μπροντέ έχει περιβληθεί με μύθους και η κριτική έχει κάνει σύγχυση του χαρακτήρα της με τα πρόσωπα που δημιούργησε στο μυθιστόρημά της. Έτσι δεν υπάρχει μία πλήρως σαφή εικόνα της ζωής της, εκτός απ' όσα έγραψε γι' αυτήν η αδελφή της Σαρλότ.

Η Έμιλι ήταν λεπτή στην εμφάνιση, αλλά σπάνια αρρώσταινε. Η ωχρή και λεπτή όψη της φαινόταν εύθραυστη και συχνά η άκομψη σιλουέττα της, εν μέρει αποτέλεσμα απροσεξίας στο ντύσιμό της, την έκανε να φαίνεται περίεργη. Συνήθιζε να μπαίνει σ' ένα δωμάτιο, όπου υπήρχαν επισκέπτες, με κατεβασμένα τα μάτια, έπαιρνε ένα βιβλίο που χρειαζόταν και έφευγε χωρίς να ρίξει μία ματιά.

Τα ποιήματα της Έμιλι ρίχνουν αρκετό φως στη σκέψη και το χαρακτήρα της. Από αυτά είναι εμφανής η στωικότητά της και το πάθος της για τον κάμπο, που αποτελούσε καθαρή φυσιολατρία.

Ο "Παλιός Στωικός" και οι "Τελευταίοι Βίοι" είναι από τα ωραιότερα ποιητικά έργα που χάρισε γυναίκα στην αγγλική λογοτεχνία. Τα "Ανεμοδαρμένα Ύψη" στέκονται μόνα τους αληθινό μνημείο της δύναμής της. Το έργο αυτό ήταν κάτι το ξεχωριστό με τη σοβαρότητα και την ομιχλώδη μελαγχολία του https://el.wikipedia.org/

Emily Brontë's diary paper for June 26, 1837, showing herself and Anne working at the dining room table.

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

i Riches I hold in light esteem

Riches I hold in light esteem,
And Love I laugh to scorn;
And lust of fame was but a dream,
That vanished with the morn:
And if I pray, the only prayer
That moves my lips for me
Is, "Leave the heart that now I bear,
And give me liberty!"
Yes, as my swift days near their goal:
'Tis all that I implore;
In life and death a chainless soul,
With courage to endure.
✩ ✩
Δεν έχω σε εκτίμηση τα πλούτη
και γελώ κοροϊδευτικά στην αγάπη
και ο πόθος για την δόξα δεν ήταν πάρα ένα όνειρο
που μόλις ήρθε το πρωί εξαφανίστηκε

Και αν προσεύχομαι, η μόνη προσευχή
που στα χείλη μου υπάρχει
είναι “Άσε την καρδιά που τώρα ανέχομαι
και δώσε μου ελευθερία»

Ναι, καθώς οι σύντομες μέρες μου φτάνουν στον στόχο τους
είναι το μόνο για το οποίο ικετεύω
Στην ζωή και στον θάνατο μια ψυχή χωρίς αλυσίδες
με θάρρος να αντέχει.

ii Hope

HOPE Was but a timid friend;
She sat without the grated den,
Watching how my fate would tend,
Even as selfish-hearted men.

She was cruel in her fear;
Through the bars one dreary day,
I looked out to see her there,
And she turned her face away!

Like a false guard, false watch keeping,
Still, in strife, she whispered peace;
She would sing while I was weeping;
If I listened, she would cease.

False she was, and unrelenting;
When my last joys strewed the ground,
Even Sorrow saw, repenting,
Those sad relics scattered round;

Hope, whose whisper would have given
Balm to all my frenzied pain,
Stretched her wings, and soared to heaven,
Went, and ne'er returned again!

✩ ✩

Η Ελπίδα δεν ήταν παρά ένας δειλός φίλος
καθόταν χωρίς καμιά προφύλαξη
παρακολουθώντας την μοίρα μου
όπως οι σκληρόκαρδοι άντρες

Ήταν σκληρή μες στον φόβο της
μέσα από τα κάγκελα μια θλιβερή μέρα
Έψαξα να την βρω
αλλά αυτή μου γύρισε την πλάτη

Σαν ψεύτικος φύλακας, ψεύτικη και η φύλαξη της
αν και σε διαμάχη ακόμα ψιθύριζε για την ειρήνη
Μπορούσε να τραγουδά όσο εγώ έκλαιγα
κι εάν την άκουγα αυτή σταματούσε

Ψεύτικη ήταν, και αδυσώπητη
όταν έστρωνα την τελευταία μου χαρά στο χώμα
Ακόμα και η θλίψη μετανοούσε
με όλα αυτά τα θλιβερά κειμήλια σκορπισμένα

Η Ελπίδα της οποίας ο ψίθυρος
θα έπεφτε σαν βάλσαμο στον ξέφρενο πόνο μου
Τέντωσε τα φτερά της και πέταξε ψηλά στον ουρανό
Και δεν ξαναγύρισε ποτέ

iii No coward soul is mine

"The following are the last lines my sister Emily ever wrote." (Charlotte).

No coward soul is mine,
No trembler in the world’s storm-troubled sphere:
I see Heaven’s glories shine,
And faith shines equal, arming me from fear.

O God within my breast,
Almighty, ever-present Deity!
Life that in me has rest,
As I undying Life have power in thee!

Vain are the thousand creeds

That move men’s hearts: unutterably vain;

Worthless as withered weeds,

Or idle froth amid the boundless main,

To waken doubt in one
Holding so fast by thine infinity;
So surely anchored on
The steadfast rock of immortality.

With wide-embracing love

Thy spirit animates eternal years,
Pervades and broods above,
Changes, sustains, dissolves, creates, and rears.

Though earth and man were gone,

And suns and universes ceased to be,

And thou were left alone,

Every existence would exist in thee.

There is not room for Death,
Nor atom that his might could render void:
Thou thou art Being and Breath,
And what thou art may never be destroyed.

✩ ✩
  «Το παρακάτω ποίημα ήταν το τελευταίο που έγραψε η αδερφή μου» Σαρλότ Μπροντέ.

Δεν είναι δειλή η ψυχή μου
Ούτε τρέμει μπροστά
στου κόσμου την θυελλώδη σφαίρα
Βλέπω την δόξα του Παράδεισου να λάμπει
και η πίστη το ίδιο λάμπει και με προστατεύει απ΄ τον φόβο
Ω Θεέ, μες στα στήθια μου,
Παντοδύναμε, πάντα παρούσα θεότητα
Η ζωή που μέσα μου υπάρχει
τόσο αθάνατη όσο εσύ.
Η Ματαιοδοξία είναι χιλιάδες θρησκείες
που συγκινεί των ανθρώπων τις καρδιές.
Απίστευτη ματαιοδοξία.
Τόσο άχρηστη όσο και τα μαραμένα ζιζάνια
ή σαν άχρηστος αφρός μες στο χωρίς όρια ουσιώδες
Το να ξυπνήσεις την αμφιβολία σε κάποιον
που κρατιέται  στο αχανές σου.
Τόσο σίγουρα αγκυροβολημένο
στον σταθερό βράχο της αθανασίας.
Με μια αγάπη που αγκαλιάζει σφιχτά
Το πνεύμα σου εμψυχώνει την αιωνιότητα
Διαπερνά και γεννά
αλλάζει, συντηρεί, διαλύει, δημιουργεί και φυλάει.
Ακόμα και αν η γη και ο άνθρωπος
και οι ήλιοι και τα σύμπαντα σταματούσαν να υπάρχουν
και μόνος σου έμενες
κάθε ύπαρξη σου μέσα σου θα υπήρχε
Δεν υπάρχει χώρος για τον θάνατο
Ούτε για τον παραμικρό κόκκο του που κενό θα πρόσφερε
Εσύ
Εσύ είσαι η Ύπαρξη και η Ανάσα
Και για αυτό που είσαι ποτέ δεν θα καταστραφείς

Απόδοση στα ελληνικά Μαρία Ροδοπούλου

http://www.sodeia.net/

ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ 

Τα Ανεμοδαρμένα Ύψη, που πρωτοεκδόθηκαν το 1847, είναι η άγρια και γεμάτη πάθος ιστορία της σχεδόν δαιμονικής αγάπης μεταξύ της Κάθριν Έρνσω και του Χήθκλιφ. Η δράση του μυθιστορήματος είναι χαοτική και βίαια, αλλά η ολοκληρωμένη σύνθετη δομή του, οι γλαφυρές περιγραφές του θυελλώδους και μοναχικού αγγλικού τοπίου του Γιόρκσαϊρ και η ποιητική μεγαλοσύνη του οράματος της Έμιλυ Μπροντέ συνδυάζονται έτσι ώστε το βιβλίο να αποκτήσει το βάθος και την απλότητα μιας αρχαίας τραγωδίας.

Τούτο το αριστούργημα, που γράφτηκε από μία κοπέλα εικοσιεφτά ετών και δημοσιεύτηκε ένα χρόνο πριν από το θάνατό της, στα τριάντα της χρόνια, στέκεται ίσως ως ένα από τα πλέον πρωτότυπα έργα της αγγλικής γλώσσας και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Στον ενάμιση αιώνα του βίου του έχει γοητεύσει εκατομμύρια αναγνώστες, έχει διεγείρει και έχει προκαλέσει την επινοητικότητα εκατοντάδων κριτικών και μελετητών. Ήταν και παραμένει ακόμη το δημοφιλέστερο έργο της αγγλικής λογοτεχνίας και στην ιστορία της κριτικής του αποτυπώνεται η ιστορία της εξέλιξης της κριτικής σκέψης των νεότερων χρόνων. Πάνω του έχουν δοκιμαστεί όλες οι σχολές και οι τάσεις της λογοτεχνικής κριτικής. 

Στην Ελλάδα το έργο πέρασε σαν φτηνό ρομάντζο μέσα από τις εκδόσεις για τα καροτσάκια και τις ραδιοφωνικές του αναγνώσεις. Η παρούσα έκδοση επιχειρεί να ξαναδώσει την αξία του στο αριστούργημα αυτό της λογοτεχνίας του 19ου αι. με τη νέα μετάφραση του Άρη Μπερλή και την εκτενή εισαγωγή του, που αποτελεί μία διαδρομή στην κριτική αντιμετώπιση του έργου από την εμφάνισή του μέχρι σήμερα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) http://www.politeianet.gr/

Πλοκή

Εισαγωγή (κεφάλαια 1 έως 3)

Το 1801, ο Λόκγουντ, ένας πλούσιος κύριος από τη νότια Αγγλία, ενοικιάζει την έπαυλη Θράσκρος Γκρέιντζ (Thrushcross Grange) στη βόρεια Αγγλία για να βρει ησυχία και να αναρρώσει από την ασθένειά του. Λίγο μετά την άφιξή του, επισκέπτεται τον ιδιοκτήτη της έπαυλης, τον κ. Χίθκλιφ, ο οποίος ζει σε ένα απομακρυσμένο σπίτι που λέγεται "Ανεμοδαρμένα Ύψη" (Wuthering Heights). Ο κ. Λόκγουντ βρίσκει ότι οι κάτοικοι αυτού του σπιτιού είναι περίεργοι: ο κ. Χίθκλιφ δείχνει ως τζέντλεμαν αλλά οι ιδιομορφίες του συνηγορούν προς το αντίθετο, η κυρία του σπιτιού είναι στα μέσα της εφηβείας της, και ένας νεαρός άντρας φαίνεται να είναι μέλος της οικογένειας αν και ο τρόπος που ντύνεται και μιλάει ταιριάζει σε υπηρέτη.

Έχοντας χιονίσει έξω, ο κ. Λόκγουντ μένει εκεί τη νύχτα και του δίνουν ένα αχρησιμοποίητο δωμάτιο, όπου βρίσκει βιβλία και σχέδια από κάποιον πρώην κάτοικο του σπιτιού ονόματι Κάθριν. Όταν αποκοιμιέται, βλέπει έναν εφιάλτη όπου η Κάθριν εμφανίζεται ως φάντασμα που προσπαθεί να μπει από το παράθυρο. Ο κ. Λόκγουντ ξυπνάει αλλά δεν είναι σε θέση να ξανακοιμηθεί. Μόλις ανατέλλει ο ήλιος, πηγαίνει στο Θράσκρος Γκρέιντζ συνοδευόμενος από τον Χίθκλιφ. Εκεί ζητάει από την οικονόμο Έλλεν Ντιν να του πει την ιστορία της οικογένειας από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη.

Η παιδική ηλικία του Χίθκλιφ (κεφάλαια 4 έως 17)

Τα ερείπια της οικίας
Top Withens
που λέγεται ότι ενέμπνευσε
ταΑνεμοδαρμένα Ύψη

Τριάντα χρόνια νωρίτερα, στα Ανεμοδαρμένα Ύψη ζούσε η οικογένεια Έρνσο. Τα παιδιά της οικογένειας είναι ο έφηβος Χίντλεϊ και η νεότερη αδελφή του, Κάθριν. Ο κ. Έρνσο ταξιδεύει στο Λίβερπουλ, όπου βρίσκει ένα πεινασμένο και άστεγο αγόρι αθίγγανο, το οποίο περιμαζεύει και αποφασίζει να υιοθετήσει δίνοντάς του το όνομα "Χίθκλιφ". Ο Χίντλεϊ αισθάνεται να στερείται την αγάπη του πατέρα του και αρχίζει να ζηλεύει τον Χίθκλιφ κρατώντας εχθρική στάση απέναντί του. Ωστόσο, η Κάθριν αναπτύσσει μία ιδιαίτερη σχέση μαζί του καθώς είναι φιλική και εγκάρδια. Σύντομα, τα δύο παιδιά περνούν ώρες μαζί και μισούν κάθε στιγμή που είναι χώρια.

Λόγω της εσωτερικής διχόνοιας που προκαλείται από τον Χίντλεϊ και της αντιπαλότητας που δείχνει ο Χίθκλιφ, ο Χίντλεϊ στέλνεται τελικά στο κολέγιο. Ωστόσο παντρεύεται μία γυναίκα ονόματι Φράνσις και τρία χρόνια αργότερα επιστρέφει στο σπίτι, αφού έχει πεθάνει ο κ. Έρνσο. Ο Χίντλεϊ γίνεται κύριος του σπιτιού και αμέσως δείχνει όλο το μίσος που τρέφει εναντίον του θετού αδελφού του, που για να τον ταπεινώσει τον κάνει υπηρέτη και εργάτη στα κτήματα αντί να του συμπεριφερθεί ως μέλος της οικογένειας. Τη σκληρή αυτή μεταχείριση μαλακώνει η στοργή της Κάθριν, που μαθαίνει στον Χίθκλιφ τα μαθήματά της και παίζει μαζί του στα χωράφια.

Μερικούς μήνες μετά την επιστροφή του Χίντλεϊ, ο Χίθκλιφ και η Κάθριν πήγαν στο Θράσκρος Γκρέιντζ για να διασκεδάσουν "κατασκοπεύοντας" από τα παράθυρα την οικογένεια Λίντον. Η παρουσία τους όμως έγινε αντιληπτή και στην προσπάθειά τους να το σκάσουν ο σκύλος του σπιτιού δάγκωσε το πόδι της Κάθριν. Οι Λίντον κράτησαν την Κάθριν για να της περιποιηθούν τα τραύματα, ενώ ο Χίθκλιφ στάλθηκε σπίτι. Η Κάθριν έμεινε στην έπαυλη της οικογένειας Λίντον για έξι εβδομάδες και όταν τελικά επέστρεψε στα Ανεμοδαρμένα Ύψη ήταν διαφορετική, καθώς κοιτούσε και ενεργούσε σαν κυρία ενώ γελούσε με την απεριποίητη εμφάνιση του Χίθκλιφ. Ο ατίθασος χαρακτήρας της Κάθριν ωρίμασε και στο διάστημα που ήταν στο Θράσκρος Γκρέιντζ ήρθε κοντά με τον εκλεπτυσμένο νεαρό Έντγκαρ Λίντον, γεγονός το οποίο δημιούργησε αμοιβαία συναισθήματα αντιπάθειας ανάμεσα σ' αυτόν και τον Χίθκλιφ. Όταν η οικογένεια Λίντον επισκέφτηκε τα Ανεμοδαρμένα Ύψη, ο Χίθκλιφ τσακώθηκε με τον Έντγκαρ. Μετά την εξοργισμένη αντίδραση του Χίντλεϊ, ο Χίθκλιφ κλειδώθηκε στη σοφίτα όπου αργότερα η Κάθριν προσπάθησε να τον παρηγορήσει. Τότε ο Χίθκλιφ ορκίστηκε να εκδικηθεί τον Χίντλεϊ.

Το καλοκαίρι του επόμενου έτους, η Φράνσις γεννάει έναν γιο, τον Έιρτον, αλλά η ίδια πεθαίνει πριν το τέλος της χρονιάς κι ο Χίντλεϊ γίνεται αλκοολικός.

Δυο χρόνια αργότερα, η Κάθριν έχει γίνει πλέον στενή φίλη με τον Έντγκαρ Λίντον κρατώντας όλο και μεγαλύτερη απόσταση από τον Χίθκλιφ. Μία μέρα του Αυγούστου, κι ενώ ο Χίντλεϊ απουσιάζει, ο Έντγκαρ επισκέπτεται την Κάθριν. Εκείνη έχει έναν διαπληκτισμό με την Έλλεν και στη συνέχεια ξεσπάει στον Έντγκαρ, ο οποίος κάνει να φύγει. Η Κάθριν τον σταματάει και γρήγορα οι δύο νέοι εκδηλώνουν την αγάπη τους.

Αργότερα, η Κάθριν λέει στην Έλλεν ότι ο Έντγκαρ τής έκανε πρόταση γάμου και ότι την αποδέχθηκε. Επίσης της λέει ότι στην πραγματικότητα δεν αγαπά τον Έντγκαρ αλλά τον Χίθκλιφ και ότι δυστυχώς δεν θα μπορούσε ποτέ να παντρευτεί τον Χίθκλιφ, λόγω της δικής του έλλειψης κοινωνικής θέσης και παιδείας. Όμως ο Χίθκλιφ κρυφάκουσε το μέρος που η Κάθριν έλεγε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να τον παντρευτεί και έτσι εξαφανίστηκε από το σπίτι, χωρίς ν' ακούσει όλη την κουβέντα και την εξομολόγηση της αγάπης της Κάθριν γι' αυτόν. Τρία χρόνια αργότερα, και με τον Χίθκλιφ εξαφανισμένο χωρίς να έχει αφήσει ίχνη, η Κάθριν παντρεύεται τον Έντγκαρ.

Έξι μήνες μετά το γάμο ο Χίθκλιφ επιστρέφει ως πλούσιος τζέντλεμαν. Η Κάθριν είναι ενθουσιασμένη που τον βλέπει, σε αντίθεση με τον Έντγκαρντ που δεν είναι και τόσο ενθουσιασμένος. Η απροσδόκητη εμφάνιση του Χίθκλιφ έγινε αιτία απερίγραπτης δυστυχίας. Η αδελφή του Έντγκαρ, Ισαβέλλα, η οποία είναι πλέον 18 ετών, ερωτεύεται τον Χίθκλιφ βλέποντάς τον ως ένα ρομαντικό ήρωα. Εκείνος την περιφρονεί αλλά ενθαρρύνει την ερωτική της τρέλα, ως μία ευκαιρία για να εκδικηθεί τον Έντγκαρ. Όταν μία μέρα στο Γκρέιντζ ο Χίθκλιφ αγκαλιάζει την Ισαβέλλα, τσακώνεται με τον Έντγκαρ με αποτέλεσμα η Κάθριν να κλειδωθεί στο δωμάτιό της και στη συνέχεια να αρρωστήσει.

Ο Χίθκλιφ μένει στα Ανεμοδαρμένα Ύψη, παίζοντας τυχερά παιχνίδια με τον Χίντλεϊ και διδάσκοντας στον Έιρτον κακές συνήθειες. Ο Χίντλεϊ χάνει σταδιακά την περιουσία του και υποθηκεύει το σπίτι στον Χίθκλιφ για να εξοφλήσει τα χρέη του.

Ενώ η Κάθριν είναι άρρωστη, ο Χίθκλιφ κλέβεται με την Ισαβέλλα και ο Έντγκαρ αποκηρύσσει την αδελφή του. Το ζευγάρι παντρεύεται και δύο μήνες αργότερα επιστρέφει στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Ο Χίθκλιφ ακούει ότι η Κάθριν είναι άρρωστη και κανονίζει με την Έλλεν να την επισκεφθεί στα κρυφά. Τις πρώτες πρωινές ώρες της ημέρας μετά τη συνάντησή τους, η Κάθριν γεννά την Κάθι και στη συνέχεια πεθαίνει αφήνοντας το νεογέννητο κοριτσάκι της ορφανό.

Την επόμενη μέρα της κηδείας της Κάθριν, η Ισαβέλλα εγκαταλείπει τον Χίθκλιφ και πηγαίνει στη νότια Αγγλία όπου γεννάει τον Λίντον. Ο Χίντλεϊ πεθαίνει έξι μήνες μετά την Κάθριν και ο Χίθκλιφ γίνεται κύριος του σπιτιού και κηδεμόνας του Έιρτον.

Τα ώριμα χρόνια του Χίθκλιφ (κεφάλαια 18 έως 31)

Πλάκα που τοποθετήθηκε
στο Top Withens, την οικία
που συνδέθηκε με τα
Ανεμοδαρμένα Ύψη

Δώδεκα χρόνια αργότερα, η Κάθι έχει εξελιχθεί σε μία πολύ όμορφη, πνευματώδη κοπέλα που σπάνια έχει βγει έξω από τα όρια του Γκρέιντζ. Ο Έντγκαρ μαθαίνει ότι η Ισαβέλλα πεθαίνει, και φεύγει για να πάει να πάρει το γιο της, τον Λίντον, με σκοπό να τον υιοθετήσει. Καθώς ο Έντγκαρ απουσιάζει, η Κάθι γνωρίζει τον ξάδελφό της, τον Έιρτον, κι έτσι μαθαίνει την ύπαρξη της οικίας Ανεμοδαρμένα Ύψη.

Ο Έντγκαρ επιστρέφει με τον Λίντον, ο οποίος είναι ένα αδύναμο και ασθενικό αγόρι. Αν και η Κάθι συμπαθεί τον Λίντον, ο Χίθκλιφ επιμένει να πάρει το γιο του στα Ανεμοδαρμένα Ύψη.

Τρία χρόνια αργότερα, η Έλλεν και η Κάθι συναντάνε τον Χίθκλιφ, ο οποίος τις παίρνει στην οικία του για να δούνε τον Λίντον και τον Έιρτον. Ο Χίθκλιφ σχεδιάζει να παντρέψει τον Λίντον με την Κάθι ώστε να κληρονομήσει το Θράσκρος Γκρέιντζ. Η Κάθι και ο Λίντον ξεκινούν μία μυστική φιλία.

Τον Αύγουστο του επόμενου έτους, κι ενώ ο Έντγκαρ είναι πολύ άρρωστος, η Έλλεν και η Κάθι επισκέπτονται τα Ανεμοδαρμένα Ύψη και ο Χίθκλιφ τις κλειδώνει εκεί θέλοντας να εκβιάσει την Κάθι να παντρευτεί τον Λίντον και ταυτόχρονα να την εμποδίσει να δει τον πατέρα της, Έντγκαρ.

Μετά από πέντε ημέρες, η Έλλεν αφήνεται ελεύθερη και η Κάθι δραπετεύει με τη βοήθεια του Λίντον προλαβαίνοντας να δει έγκαιρα τον πατέρα της λίγο πριν πεθάνει.

Όταν ο Έντγκαρ πεθαίνει, ο Λίντον ως σύζυγος πλέον της Κάθι παίρνει την περιουσία της. Πεθαίνει όμως κι αυτός κι έτσι η έπαυλη Θράσκρος Γκρέιντζ περνάει στα χέρια του Χίθκλιφ, ενώ η Κάθι μένει χήρα και ουσιαστικά "αιχμάλωτη" του Χίθκλιφ. Αν και ο Έιρτον προσπαθεί να είναι ευγενικός μαζί της, η Κάθι κλείνεται στον εαυτό της. Αυτό είναι το σημείο της ιστορίας που καταφτάνει ο κ. Λόκγουντ.

Αφού για κάποιο χρονικό διάστημα ήταν άρρωστος εξαιτίας κάποιου κρυώματος, ο Λόκγουντ αποφασίζει ότι δεν μπορεί να ζήσει άλλο εκεί και πηγαίνει στα Ανεμοδαρμένα Ύψη για να ενημερώσει τον Χίθκλιφ πως επιστρέφει στα νότια.

Επίλογος (κεφάλαια 32 έως 34)

Τον Σεπτέμβριο, οκτώ μήνες μετά την αναχώρησή του, ο Λόκγουντ επιστρέφει στην περιοχή και αποφασίζει να μείνει στο Θράσκρος Γκρέιντζ (αφού η μίσθωσή του εξακολουθούσε να ισχύει μέχρι τον Οκτώβριο). Η Έλλεν ζει πλέον στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Ο Λόκγουντ πηγαίνει εκεί κι εκείνη συμπληρώνει το υπόλοιπο της ιστορίας.

Η Έλλεν είχε μετακομίσει στα Ανεμοδαρμένα Ύψη αμέσως μετά την αναχώρηση του Λόκγουντ προκειμένου να αντικαταστήσει την οικονόμο που είχε φύγει. Τον Μάρτιο, ο Έιρτον είχε ένα ατύχημα με αποτέλεσμα να περιοριστεί στο σπίτι. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, αναπτύχθηκε φιλία μεταξύ του Έιρτον και της Κάθι. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι τον Απρίλιο, όταν ο Χίθκλιφ άρχισε να συμπεριφέρεται πολύ παράξενα βλέποντας οράματα της Κάθριν. Μετά από τέσσερις ημέρες κατά τις οποίες ο Χίθκλιφ δεν έφαγε τίποτα, βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιό του και τάφηκε δίπλα στην Κάθριν.

Ο Λόκγουντ επισκέπτεται τους τάφους τους. Πριν φύγει και πάλι για το νότο, μαθαίνει ότι ο Έιρτον και η Κάθι σχεδιάζουν να παντρευτούν την Πρωτοχρονιά και να ζήσουν στο Θράσκρος Γκρέιντζ, ενώ τα Ανεμοδαρμένα Ύψη θα κλείσουν για πάντα.

https://el.wikipedia.org/

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 

Ποιός θα ήταν ο λόγος της δημιουργίας μου αν περιοριζόμουν απόλυτα στον εαυτό μου; Οι μεγάλες μου δυστυχίες σ'αυτό τον κόσμο ήταν οι δυστυχίες του Χήθκλιφ και τις παρακολούθησα όλες, τις έζησα όλες, από την αρχή. Η μεγάλη μου σκέψη στη ζωή είναι αυτός. Αν όλα χάνονταν και αυτός έμενε, θα συνέχιζα να υπάρχω.Κι αν όλα έμεναν και αυτός χανόταν, το σύμπαν θα ήταν για μένα τόπος ξένος και φοβερός. Δε θα΄χα θέση εκεί. Η αγάπη μου για τον Λίντον είναι σαν το φύλλωμα του δάσους. Ο χρόνος θα την αλλάξει, το ξέρω καλά, όπως ο χειμώνας αλλάζει τα δέντρα. Η αγάπη μου για τον Χήθκλιφ είναι σαν τα αιώνια βράχια αποκάτω: λίγη ευχαρίστηση μου δίνει αλλά αναγκαία. Νέλλυ, ΕΙΜΑΙ ο Χήθκλιφ. Είναι πάντα, πάντα στο νού μου. Δε μου δίνει χαρά, όπως δε μου δίνει χαρά ο εαυτός μου, αλλά είναι μέσα μου, σαν τον ίδιο τον εαυτό μου.

( Κάθριν )✣

Τα Ανεμοδαρμένα Υψη στον κινηματογράφο

Wuthering Heights Official Trailer #1 - David Niven Movie (1939) HD

✩ 1920: Η παλαιότερη κινηματογραφική εκδοχή του έργου γυρίστηκε στην Αγγλία, σε σκηνοθεσία του Άλμπερτ Βίκτορ Μπραμπλ. Είναι άγνωστο αν εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιες κόπιες.

✩ 1939: Ο Πύργος των Καταιγίδων (ή Ανεμοδαρμένα Ύψη), με πρωταγωνιστές την Μερλ Όμπερον στο ρόλο της Κάθριν Έρνσο Λίντον και τον Λόρενς Ολίβιε ως Χίθκλιφ. Η ταινία γυρίστηκε ασπρόμαυρη με σκηνοθέτη τον Γουίλιαμ Γουάιλερ και ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

✩ 1954: Ισπανόφωνη κινηματογραφική μεταφορά με τίτλο "Άβυσσοι του Πάθους" (Abismos de Pasión) σκηνοθεσίας του Λουίς Μπουνιουέλ. Ίσως είναι η μόνη ταινία που ακολουθώντας το πνεύμα του μυθιστορήματος της Μπροντέ αντανακλά τις αυθεντικές προσωπικότητες των χαρακτήρων, χωρίς καμία προσπάθεια να τους ωραιοποιήσει και χωρίς να υποκύψει στους κανόνες του Χόλιγουντ. Η ιστορία διαδραματίζεται στο καθολικό Μεξικό, με τον Χίθκλιφ να ονομάζεται Αλεχάντρο και την Κάθριν να ονομάζεται Καταλίνα. Στην εκδοχή αυτή υποτίθεται ότι ο Χίθκλιφ/Αλεχάντρο έχει γίνει πλούσιος κάνοντας συμφωνία με τον Σατανά. Οι New York Times αξιολόγησαν την επανέκδοση της ταινίας ως "ένα σχεδόν μαγικό παράδειγμα για το πώς ένας μεγαλοφυής καλλιτέχνης μπορεί να πάρει ένα κλασικό έργο κάποιου άλλου και να το διαμορφώσει ώστε να ταιριάζει με το ταμπεραμέντο του χωρίς πραγματικά να το βεβηλώσει" επισημαίνοντας επιπλέον ότι παρόλο που η ταινία είναι ισπανική και καθολική, εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά πιστή στο πνεύμα της Μπροντέ.

✩ 1970: Κινηματογραφική ταινία Ανεμοδαρμένα Ύψη με τον Τίμοθι Ντάλτον ως Χίθκλιφ και την Άννα Κάλντερ-Μάρσαλ ως Κάθριν.. Η ταινία δεν καλύπτει ολόκληρη την ιστορία και τονίζει ότι ο Χίθκλιφ μπορεί να είναι ετεροθαλής αδελφός της Κάθριν. Αυτή είναι η πρώτη έγχρωμη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος και κέρδισε την αποδοχή με το πέρασμα του χρόνου αν και αρχικά δεν είχε γίνει ιδιαίτερα αποδεκτή. Ο δε χαρακτήρας του Χίντλεϊ απεικονίζεται πολύ πιο συμπαθητικός και η ιστορία του είναι διαφοροποιημένη.

✩ 1992: Προβάλλεται η ταινία Ανεμοδαρμένα Ύψη με τη Ζιλιέτ Μπινός σε δύο ρόλους, της Κάθριν Έρνσο και της κόρης της, και τον Ρέιφ Φάινς ως Χίθκλιφ. Η ταινία ενσωματώνει και τη συχνά παραλειπόμενη ιστορία της δεύτερης γενιάς των παιδιών της Κάθριν, του Χίντλεϊ και του Χίθκλιφ.

✩ 2011: Κινηματογραφική ταινία Ανεμοδαρμένα Ύψη σε σκηνοθεσία της Αντρέα Άρνολντ, με την Κάγια Σκοντελάριο ως Κάθριν και τον Τζέιμς Χόουσον ως Χίθκλιφ

http://theatrecomments.weebly.com/