Ενα οδοιπορικό μοναδικής ομορφιάς, βουνίσιο και χειμωνιάτικο, έτσι ακριβώς όπως μας αρέσει...Περισσότερο περιηγητικό παρά ορειβατικό, σε μια γωνιά της Ελλάδας ερειμωμένη, με απίστευτο φυσικό κάλλος, γεμάτη παράδοση, προφυλαγμένη και μονάκριβη.. Εκεί που ο χειμώνας είναι γνήσιος και αληθινός, σε όλο του το μεγαλείο, εκεί που το παλιό παντρεύεται με το καινούριο πολλές φορές όχι και τόσο επιτυχημένα,και άλλες φορές,να σου αγαλλιάζει η ματιά, η ψυχή, τα συναισθήματα....Μια περιήγηση σταθερά στα 800 μέτρα κι επάνω, μέσα στα ποτάμια και στις πηγές που ήταν παντού σε κάθε βήμα μας....Δεν έχω τι άλλο να πω παρα , ότι η γη της Ελλάδας είναι η ομορφότερη απ όλες και η ζεστασιά της, μοναδική και ξεχωριστή!!
Κατά την τελευταία απογραφή του έτους 2011 υπήρχαν 270 μόνιμοι κάτοικοι.Οι επιδρομείς – Μακεδόνες, Σλάβοι, Βούλγαροι, Βάνδαλοι, Νορμανδοί κ.ά. – θα ερημώσουν πολλές φορές τα Τζουμέρκα και τα Κατσανοχώρια. Άλλες τόσες φορές τα χωριά θα ανθήσουν, πότε στη σύντομη ένδοξη βασιλεία του Πύρρου (3ος αι. π.Χ.), πότε ως τμήμα εδάφους του κραταιού Δεσποτάτου της Ηπείρου, (1204-1430), πότε ως ανεξάρτητος πυρήνας μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (η περιοχή θα παραμείνει ανεξάρτητη ως το 1480 λόγω του απρόσιτου χαρακτήρα της), πότε ως προνομιούχες κοινότητες υποτελείς στη Βαλιδέ σουλτάνα. Δύο ομοσπονδίες , των Καλαρρυτών και του Συρράκου, διοικούνται από δικούς τους εκπροσώπους. Ο Τούρκος διοικητής δεν έχει παρά την επίβλεψη και την είσπραξη του ετήσιου φόρου σε όλη την περιοχή. Κατ’ εξαίρεση διατηρούν τα προνόμια ως το 1803, έτος κατάργησης από τον Αλή Πασά όλων των προνομίων της περιοχής. Όταν ο Γάλλος πρόξενος στα Γιάννενα, ο Pouqueville, επισκέπτεται το Συρράκο και τους Καλαρρύτες , τον 19ο αι., εντυπωσιάζεται από την ευνομία, την εμπορική κίνηση, το κλίμα και τις φυσικές ομορφιές του τόπου που είχε επιλέξει ως θέρετρο ο Αλή Πασάς και είχε, γι’ αυτόν το λόγο , ανοίξει και δρόμο Ιωάννινα – Καλαρρύτες.
Ο αγώνας της ανεξαρτησίας από την Οθωμανική κυριαρχία θα κάνει ονομαστή την περιοχή για τη λεβεντιά και την αξιοσύνη της, αλλά θα συμβάλει σταδιακά στην ερήμωση και στην εγκατάλειψή της. Η λαϊκή μούσα θα ψάλει τα κατορθώματα και τον ηρωικό θάνατο του Πετροβουνιώτη Κατσαντώνη , ορκισμένου εχθρού του Αλή Πασά και Γενικού Αρχηγού κλεφτών και αμαρτωλών πάσης Ελλάδος. Η απελευθέρωση και η νέα αγροτική πολιτική (παραχώρηση κλήρου στους ακτήμονες) θα στερήσει από τους κτηνοτρόφους των Τζουμέρκων και της Πίνδου πολλά χειμερινά βοσκοτόπια και θα τους ωθήσει σ άλλες δραστηριότητες Μόνος δρόμος, η μεγάλη μετακίνηση , η μετανάστευση , που αρχίζει , όπως κι αλλού στην Ήπειρο, πολύ νωρίς, ήδη από τον 17ο αιώνα και κορυφώνεται στα μέσα του 20ου.
Αξιόλογα δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Διατηρημένα αλώνια και καλύβες βρίσκονται στο Συρράκο.Οι πλαγιές της κοιλάδας του ποταμού Αράχθου, παρουσιάζουν έντονες κλίσεις και καταλήγουν απότομα στην κοίτη του ποταμού. Είναι μια φυσική συνθήκη που υποχρεώνει τους κατοίκους στην κατασκευή καλλιεργήσιμων αγρών σε αναβαθμίδες. Το σχήμα τους είναι ακανόνιστο και ακολουθεί τις εδαφικές δυνατότητες. Οι ξερολιθιές στις πλαγιές των βουνών, που αυτές συγκρατούν τους μικρούς κλήρους γεωργικής γης σε οικισμούς με μεγάλο υψόμετρο, συνιστούν την ίδια την ταυτότητα του χώρου, που παρουσιάζει μάλιστα και ξεχωριστό ενδιαφέρον από τη σκοπιά της πολιτισμικής οικολογίας.
Τέτοια τοπία αναβαθμίδων συναντούμε σε όλη την περιοχή, με πιο αξιόλογα όμως στις περιοχές της Πλάκας, του Πάτερου, του Μιχαλιτσίου, των Καλαρρυτών, του Συρράκου, του Παλαιοχωρίου Συρράκου και του Ξηροβουνίου.Το επάγγελμα του κτηνοτρόφου είναι εδώ τόσο παλιό όσο και η ιστορία αυτού του τόπου.Η κτηνοτροφία παίζει ακόμα και σήμερα σημαντικό ρόλο στην οικονομική ζωή της περιοχής. Ωστόσο ελάχιστα από τα παλιά επαγγέλματα που συδέονται με την κτηνοτροφία έχουν επιζήσει
Κοιτάξτε προσεκτικά...έρχονται βήμα βήμα τα μέλη της παρέας του ομίλου μας....Εγώ ήδη έχω ανέβει και είμαι απέναντγια να τους φωτογραφίζω..
Κατεβαίνοντας με προσοχή την απότομη πλαγιά..
Χρούσιας ποταμός.
Ενας μικρός καταρράκτης ...μας πιτσιλαει περνώντας από κάτω...
Από το Συρράκο.
Μπερδεμένο σπιτάκι μέσα στην άνοιξη του παραδοσιακού χωριού.
Οι μπάτζοι (τυροκόμοι) του Συρράκου δε συναντώνται πια παρά στα πιστοποιτικά οικογενειακής κατάστασης ως κύρια ονόματα. Την ίδια τύχη έχουν και οι καπάδες του Συρράκου και των Καλαρρυτών, που τροφοδοτούσαν επί αιώνες τους ναύτες της Αδριατικής και της Μεσογείου με χοντρούς μάλλινους επενδύτες, ιδρύοντας συγχρόνως εμπορικούς οίκους σε Ανατολή (Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Μόσχα, Οδησσό) και Δύση (Τεργέστη, Λιβόρνο, Νάπολη, Βιέννη, Μασσαλία..). Όχι βέβαια συμπτωματικά, κάποιοι με αυτό το όνομα θα κρατήσουν, ως τις μέρες μας, την ιδιότητα του εμπόρου μακριά όμως πια από τη γενέτειρά τους. Αλλά κανένας πια δε χρησιμοποιεί τη γλώσσα των ραφτάδων: τα μπουκουρέικα.
Πολλά χρήματα έπεσαν στο χωριό αυτό επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ...κάτι που άξιζε πραγματικά,γιατί όλο το χωριό είναι αναπαλαιωμένο....
Τα πάντα είναι προσεγμένα και φτιαγμένα από την αρχή.....είναι ένα στολίδι....Οι Καλαρρύτες αντίθετα είναι μεν παραδοσιακοί,αλλά ερειπωμένοι!!
Η βρύση Γκούρα.
Καλντερίμια.....Ερημη ομορφιά,μια και το χωριό παίρνει ζωή κάθε Αύγουστο...
Η εγκατάλειψη των χωριών, μάστιγα για την πατρίδα που έμαθε τους ανθρώπους τους στην καλοπέραση και στα έτοιμα, αντε και στο χαρτζηλίκι του παππού και του πατέρα.......πολλή πίκρα απο τους ανθρώπους που έχουν απομείνει..
Ο ιερός ναός του Αγίου Νικολάου (18ος αιώνας) στο Συρράκο . Η εκκλησία βρίσκεται στο κέντρο του χωριού. Είναι αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο και χτίστηκε το 17ο αιώνα. Έχει αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1900. Αξιόλογος είναι και ο επιτάφιος, που είναι φερμένος από τη Ρωσία και χρονολογείται από τις αρχές του 20ου αιώνα.
Το σπίτι του ποιητή μας Κώστα Κρυστάλλη......Διατηρείται μέσα όπως το άφησε
Ενα από τα δωμάτια του σπιτιού του ποιητή αφημένο έτσι όπως ακριβώς ήταν.
Απόγευμα....αέρας και κρύο...Ωρα να φεύγουμε από το πανέμορφο χωριό....
ΚΕΙΜΕΝΑ - ΝΕΛΛΑ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ
πηγή πληροφοριών
http://www.voreiatzoumerka.gr/
Τέλειο!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή