 |
| Lorenzo Lotto - The Nativity |
ΕΛΑ ΚΥΡΙΕ!
Κύριε…
ήρθες πριν δυο χιλιάδες χρόνια
μες απ’ την ταπεινή σου φάτνη
με των βοδιών την ανάσα να ζεσταίνει το Θείο Σου κορμί!
Πως πέρασαν τόσα… πολλά χρόνια;
Ήρθες να φέρεις τη γαλήνη! – Ήρθες να φέρεις την αγάπη!
Ήρθες να διώξεις τον πόνο! – Ήρθες να σκορπίσεις το σκοτάδι!
Ήρθες να μας λυτρώσεις απ’ την αμαρτία!
Ήρθες να μας γιομίσεις με χαρά!
Όμως….. τόσα χρόνια και τίποτα απολύτως δεν άλλαξε!
Τόσα και τόσα χρόνια διάβηκαν! - Μα… πλήθυνε το δάκρυ!
Περίσσεψε ο πόνος! – Πάγωσε η καρδιά!
Σκοτώνονται όλο και πιο πολλοί! – Το μίσος θέριεψε!
Κυριαρχεί παντού η απάτη! – Βασιλεύει το έγκλημα!
Ο αδύναμος πεθαίνει! – Ο φτωχός υποφέρει!
Πάντα υποφέρει! – Κι’ εμείς πονεμένοι! – Προσδοκούμε πάντα σε Σε!
Συναγμένοι σε μια γωνιά προσευχόμαστε σε Σένα!... Πάντα σε Σένα!
Κύριε…
προσμένουμε πάλι τη γέννηση Σου!
Να ‘ρθεις να λιγοστέψει ο πόνος! – Γιατί… καθημερνά περισσεύει!
Να ‘ρθεις ν’ ανθίσει το χαμόγελο στα χείλη! – Να στεγνώσει το δάκρυ!
Πέτρωσε πια η καρδιά μας και δεν μπορεί να Σ’ αφουγκραστεί!
Λίγωσε απ’ τον πόνο η καρδιά! – Ξέπνοη φεύγει η ελπίδα!
Κι’ εμείς ξεμείναμε δίχως αυτή! - Έρμοι μες την έρημο της αμαρτίας!
Κύριε…
στ’ αλήθεια πρέπει πάλι να ‘ρθεις!
Πρέπει να σκαλίσεις τις στάχτες με τ’ αποκαΐδια της καρδιάς μας!
Να λαμπαδιάσει η φλόγα της αγάπης! – Να ζεσταθούν λίγο οι καρδιές!
Θα έρθεις άραγε στ’ αληθινά; - Ή θα μας πουν μόνο πάλι ότι ήρθες;
Τα φώτα θα λαμπυρίζουν παντού! – Στις εκκλησιές θα Σε υμνούν!
Τα παιδιά θα παίρνουν δώρα! - Οι καμπάνες θα κτυπούν χαρμόσυνα!
Όλα είναι έτοιμα για την υποδοχή Σου! - Σε προσμένουν οι πονεμένοι!
Σε καρτερούν οι ταπεινοί! – Η καρδιά μας ολάνοιχτη για Σε!
Έλα να ζεστάνεις τις καρδιές! – Έλα να φωτίσεις το σκοτάδι!
Τουρτουρίζουμε όλοι απ’ την απονιά!
Υποφέρουμε δίχως Εσένα!
Έλα Σε παρακαλούμε!! – Έλα!! - Μην αργείς άλλο!
«Ευδαίμων Συριανός»
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΓΟΙ
Οι τρεις μάγοι πήγαν με δώρα στο θείο βρέφος
να προσκυνήσουν τον νέο βασιλιά του κόσμου!
Αληθινά… να προσκυνήσουν μια άδολη ψυχή!
Έτσι λέει η ιστορία αυτή!
Ήταν τότε που οι βασιλιάδες υπήρχανε
να τους προσκυνήσουνε οι μάγοι!
Ήταν τότε…
Μήπως κι’ οι μάγοι θα ‘ρθουν πάλι
να προσκυνήσουν τις άδολες ψυχές μας
ετούτη τη φορά;
Σα βρέφη θα τους δεχτούμε όποτε κι’ αν έρθουν!
Υπάρχουν όμως άδολες ψυχές σήμερα;
Ένα ερώτημα που ανήκει σ’ όλους!
Σήμερα… που οι βασιλιάδες ξεθώριασαν
και γίνανε φιγούρες κι’ επίσημα πρόσωπα
απλά για παρελάσεις!
Τι θα προσκυνήσουν οι μάγοι;
Για ποιον είναι τα δώρα;
Σε ποιον η προσκύνησις;
Μαγικές εικόνες οι βασιλιάδες!
Μαγικές εικόνες κι’ οι μάγοι!
Μήπως κι’ εμείς δεν είμαστε
μαγικές εικόνες του σήμερα
στ’ άγνωστο της ανυπαρξίας;
Τι κι’ αν δεν γίναμε ποτέ μάγοι και βασιλιάδες
και δεχθήκαμε να γενούμε πιόνια
σ’ αυτό το σκάκι της ζωής;
Πάντα η ζωή στο ίδιο δρόμο προχωρεί!
«Ευδαίμων Συριανός»
ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΚΥΡΙΕ
Ήρθα στα γενέθλια Σου!
Μες την ολόφωτη την εκκλησιά
καθώς η σκέψη μου γυρίζει σε Σένα!
Εκεί που γεννιέσαι κάθε χρόνο!
Στην μικρή απέριττη Σου φάτνη και στις καρδιές μας!
Φέτος όμως… ο βοριάς ρίζωσε για καλά μες τις καρδιές
και δεν μπορούμε να ζεσταθούμε… ούτε και για λίγο!
Ράγισε η καμπάνα της καρδιάς και δεν σημαίνει τον ερχομό Σου!
Όλων η φροντίδα αρχίζει και τελειώνει στο έχει μας!
Ακόμη και οι ευχές γινήκαν ανούσιες!
Λόγια μόνο λόγια… σκέτα λόγια δίχως μιαν υπόσταση!
Καμιά θαλπωρή από την φλόγα της γαλήνης Σου!
Κι’ ενώ ο αγέρας λυσσομανά μέσα κι’ έξω απ’ τις καρδιές μας
το κλάμα μας δεν μπορεί να ακουστεί
απ’ τις φωνές των διαδηλώσεων!
Κόμπος δέθηκε πια η καρδιά μας!
Θέλησε να ξαποστάσει κάπου… μα του κάκου!
Δεν υπάρχει η ζέση της προσμονής Σου!
Μόνο έγνοιες και ψέματα
… παντού ψέματα… χοντρά ψέματα
και μες σ’ αυτά μπερδεύεται η Αλήθεια Σου
ακόμη… απ’ αυτούς που σε υπηρετούν
κι’ από αυτούς ακόμη που σε πιστεύουν!
Κάνε κάτι Κύριε κάτι για τις καρδιές μας… που είναι γυμνές στο ψέμα!
Κρυώνουν…. ζέστανε τες με το παράδειγμα Σου!
«Ευδαίμων Συριανός»
ΑΝ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙΣ…
Κύριε,
πέρασαν δύο χιλιάδες χρόνια από τότε που ήσουν κοντά μας!
Αλήθεια!
Αν ποτέ ξανάρθεις στην γη τίποτα δεν θα ‘βρεις όπως και πριν!
Δεν ξέρω αν θα ‘σαι σε ταπεινή φάτνη
ή μέσα σε παλάτια αλλά σαν θα ‘ρθεις…
θα δεις κτίρια μεγαθήρια κι’ ανθρώπους θηρία!
Θα δεις αεροπλάνα που πετούν ίδια πουλιά
και πουλιά να πέφτουν σαν αεροπλάνα!
Δεν υπάρχουν άμαξες με δύο άλογα…
αλλά αυτοκίνητα με διακόσα!
Θα δεις το κέρδος, την αδικία και το μίσος να κυριαρχούν παντού
ακόμη και στους ανθρώπους π’ άφησες να διδάσκουν τον λόγο Σου!
Ήρθες απλός και ταπεινός για να μας υψώσεις
στο απόλυτο μεγαλείο της δόξας Σου!
Μα… η λύπη, ο πόνος κι’ η δυστυχία περίσσεψαν στον κόσμο μας!
Τι κι’ αν σταυρωθείς για μια ακόμα φορά… κανείς δεν θα ενδιαφερθεί!
Κανείς δεν θα το αντιληφθεί… έχουν όλοι τα δικά τους «προβλήματα»!
Έχει σκληρύνει τόσο πολύ η καρδιά του ανθρώπου
από τότε… που φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα!
Δίδαξες την αγάπη… μα οι πιστοί Σου
στο όνομα Σου κάνουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα!
Διαστρέφουν ακόμη και το λόγο Σου!
Φανέρωσες τον προδότη που αυτοτιμωρήθηκε
αλλά σήμερα οι άνθρωποι προδίδουν τον ίδιο τους τον εαυτό
δίχως να δίνουν καμιά σημασία γι’ αυτό!
Αν θα ξανάρθεις θα Σε προσμένω
μ’ ανοιχτή την καρδιά μου να Σε δεχθεί!
Όμως αλήθεια… γιατί να ‘ρθεις;
Δεν πρόκειται να βρεις ανθρώπους να σε νιώσουν!
Εγώ… απλά στο λέω απλά για να στο πω!
«Ευδαίμων Συριανός»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου