Gabriel Tudosescu - photo |
Κλείνω τα μάτια
αφουγκράζομαι τις λύπες
καταριέμαι την κάθε μέρα
που περνά
και φεύγει άσκοπα γεμάτη πίκρες.
Κλείνω τα μάτια
το δάκρυ τρέχει, υγραίνει
τ'αφυδατωμένα θέλω
που έπαψαν να γίνονται πράξη.
Κλείνω τα μάτια
και βλέπω το φως της πικρής
σαν φάρμακο αλήθειας.
φάρμακο για τις πληγές
που άνοιξαν
και προσπαθούν να κλείσουν εδώ
και χρόνια.
Αυτές που έγιναν από τα αιχμηρά
της εξαθλίωσης λεπίδια.
Με τα μάτια κλειστά βλέπω
καλύτερα γιατρεύω τις πληγές...
ακόμα ελπίζω!
Carpe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου