Τότε που η Δαμασκός θύμιζε Ευρώπη και οι άνθρωποι - παρά τη φτώχεια - χαμογελούσαν.
Η Συρία (Αραβικά: سوريا ή από το 2005: سورية) είναι μια χώρα της Μέσης Ανατολής που εκτείνεται μεταξύ του Ευφράτη ποταμού, της Αραβικής ερήμου και της Μεσόγειου θάλασσας. Η έκτασή της είναι 185.180 τ.χλμ. και έχει πληθυσμό 18.564.000. Συνορεύει στα Βόρεια με την Τουρκία, στα Ανατολικά με το Ιράκ, στα Νότια με την Ιορδανία, στα Νοτιοδυτικά με το Ισραήλ και το Λίβανο και στα Βορειοδυτικά βρέχεται από τη Μεσόγειο Θάλασσα. Πρωτεύουσα είναι η Δαμασκός.
Η Συρία, που υπήρξε χώρα κάτω από τη γαλλική κυριαρχία, έγινε ανεξάρτητη το 1946. Το 1958 σχημάτισε μαζί με την Αίγυπτο την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία, από την οποία αποχώρησε το 1961 κι έγινε ανεξάρτητο κράτος. Το 1967 ηττήθηκε στον Πόλεμο των έξι ημερών και το Ισραήλ κατέλαβε τα Υψίπεδα του Γκολάν.
Η Συρία κυβερνάται από το 1963 από το Αραβικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Μπάαθ. Η ηγετική θέση του στην πολιτική ζωή της χώρας προβλέπεται από το Σύνταγμα. Στις 23 Φεβρουαρίου του 1966, με πραξικόπημα του υποστράτηγου Σαλάχ Τζεντίντ, η αριστερή πτέρυγα του σοσιαλιστικού κόμματος του Μπάαθ ανέτρεψε τον μετριοπαθή μπααθιστή Αμίν αλ Χαφίς, που βρισκόταν στην εξουσία από το 1964, και ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Συρίας. Πρόεδρος ορίστηκε ο Νουρ αντ Ντιν αλ Ατασί και τέσσερις ημέρες αργότερα συγκροτήθηκε κυβέρνηση από μαρξιστές γνωστούς ως «Κινέζους», λόγω φιλομαοϊκής απόκλισης. Το πραξικόπημα σηματοδότησε σκλήρυνση της συριακής φράξιας στους κόλπους του παναραβικού μπααθικού κόμματος, με παρακλάδια στο Ιράν, το Λίβανο και την Ιορδανία. Το υπουργείο Άμυνας στη νέα κυβέρνηση ανέλαβε ο Χαφέζ αλ Άσαντ, ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα συγκέντρωσε όλη την εξουσία στα χέρια του[5]. Ο Χαφέζ αλ Άσαντ ήταν πρόεδρος από το 1971μέχρι και το θάνατό του το 2000. Τον διαδέχτηκε ο γιος του Μπασάρ αλ Άσαντ.
Από το 2011 διεξάγεται εμφύλιος πόλεμος. Ξεκίνησε ως σειρά διαδηλώσεων, μέρος της Αραβικής Άνοιξης, που μετά την βίαιη καταστολή τους εξελίχθηκαν σε ένοπλη εξέγερση. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ πάνω από 100.000 είναι οι νεκροί, μισοί από τους οποίους είναι πολίτες. Δεκάδες χιλιάδες είναι και οι πρόσφυγες εντός και εκτός της χώρας. Εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου η πόλη Χόμς σήμερα είναι σχεδόν ολοσχερώς κατεστραμμένη.
Η μορφολογία του συριακού εδάφους έχει πολλές ομοιότητες με αυτή των υπόλοιπων μεσανατολικών χωρών, που βρέχονται από τη Μεσόγειο, όμως έχει και ορισμένες διαφορές από το Ισραήλ και το Λίβανο, επειδή βαθαίνει όσο προχωρούμε προς το εσωτερικό της χώρας. Είναι δύσκολη η διάκριση των περιοχών της Συρίας από φυσιογραφική άποψη λόγω της έλλειψης σαφών γεωγραφικών ορίων εκτός της ροής του Ευφράτη. Ο συμβατικός διαχωρισμός των περιοχών της χώρας περιλαμβάνει τη βόρεια Συρία που είναι γόνιμη, τη νότια που σταδιακά προς τα ανατολικά γίνεται ερημική, την όαση της Δαμασκού, την περιοχή της οροσειράς του Αντιλιβάνου, τη μεσογειακή περιοχή που είναι στενή και γόνιμη και περιλαμβάνει ακτές κατά πλειονότητα αφιλόξενες· με εξαίρεση το λιμάνι της Λατάκειας (Λαοδίκεια) και την έρημο του εσωτερικού. Ειδικότερα η συριακή ακτογραμμή της Μεσογείου (183 χλμ. μήκος) παρουσιάζει βραχώδη ακρωτήρια, χαμηλούς θαλάσσιους γκρεμούς και όρμους, που σκεπάζονται από άμμο, ενώ η Συριακή Έρημος που βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας είναι μια σειρά από ομαλές πεδιάδες που δεν ξεπερνούν το υψόμετρο των 250 μ. και αντί από άμμο σκεπάζονται από βράχους και ζαλίκια, που σχηματίζουν στέπες.
Το συριακό έδαφος είναι ορεινό, αλλά δε φτάνει τα μεγάλα υψόμετρα των ορεινών όγκων της νότιας Τουρκίας και του Λιβάνου. Τα οροπέδια καλύπτουν μεγάλο μέρος της έκτασης της χώρας και από αυτά άλλα βρίσκονται στο βορρά, φτάνουν μέχρι τον Ευφράτη και ανέρχονται στα 400 με 500 μ., ενώ άλλα που απλώνονται στη νότια Συρία παρουσιάζουν υψόμετρο 700 - 800 μ. Ανάμεσα στα οροπέδια κάνουν την εμφάνισή τους πεδιάδες - οάσεις όπως της Δαμασκού, που αρδεύεται από τα υδάτινα ρεύματα τα οποία διασχίζουν την οροσειρά του Αντιλιβάνου
Η φυσική βλάστηση και πανίδα του συριακού εδάφους συναντάται κυρίως στα βουνά και σε ορισμένες περιπτώσεις στις οάσεις. Στις πλαγιές των βουνών ευδοκιμούν λιμετίες, έλατα και τάξοι καθώς και από μακκίες, που είναι θάμνοι με σκληρό και πλατύ φύλλωμα. Στα βουνά και κυρίως στο Τζάμπαλ αν - Νουσαϋρίγια συναντούνται δάση, ενώ στο νότο φύονται μυρτιές, κοκκορεβιθιές, αγριελιές, βούξοι, αρβούτοι και κύτισοι. Στην κοιλάδα του Ευφράτη μεγάλες εκτάσεις καλύπτονται από χουρμαδιές, ενώ οι στέπες στερούνται φυσικής δενδροκάλυψης.
Η φυσική πανίδα περιλαμβάνει σε πολύ μικρούς αριθμούς λύκους και αλεπούδες, αγριόχοιρους, ασβούς, ύαινες και τσακάλια σε απρόσιτες περιοχές καθώς και σκίουρους, αρκούδες, ελάφια, κουνάβια και ικτίδες (είδος μικρού σαρκοβόρου). Στα βουνά επιβιώνουν ακόμη αετοί, γεράκια, ικτίνοι και βαρβακίνες και στις ζεστές περιοχές συναντώνται έντομα όπως τα κουνούπια, οι ακρίδες και οι φλεβοτόμοι. Η έρημος φιλοξενεί λιγοστά είδη ζώων όπως οι γαζέλες και οι δίποδες (είδος νυκτόβιου τρωκτικού) και ερπετών όπως οι σαύρες, οι χαμαιλέοντες και οι έχιδνες.
Η συριακή οικονομία παραδοσιακά στηρίζεται στη γεωργία, αν και πρόσφατα έχει γίνει μια στροφή προς τη βιομηχανία. Από το 1958 ακολουθείται η σοσιαλιστική πολιτική για την ανάπτυξη της οικονομίας με έμφαση στην εκβιομηχάνιση και στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Το κράτος ελέγχει τους πιο προσοδοφόρους κλάδους της εθνικής οικονομίας και ρυθμίζει την επαγγελματική δραστηριότητα των επιχειρηματιών. Το λιανικό εμπόριο, ορισμένες επιχειρήσεις και συνεταιρισμοί ελέγχονται από ιδιώτες. Το κράτος εκμεταλλεύεται οικονομικά τα διυλιστήρια πετρελαίου και τους σταθμούς παραγωγής ενέργειας, τις μεγάλες βιομηχανίες και τους σιδηροδρόμους, ενώ παράλληλα προτρέπει τους πολίτες να αποταμιεύουν τις οικονομίες τους στις κρατικές τράπεζες.
Η πλειονότητα του πληθυσμού (73%) ασπάζεται το Ισλάμ και είναι σουνίτες μουσουλμάνοι αποτελώντας τα 3/4 του μουσουλμανικού πληθυσμού. Το 16% του συνόλου των κατοίκων είναι επίσης μουσουλμάνοι αλλά είναι αλαουίτες, Δρούζοι ή ανήκουν σε άλλες μουσουλμανικές ομάδες. Το 10% περίπου είναι χριστιανοί: Ελληνορθόδοξοι, ορθόδοξοι της Αρμενικής εκκλησίας, σουνίτες, ορθόδοξοι της Συριακής εκκλησίας, καθολικοί, διαμαρτυρόμενοι, νεστοριανοί, μαρωνίτες, Αρμένιοι αποστολικοί κ.ά. Οι Εβραίοι είναι μόνον ορισμένες χιλιάδες και διατηρούν περιορισμένο αριθμό συναγωγών.
Η Συρία, αν και αποτελεί μέρος του ισλαμικού κόσμου, αποφεύγει επιμελώς να υποταχτεί στους ακραίους ισλαμιστές και παραμένει σε γενικές γραμμές μια χώρα με κοσμικό χαρακτήρα.
Η αρχαία ιστορική Μονή τής Παναγίας Σεϊδανάγια - Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ
Η Ιερά Μονή της Σεϊδανάγιας βρίσκεται στον Ορθόδοξο χριστιανικό τομέα της Παλαιάς Πόλεως της Ιερουσαλήμ, αριστερά της Οδού του Μαρτυρίου και πλησίον της Ιεράς Μονής του Αγίου Χαραλάμπους.
Βρίσκεται δίπλα στην Ιερά Μονή του Αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου και είναι γυναικείο Μοναστήρι. Η Ιερά Μονή της Σεϊδανάγιας αποτελείται από ένα συγκρότημα πολλών κτισμάτων (κελλίων), τα οποία ανοίγουν στην εσωτερική αυλή. Το Καθολικό της Ιεράς Μονής, που βρίσκεται στο ανατολικό μέρος του συγκροτήματος, είναι αφιερωμένο στην Υπαπαντή του Κυρίου. Στις πηγές αναφέρεται και σαν Μοναστήρι της Αγίας Άννης ή Σεϊδανάγια της Αγίας Δεσποίνης). Μαρτυρείται δε ως γυναικεία Μονή.
Μπαίνοντας κανείς στην Ιερά Μονή περνά από χαμηλή εξωτερική πύλη, η οποία φέρει την επιγραφή «Ελληνορθόδοξον Πατριαρχείον Ιεροσολύμων - Ιερά Μονή Σεϊδανάγιας» και τον οδηγεί στην εσωτερική αυλή διαμέσου στενού διαδρόμου. Στην αριστερή πλευρά υπάρχει ευρύχωρη στοά, η οποία οδηγεί στον κυρίως Ναό, το Καθολικό.
Ο Ιερός Ναός είναι τρίκλιτη βασιλική με δύο υπερμεγέθεις κολόνες, οι οποίες ενώνονται με τον ανατολικό και δυτικό τοίχο με αψίδες. Έτσι ο Ιερός Ναός χωρίζεται σε τρία κλίτη, τα οποία αποτελούν Παρεκκλήσια, στο μεν βόρειο κλίτος προς τιμήν των Αγίων Πάντων, στο νότιο προς τιμήν της Αγίας Άννης και της Μητρός της Μαρίας και στο κεντρικό που είναι αφιερωμένο στην Υπαπαντή του Χριστού.
 |
Μεγάλη εμπειρία. Το βουλκανιζατέρ- όπως το βλέπετε - πρωτόγονο. Καλή διάθεση όμως και χαμόγελο από όλους.
 |
Ό,τι πιο αντιπροσωπευτικό στις γεύσεις τσαγιού, καφέ, γλυκισμάτων και ειδικά ατμόσφαιρας. Απίστευτα γοητευτικό.
Χαλάρωση στο Bagdad Cafe. Η καθυστέρηση στην αλλαγή του 2ου λάστιχου ήταν μία ευκαιρία ν'απολαύσουμε περισσότερο το κινηματογραφικό αυτό σημείο της ερήμου.
Υποδοχή από τοπική μουσική στην είσοδο της "Σκηνής" (παραδοσιακό κοσμικό κέντρο, παράρτημα του ξενοδοχείου) που απολαύσαμε τοπική αραβική κουζίνα - πεντανόστιμη! - και παραδοσιακή μουσική και χορούς.
Ψήνοντας το ψωμί τους. Το φοβερό, τεράστικο ψωμί τους. Στην είσοδο της σκηνής. Εκεί στο πουθενά. Στη μέση της ερήμου. Μαγεία!
Όλοι οι τοίχοι ντυμένοι με τα τοπικά χαλιά τους. Η ποικιλία των ορεκτικών στα χαμηλά τους και πολύ βολικά ομολογώ τραπεζάκια τους, απεριόριστη!
.. και φυσικά τοπικοί χοροί.
Ξημέρωσε και περιμένουμε το πούλμαν, έξω από το χλιδάτο ξενοδοχείο μας (δεν ήθελα να φύγω) για περιήγηση. Προς αρχαία Παλμύρα σήμερα
Στη μέση της ερήμου, ένα υπέροχο ξενοδοχείο.
Φυσικά καμήλες.
Τις εκμεταλλεύονται για τουριστικούς λόγους, αλλά αξίζει τον κόπο η βόλτα - δεν την βρίσκεις και κάθε μέρα ... ή μία φωτογράφιση. Εκεί έμεινα εγώ.
Οι ταξιδιώτες του καραβανιού, υπομένοντας στωικά τα καυτά χάδια του ήλιου, διασχίζουν τις αφιλόξενες εκτάσεις της συριακής ερήμου με προορισμό την πόλη-όαση της Παλμύρας. Αλλο ένα εμπορικό καραβάνι ταξιδεύει στον Δρόμο του Μεταξιού, την πανάρχαια οδική αρτηρία εμπορίου μεταξύ Κίνας και Ευρώπης. Μέσω αυτού μεταφέρονταν από την Ανατολή στη Δύση πολύτιμα εμπορεύματα, ενώ οι άνθρωποι γνώριζαν θρησκείες, γλώσσες, παραδόσεις, ιδέες, ήθη και έθιμα των άλλων λαών.
Ο υδράργυρος φλερτάρει επίμονα τους 45ο C, ο άνεμος λυσσομανά και η ματιά των ταξιδιωτών ερευνά διεξοδικά την απεραντοσύνη του γυμνού τοπίου, προκειμένου να εντοπίσουν ένα σημάδι της Παλμύρας. Ωρες αργότερα, στο βάθος του επίπεδου ορίζοντα, αρχίζουν να διακρίνονται τα πρώτα φοινικόδεντρα της όασης. Ενας αναστεναγμός ανακούφισης ξεφεύγει από τα χείλη όλων και η αγωνία δίνει τη θέση της στην αγαλλίαση!
Φανταστείτε τον εαυτό σας να ταξιδεύει στον ύβο μιας καμήλας εμπορικού καραβανιού. Οδοιπόροι στον Δρόμο του Μεταξιού, θα περιηγηθείτε -νοερά- σε ένδοξες αυτοκρατορικές πόλεις και παραμυθένιες πολιτείες, θα ξεδιψάσετε σε βιβλικές οάσεις και θα αγγίξετε αρχαία μνημεία. Και βέβαια, αντικρίζοντας από μακριά την όαση της Παλμύρας, θα νιώσετε τα ίδια λυτρωτικά συναισθήματα μ’ εκείνα που πλημμύριζαν όλους τους ταξιδιώτες όταν προσέγγιζαν τη μυθική πόλη της βασίλισσας Ζηνοβίας, στην Ανατολική Συρία.
Κτισμένη σε απόσταση 245 χλμ. βορειοανατολικά της πρωτεύουσας Δαμασκού και 201 χλμ. νοτιοδυτικά της πόλης Deir Ez-Zour, η Παλμύρα υπήρξε ένας σημαντικός σταθμός στη διαδρομή των πανάρχαιων εμπορικών καραβανιών που έρχονταν από τη Βαβυλωνία και διέσχιζαν την έρημο με κατεύθυνση τη Μεσόγειο. Ηταν μια πράσινη κουκκίδα ζωής μέσα στο θανάσιμο περιβάλλον της ερήμου, μια ανάπαυλα στο μαρτύριο της άμμου.
Για τον επισκέπτη, ο αρχαιολογικός χώρος της Παλμύρας είναι σήμερα ένα υπαίθριο μουσείο Ιστορίας στην καρδιά της Συρίας. Οι μνημειακές μαρτυρίες της πόλης, που παρουσιάζουν αραμαϊκές, σημιτικές, ελληνικές και ρωμαϊκές επιρροές, αντανακλούν την πολυφυλετική φυσιογνωμία της αρχαίας Παλμύρας και αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα συνδυασμού ελληνορωμαϊκής και τοπικής αρχιτεκτονικής
Παλμύρα
Μία πόλη γεμάτη αρχαία. Ήταν σταυροδρόμι εμπορίου στην αρχαιότητα και παρά τους αιώνες που έχουν περάσει από πάνω της δεν σταματάει να προκαλεί δέος. Εντυπωσιακά ερείπια που περιλαμβάνουν τάφους ως και 4 ορόφους, μια μακρά οδό στολισμένη με ελληνιστικού τύπου κτίσματα, τον μεγάλο ναό του Μπέλ, αγορά, βουλή και λουτρά.
Μουσείο της περιοχής πού στεγάζει αρκετά ευρήματα. Σε αυτήν την πόλη έζησε και πέθανε η περίφημη βασίλισσα Ζηνοβία, πού αντιστάθηκε σθεναρά στην ρωμαϊκή κατάκτηση φέρνοντας έτσι και το τέλος της πόλης. Για να θαυμάσετε την Παλμύρα σε όλο της το μεγαλείο θα πρέπει να αφιερώσετε τουλάχιστον μία ολόκληρη μέρα.
Ναι είναι πρίγκιψ! Που ακολουθούσε το πούλμαν μας γιατί του άρεσε μία συνεπιβάτης ξανθιά. Ναι, είναι η χαρά της ξανθιάς η Συρία. Ό,τι τους λείπει.
Παλμύρα
Η Παλμύρα (συριακά Ταντμόρ) αποτελεί τον πιο σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο της Συρίας στον οποίο διατηρούνται ερείπια πολλών κτιρίων και ναών της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής.
Η Λεωφόρος των Κιόνων
Με μήκος που αγγίζει τα 1.000 μ., η Λεωφόρος των Κιόνων διατρέχει την πόλη από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά και τη χωρίζει σε δύο τομείς.
Αποψη από το καλοδιατηρημένο αρχαίο θέατρο της Παλμύρας, έργο του 2ου μ.Χ. αιώνα.
Χομς.
Στο βάθος διακρίνεται το Κρακ των Ιπποτών (Krak des Chevaliers ή και Crac des Chevaliers), είναι φρούριο κτισμένο από σταυροφόρους, το οποίο βρίσκεται στη Συρία και είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία μεσαιωνικής στρατιωτικής αρχιτεκτονικής στον κόσμο. Στα Αραβικά το φρούριο καλείται Qal'at al-Ḥiṣn, η λέξη «Krak» που προέρχεται από το Συριακό karak, που σημαίνει «φρούριο». Βρίσκεται 65 χλμ δυτικά της πόλης Χομς, κοντά στα σύνορα του Λιβάνου. Το Κρακ των Ιπποτών ήταν η έδρα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών. Επεκτάθηκε μεταξύ των ετών 1150 και 1250 και στέγαζε φρουρά 2.000 ανθρώπων. Το φρούριο έχει εξωτερικά τείχη που έχουν πάχος 30 μέτρων, με επτά πύργους διαμέτρου 10 μέτρων.
Χομς.
Ανάκτορο Αζμ - Δαμασκός
Ανάκτορο Αζμ.
Θαυμάσιες πόρτες, έργα τέχνης. Η αραβική τεχνοτροπία σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια και λεπτομέρεια
Ανάκτορο Αζμ.
Δαμασκός.
Εσωτερικό Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου
Δαμασκός.
Η επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο είναι απαραίτητη για τον «ψαγμένο» τουρίστα.Εκεί βρίσκονται πέτρινες πλάκες με την αρχαιότερη όπως πιστεύεται γραφή του κόσμου (αραμαϊκά), αλλά και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα ευρήματα
Δαμασκός.
Το Τζαμί των Ομμευαδών, το πλέον σημαντικό κτίσμα της Δαμασκού, αλλά και ολόκληρης της Συρίας είναι πραγματικά εκθαμβωτικό. Το ιστορικό του παρελθόν είναι πλούσιο:στην ίδια θέση υπήρξε ναός (3000 π.Χ), ακολούθησε χριστιανική Βασιλική, που έδωσε την θέση της στο μεγάλο τέμενος του σήμερα. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα τζαμιά στον κόσμο και μία από τις αρχαιότερες τοποθεσίες συνεχούς προσευχής από την άνοδο του Ισλάμ. Η αρχιτεκτονική και διακοσμητική λαμπρότητα είναι αρκούντως επιβλητικές ενώ η ιερότητα του ναού υπολείπεται μόνο σε σχέση με τα ιερά τεμένη της Μέκκας και της Μεδίνας. Στην εσωτερική αυλή δεσπόζει η οκταγωνική κατασκευή της δυτικής πλευράς, διακοσμημένη με περίτεχνα μωσαϊκά του 14ου αιώνα που στέκονται επάνω σε ρωμαϊκούς κίονες
Υπάρχουν τρεις μιναρέδες. Ο παλαιότερος είναι «της νύφης», ο ομορφότερος είναι μάλλον ο Αλ Γκαρμπίγια, ενώ ο ψηλότερος είναι αυτός του Ιησού που ονομάστηκε έτσι γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, εδώ θα εμφανιστεί ο Χριστός την Ημέρα της Κρίσης.
Σουκ. Στα σούκ –σοκάκια- του Αλ Χαμιντία, της μεγαλύτερης κλειστής αγοράς του κόσμου, το παζάρι δίνει και παίρνει. Ένα ατελείωτο δίκτυο από σκεπαστές στοές γεμάτες μαγαζιά που θυμίζει έντονα το δικό μας Μοναστηράκι. Στο πολύ μεγαλύτερο φυσικά. Εδώ θα βρείτε τα πάντα: ρούχα, μπαχαρικά, χαλιά, ασημικά, χρυσά, ασημοκεντημένα υφάσματα, πλούσια διακοσμητικά θέματα. Οτιδήποτε περιμένει κανείς από ένα μεσανατολικό παζάρι
Στο εσωτερικό του χώρου προσευχής ένας μικρός ναός μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου. Με πράσινο τρούλο και μαρμάρινη επένδυση το παρεκκλήσι του Ιωάννη του Βαπτιστή φιλοξενεί το λείψανό του. Σύμφωνα με την ιστορία, όταν χτιζόταν το τέμενος τον 8ο αιώνα, βρέθηκε ένα φέρετρο θαμμένο κάτω από την παλαιά Βασιλική. Περιείχε το κεφάλι του βιβλικού χαρακτήρα, με μαλλιά και δέρμα, σχεδόν άθικτα. Έκτοτε, αυτό το λείψανο βρίσκεται ακόμα μέσα στο τέμενος και πιστεύεται ότι ανήκει στον άνθρωπο που βάφτισε τον Ιησού.
Προετοιμασία για την προσευχή
Πρωτεύουσα της μαγευτικής Συρίας από το 1946, η Δαμασκός αποτελεί το διοικητικό και οικονομικό κέντρο της χώρας. Πρόκειται για μια θρυλική πόλη που στέκεται ακόμη όρθια στις επάλξεις του χρόνου, κρατώντας μέσα στους αιώνες το άρωμά της. Αναφέροντας στην λέξη Συρία, πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας έχουμε κάτι φοβικό (Μέση ανατολή, Ιράκ, Τρομοκρατία). Η εικόνα αλλάζει όμως, μόλις προσγειώνεσαι στο αεροδρόμιο της Δαμασκού. Η μεγάλη πόλη ανοίγεται μπροστά σου και οι κάτοικοί της σε υποδέχονται με ζεστασιά.
Ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται στους 4.5 εκατομμύρια κατοίκους με το 90% να είναι μουσουλμάνοι. Το υπόλοιπο 10% μοιράζεται στους κάθε λογής χριστιανούς. Οι κάτοικοι μιλάνε κυρίως αγγλικά και γαλλικά, αλλά μην εκπλαγείτε αν ακούσετε και ελληνικά. Αν μάλιστα καταλάβουν ότι είστε από την Ελλάδα, τότε η φιλοξενία θα είναι ακόμα πιο ζεστή! Βλέπετε, η ελληνική επίδρασηστην περιοχή της Συρίας υπήρξε και είναι ακόμη έντονη. Θα διαπιστώσετε ότι πολλοί κάτοικοι μιλούν ελληνικά έστω και σπασμένα. Έχουν δουλέψει στην Ελλάδα είτε σαν εργάτες, ναυτικοί, ακόμη και γιατροί. Άλλοι έχουν σπουδάσει σε ελληνικά πανεπιστήμια.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΑΛΥΨΩ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ( Calypso Konstantinidou )
ΚΕΙΜΕΝΑ - ΚΑΛΥΨΩ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ( Calypso Konstantinidou )
ΚΕΙΜΕΝΑ - ΚΑΛΥΨΩ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ( Calypso Konstantinidou )
πηγή πληροφοριών https://el.wikipedia.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου