ΘΑΝΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ (Νασιέρης) " Μολών Λαβέ (το δικό μου) "

Tι να προσμένω τώρα πια που η Άνοιξη δεν έχει μήτε ο Χινόπωρος νοτιά πρωτόβροχον, ανθό, κι ο θάνατος αποκοτιά καρδιάς όποιου αντέχει να πέσει μέσα στη φωτιά .. αυτού θ' αποτανθώ. Σύρε Γραικύλε τ' άρματα τα στήθη να προτάξεις πρέπει ξανά να ακουστεί ιαχής Μολών Λαβέ, έπειτα απ' τα τάματα το θάμα να επιτάξεις με αίμα θε ν' απολουστεί ετούτ' η γής, Βαβέλ. Στη μάχη πέσε το ψαλμό τον Άγιο που λογάσαι τους ήρωες να μη ξεχνάς << οχτροί πιο μισητοί, για τη θυσία στο βωμό σε πάνε να θυμάσαι >> νέο σε θέλουν να γερνάς στου μόχθου τη κοιτή. Κι αν νέον ωριώπλουμο η Δόξα σε γυρέψει και ιστορία έπεται ακόμα μια φορά, να γράψεις με ''εφ όπλου μό- νο'' λόγχη θε να δρέψεις σα δαφνοκλώνι π' έρχεται απ' το μακρυνό Βορρά. Θάνος Ζορμπάς (Νασιέρης)