ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΚΑΕΙ ΤΟ ΚΥΜΑ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ

Αρκεί

πως αυτός ο παράδοξα όμορφος

κόσμος μάς μάγεψε. Μεθύσαμε

θάλασσα!

Τόσο η ψυχή μου όσο 

κ’ εσύ, τον γιομίσαμε κύματα.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου

με μάτια να σε χαίρομαι θολά

και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου, 

πίσω κι αλάργα βάσανα πολλά.

Κ Βάρναλης

Κύμα στο φως

Ξαναγεννάει τα μάτια

Όπου η Ζωή αρμενίζει προς

Τ' αγνάντεμα

Ζωή-

Οδυσσέας Ελύτης 

 Ω Θάλασσα! σαν ήμουνα παιδί, εξεκινούσα

απ’ το μικρό μου το χωριό κι ερχόμουνα σε σένα

κι από ‘να βράχο κοίταζα, ρεμβαστικά, για ώρες
τα κύματά σου κάτω μου να σκάζουν αφρισμένα.

Κ Ουράνης  

 Κύματα φεύγουν έρχονται. 

Αφρισμένη απόκριση 

Και μ' όλα τα δελφίνια της αυγάζ' η ελπίδα.
Κέρδος του ήλιου σε μι' ανθρώπινη καρδιά -

Οδυσσέας Ελύτης 

 Καί μέ λίγο Βοριά λίγο Λεβάντε 

Κύμα το κύμα νά γυρίσεις πίσω 
Οδυσσέας Ελύτης 

Βλέπεις τη μάνα τρικυμία σαν αρχόντισσα

να συναδράχνει τα δρακόντεια παιδιά της

τα γαλανόστηθα κύματα στον πόλεμο

τον αναμάρτητο με τ’ άστρα.

Νίκος Καρούζος

Η θάλασσα θρυμματίστηκε σε αναρίθμητα κρύσταλλα
Τα μαζέψαμε και καβάλα στον άνεμο ταξιδεύουμε 
Γ Σαραντάρης

 «Τη θάλασσα τη θάλασσα ποιος θα μπορέσει να την εξαντλήσει;» 

Γ. Σεφέρης

Η θάλασσα προσπαθεί ν’ αποκαλύψει

ένα μεγάλο μυστικό

ή το λιγότερο

να συναρμολογήσει ξανά

τους παιδικούς εαυτούς μας,

αυτά που χάσαμε κάποτε για ένα παγωτό 

ή ένα μεταχειρισμένο ποδήλατο...

Σταύρος Σταυρόπουλος

Ο έρωτας

Το καράβι του

Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του

Κι ο φλόκος της ελπίδας του

Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει

Τον ερχομό.

Οδυσσέας Ελύτης

Ὅποιος φέρνει τὴ θάλασσα στὴν ἀγκαλιά του

Εἶναι σὰ νὰ μὴν ὑποφέρει ἀπὸ βάρος

Εἶναι σὰ νὰ μὴ ντρέπεται ποὺ πηγαίνει μὲ τὸν ἀγέρα

Γιώργος Σαραντάρης

Μια θάλασσα μέσα μου σα λίμνη γλυκόστρωτη

και σαν ωκιανός ανοιχτή και μεγάλη.

Κ Παλαμάς

 
Ο έρωτας σαν το κύμα
φέρνει και παίρνει
κεραυνοβόλος και αργόστροφος
ήρεμος σαν τη φαντασία
όταν βάζει σε τάξη τις λέξεις

Λάμπει όταν σκοτεινιάζει 

Κενός και ξεχειλίζει αντιθέσεις

τέρας με φτερά αγγέλου

Πάντα όταν φεύγει ..ξανάρχεται 

Μας αιφνιδιάζει σαν ξεχάσουμε τα αισθήματα 

Έρχεται …

Αναρχικός και ατομικιστής 

Πιστός και άθεος 

Μας κυνηγάει έναν έναν 

Μας δολοφονεί ..με τα παγωμένα του χέρια

Και δηλώνει

Δολοφόνος και αθώος.. μαζί 

Ἡ καρδιά μας
" έρωτας σαν το κύμα» του Παλαιστίνιου ποιητή Μαχμούντ Νταρουίς

 Κύματα φεύγουν έρχονται

Αφρισμένη απόκριση στ' αυτιά των κοχυλιών

Ποιος πήρε την ολόξανθη και την ηλιοκαμένη;

Ο μπάτης με το διάφανό του φύσημα

Γέρνει πανί του ονείρου

Μακριά

Έρωτας την υπόσχεσή του μουρμουρίζει
Οδυσσέας Ελύτης 

...ἐφανταζόμην τόν ἑαυτόν μου ὡς νά ἤμην ἕν μέ τό κῦμα, ὡς νά μετεῖχον τῆς φύσεως αὐτοῦ, τῆς ὑγρᾶς καί ἁλμυρᾶς καί δροσώδους. 

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 

 Ένα μικρό μικρό ποδήλατο κι ένα μικρό μικρό παιδί

είδαν το πρόβλημα το άλυτο και κάναν βόλτα στη ζωή

 Ελένη Βιτάλη

Τα πρώτα μου χρόνια τ’ αξέχαστα τα ‘ζησα

κοντά στ’ ακρογιάλι,

στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη,
στη θάλασσα εκεί την πλατιά, τη μεγάλη.
Κ Παλαμάς 

Θάλασσα, μάνα, αρμύρα μου εσύ, γαλάζια μοίρα,

για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα,

θάλασσα μνήμη, μαύρο μου ασήμι,

πάρ' την καρδιά μου και κάν' την νησί, του ανέμου αγρίμι.

Λίνα Νικολακοπούλου

Ολόϊσια μέσα στη καρδιά του ήλιου με την ίδια κίνηση περνούσε κι άκουγε να ορθώνει πέτρινο λαιμό και να βρυχιέται ο αθώος του εαυτός ψηλά πάνω απ' τα κύματα
Οδυσσέας Ελύτης

Που να πηγαίνει ένας άνθρωπος

Που δεν είναι άλλο από άνθρωπος

Λογαριάζοντας  με τις δροσιές τις πράσινες

Στιγμές του, με νερά τα οράματα

Α, Ζωή

Της ακοής του, με φτερά τις τύψεις τουΠαιδιού που γίνεται άντρας 

Τον μαθαίνει ανασαίνει κατά κει που σβήνεται

Πάντα κοντά στη θάλασσα όταν ο ήλιος 

Η σκιά ενός γλάρου.

Οδυσσέας Ελύτης 

Εδώ αράξαμε το καράβι να ματίσουμε τα σπασμένα κουπιά, 

να πιούμε νερό και να κοιμηθούμε.

Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη

και ξεδιπλώνει μιαν απέραντη γαλήνη.

Εδώ μέσα στα βότσαλα βρήκαμε ένα νόμισμα

και το παίξαμε στα ζάρια.

Το κέρδισε ο μικρότερος και χάθηκε.

Ξαναμπαρκάραμε με τα σπασμένα μας κουπιά.

Γ. Σεφέρης

 Τα κύματα τα πράσινα, τα γκρίζα και τα μπλάβα,

πέρα, απ’ του πελάου τα φαρδιά,
τα φέρνει ρήγας ο βοριάς, μπατσίζουνε τα βράχια,
μπατσίζουνε την αμμουδιά.
Κ Καρυωτάκης

Παιδί ακόμα, εσκεπτόμουν το ρυθμό του φλοίσβου της. Ξαπλωμένος στην αμμουδιά, εταξίδευα με τα καράβια που περνούσαν

Κ Καρυωτάκης

Κι όμως ήταν γλυκό το κύμα

όπου έπεφτα παιδί και κολυμπούσα

κι ακόμη σαν ήμουν παλληκάρι

καθώς έψαχνα σχήματα στα βότσαλα,

γυρεύοντας ρυθμούς, 

μου μίλησε ο θαλασσινός Γέρος: 

«Εγώ είμαι ο τόπος σου, 

ίσως να μην είμαι κανείς 

αλλά μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις»

Γ Σεφέρης 

 Πάνω γραμμή

Κάτω γραμμή
Θα τρέχουνε τα κύματα
Θα τρέχω με τα κύματα
Όποια κι αν είναι εμπρός τ' ανηφόρια.
Ανδρέας Εμπειρίκος

Κι είναι θερίο η θάλασσα. 

Το παρδαλό της χρώμαδίνει της 

– μπλάβο εκεί μακρυά,

πιο δώθε ανοιχτοπράσινο 

κι ακόμα δώθε γκρίζο-

κάποια παράξενη θωριά.
Κ. Καρυωτάκης

Κύμα το κύμα η πέτρα λιώνει
του ονείρου η αύρα μας ενώνει.

Γιώργος Ζήκας

Ἕνα φιλὶ τῆς θάλασσας τῆς ἀφροστολισμένης
Νίκος Γκάτσος

Σταμάτης Σπανουδάκης - Κύματα 

 Έβραζε το κύμα του γαρμπή

είμαστε σκυφτοί κι οι δυο στο χάρτη
γύρισες και μου 'πες πως το Μάρτη
σ' άλλους παραλλήλους θα 'χεις μπει
Νίκος Καββαδίας

 Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης

το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ’ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά
Νίκος Καββαδίας

 Ποια θάλασσα ποια θάλασσα θα 'ναι αρκετά μεγάλη

Για να χωρέσει τον καημό που μάζεψ' η ψυχή;

Νάνος Βαλαωρίτης 

Εδώ τελειώνουν τα έργα της θάλασσας 

Εδώ τελειώνουν τα έργα της θάλασσας, τα έργα της αγάπης.

Εκείνοι που κάποτε θα ζήσουν εδώ που τελειώνουμε

αν τύχει και μαυρίσει στη μνήμη τους το αίμα και ξεχειλίσει

ας μη μας ξεχάσουν, τις αδύναμες ψυχές μέσα στ’ ασφοδίλια, 

ας γυρίσουν προς το έρεβος τα κεφάλια των θυμάτων: 

Εμείς που τίποτε δεν είχαμε θα τους διδάξουμε τη γαλήνη.

Γιώργος Σεφέρης

Ἄσ᾿ τη βάρκα στο κύμα όπου θέλει να τρέχει,

ας ὁρίζει τ᾿ ἀγέρι, τιμόνι-πανί,

τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν ἔχει,

είναι πι᾿ όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί,

η ζωή μία δροσιά είναι, ένα κύμα, ἂς το φέρει 

όπου θέλει τ᾿ ἀγέρι, όπου ξέρει τ᾿ ἀγέρι.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

 Στον κακόν αγέρα ή που χάνεσαι ή που επακολουθεί γαλήνη...

Οδ. Ελύτης

 Μα πέσαμε στα κύματα και γίναμ' ένα

Με την δική τους έκτασι και το δικό τους βάθος.
Ανδρέας Εμπειρίκος

Αυτό είναι η νοσταλγία: να κατοικείς στο κύμα

και να μην έχεις πατρίδα μες στον χρόνο.

Κ’ οι επιθυμίες αυτό ‘ναι: σιγαλή ομιλία

Της αιωνιότητας με καθημερινές ώρες.

Κ’ η ζωή ΄ναι αυτό: ώσπου από ένα χτες 

να βγει η μοναχικότερη απ’ όλες τις ώρες ώρα, 

που διαφορετικά απ’ τις άλλες αδερφές της 

γελά και μπρος στο αιώνιο μόνο, θα σωπάσει.

Rainer Maria Rilke

...πικρὴ παραθαλάσσια ἀοριστία. 
Θὰ κοιτάζεις μία ἔρημη θάλασσα. 
Σ᾿ ἕνα ἀβαθῆ σου στεναγμὸ βούλιαξε ἕνα βαπόρι 

Κική Δημουλά

Ποτέ πια!...

Μοιρολογούν τα κύματα...

Για πάντα!

Μου ψιθυρίζει η θάλασσα...

Πάρτε τις λέξεις από δω! 

Και τα δυο τρόμο μου φέρνουν. 

Πονάει για μένα το νερό 

κι εγώ γι' αυτό 

το ίδιο..

Κατερίνα Γώγου

Φέρνει μηνύματα εις ταις ψυχαίς δροσάτα

η μελωδία της. Τα περασμένα νειάτα

θυμίζει χωρίς πίκρα και χωρίς καϋμό.

Οι περασμένοι έρωτες κρυφομιλούνε,

αισθήματα λησμονημένα ξαναζούνε 

μες στων κυμάτων τον γλυκόν ανασασμό.

Κ. Καβάφης 

Μόνο η αγάπη ν' αντέξει μπορεί
κι όλα τα λάθη να εκδικηθεί
σβήσε το χάρτη και κοίτα στο φως
μες στο σκοτάδι λάμπει η συγγνώμη που μόνο η αγάπη...
.......Θα εξερευνήσει τη λογική
που έγινε πια "Κυματοθραύστης"
σαν μετανάστης κρύβεται ακόμη πιο βαθιά
μέσα στα σπλάχνα η ψυχή μου
και το κορμί μου θα το κρατήσω
σαν μαριονέτα που χαμόγελα σκοτώνει
έγινε η οθόνη καταφύγιο να κρύψω
όσα στριμώχνονται μακριά απ' την αγχόνη.

Κίτρινα ποδήλατα

Κύματα πουλιά στα ταξίδια σας που πάτε τα αλαργινά 

την κρυφή μου λύπη πάρτε

κι απο 'κει μακριά να μου φέρετε κι εμένα τη χαρά.

Θάλασσα πλατειά.

Γιώργος Ρούσσος

....κάτω εἰς τόν αἰγιαλόν, ἀνάμεσα εἰς τούς βράχους, ὅπου ἐσχημάτιζε χιλίους γλαφυρούς κολπίσκους καί ἀγκαλίτσες τό κῦμα, ὅπου ἀλλοῦ ἐκυρτώνοντο οἱ βράχοι εἰς προβλῆτας καί ἀλλοῦ ἐκοιλαίνοντο εἰς σπήλαια· καί ἀνάμεσα εἰς τούς τόσους ἑλιγμούς καί δαιδάλους τοῦ νεροῦ, τό ὁποῖον εἰσεχώρει μορμυρίζον, χορεῦον μέ ἀτάκτους φλοίσβους καί ἀφρούς...

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

 Η καρδιά μας είναι ένα κύμα που δεν σπάει στην ακρογιαλιά.

Ποιος μαντεύει τη θάλασσα, απ᾿ όπου βγαίνει η καρδιά μας;

Αλλά είναι η καρδιά μας ένα κύμα μυστικό, χωρίς αφρό.

Βουβά πιάνει μία στεριά.

Και αθόρυβα σκαλίζει το ανάγλυφο ενός πόθου,

που δεν ξέρει ἀπογοήτευση και αγνοεί την ησυχία.

Γιῶργος Σαραντάρης

Τώρα σὲ τοῦτο τ᾿ ἀκρογιάλι περιμένω

ν᾿ ἀράξει ἕνας ἄνθρωπος

ἕνα ὑπόλειμμα, μιὰ σχεδία.

Γιώργος Σεφέρης

«Κύμα μου ανήμερο, ψυχή μου, φθάνει.
Μη  μ᾿ ἀγριεύεσαι,πλάγιασ᾿ εδώ...
Θα μαι για  σένανε γλυκό λιμάνι...
Τι αξίζει ἡ θάλασσα χωρίς γιαλό;»
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΧΑΡΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ 

πηγές κειμένων 

http://pyroessa-artemusica.blogspot.gr/
http://users.uoa.gr/
http://odysseas-elitis.weebly.com/
http://www.sarantakos.com/