ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΙΟΥΖΟΥΛΗΣ " Στη μάνα και στον πατέρα πρόσφυγες "

Μήν δείχνετε τον πόνο σας, μην τον λέτε. Τα μοιρολόγια δεν ταιριάζουν στα παιδιά που έχουν την απορία στα μάτια τους. 

Αφήστε τα να παίξουν. Πατέρα, μάνα μη δείχνετε ότι χάσατε την πατρίδα σας. Γελάτε. Κάνετε πως γελάτε.

Να φαίνεται αληθινό το γέλιο, η χαρά σας. Μην κλαίτε. Είστε υποχρεωμένοι να μην κλαίτε. θα βαρύνετε το παιδικό γέλιο και δεν θα μπορέσει να ξαναβγεί να περπατήσει στο πρόσωπο.

Σας παρακαλώ μη.

Ανακατώνονται τα πόδια, χάνουν την περπατησιά τους και δεν θα πάνε εκεί για να παίξουν

Θα θολώνει κι ο νους σας και δεν θα μπορεί να δει, ούτε ν' ακούσει αυτά που ζητούν οι ώρες, ούτε να ξεχωρίσουν τις άγριες φωνές τεράτων για να λιγοστέψει την αγριάδα τους.

Παρακαλώ μην κάνετε το κέφι δολοφόνων και δουν τα μάτια σας να κλαίνε. Μή δίνετε χαρά στο κακό  και χαθεί η ελπίδα, που τώρα χρειάζεται απ' όλα πιο πολύ.

Δεν είναι ώρα για θρήνους, για κλάματα. Όχι δεν είναι. 

Αυτές τις ώρες η Αγάπη μόνο, σας καλεί με όλα τα καλά που έχει. Ακούστε την. Αυτή θα σας φέρει και την ελπίδα.

Τέτοιες ώρες η αγάπη φέρνει μαζί της και την ελπίδα για να την δίνει δώρο σε μας, σε σας.

Τρέξτε να τη δώσετε όπου μπορείτε. Ακούτε. Όπου μπορείτε. Τη ζητούν πολλά παιδιά. Και μεγάλοι, αλλά προπαντός στα παιδιά τρέξτε, να μην σας προλάβει το κακό, χαρακώσει η ασχήμια το καθαρό τους πρόσωπο κι αλίμονο, θα τα ασχημύνει και θα χάσουν για πάντα την ομορφιά, το μεγάλο άξιο της ζωής. 

Η ζωή τους όλη θα στιγματισθεί, θα μαυρίσει, θα χαλάσει η όραση και δεν θα μπορεί να βλέπει άλλα χρώματα, πολλά άλλα χρώματα χαρούμενα. 

Ακούτε την αγάπη, που απλώνεται παντού και δεν ξεχωρίζει κανέναν, όποιου χρώματος, 

όποιας φυλής, όποιου τόπου, πλούσιου, ή φτωχου. 

Δώστε την σε όλους, προπαντός στα παιδιά και όπου αλλού μπορείτε. Τη φοβάται πολύ ο εχθρός της, το μίσος, τα χάνει μπροστά της.

Κάντε το να τα χάσει και να χαθεί.

Θυμάστε εκείνον τον Έλληνα λαό, τον φυλακισμένο του Λειβαδίτη; " Όταν τον ρώτησαν οι δήμιοι, που τον έδερναν αλύπητα, πού έχεις κρυμμένα τα όπλα, ''κι εκείνος, κανείς δεν ξέρει αν από σύμπτωση, ή ίσως για ν' απαντήσει  έβαλε το χέρι πάνω στην καρδιά.'' Αυτός είναι ο Έλληνας, αυτόν έχουμε μέσα μας. Το βλέπετε. Τον θαυμάζει  τώρα, στις πιο δύσκολες στιγμές του, η ανθρωπότητα όλη για την καλοσύνη του

Η δική μας η αγάπη τώρα, ας έχει λίγη όργή, μόνο λίγη οργή, όχι κακία, καθόλου μίσος, ούτε απελπισία. 

Αγάπη μόνο με την ελπίδα δίπλα της και την οργή να είναι σε εγρήγορση, να μην ξεχνάει το κακό, να φυλάγεται για να βοηθήσει μπας και τους αλλάξει λίγο το δρόμο που είναι ατέλειωτος μέσα στην κόλαση...

Βασίλης Σιουζουλής