Ήσουν τριαντάφυλλο,που ανθούσε το Γενάρη,
και παπαρούνα που ριζώνει στο γιαλό.
Ήσουν σε νύχτες θλιβερές λαμπρό φεγγάρι,
και στις φουρτούνες κύμα ήσουν απαλό.
Μα τώρα είσαι δειλινό συννεφιασμένο,
βουβή καμπάνα σ΄εκκλησιά ερημική.
Είσαι ένας στίχος σε τραγούδι λυπημένο.
ένας αθώος που είναι μεσ΄τη φυλακή.
Ήσουν δροσιά του κουρασμένου του διαβάτη,
κρύο νερό που ξεδιψούσαν τα πουλιά.
Ήσουν ελπίδα στου αρρώστου το κρεβάτι.
και γλάστρα στου φτωχού την αγκαλιά.
πίκρα που στάλαξε στα χείλη της αυγής.
Είσαι ένας κήπος αδειανός χωρίς λουλούδια,
κίτρινο φίλο πού΄χει πέσει καταγής
.
‘’ΓΙ΄ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΣΑΝΕ ΝΩΡΙΣ’’,Μίμης Κούρτης, 1 9 7 5.
‘’ΓΙ΄ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΣΑΝΕ ΝΩΡΙΣ’’,Μίμης Κούρτης, 1 9 7 5.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΜΙΜΗΣ ΚΟΥΡΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου