ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΤΑΜΑΝΙΔΗΣ - Τρία ποιήματα από τη Συλλογή ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

i

Δεν ακούσαμε τα βήματα
της πρωινής πάχνης που απομακρύνονταν.
Απλά περιμέναμε!
Ο ήλιος μας γέλασε.
Δεν βγήκε!
Οι εργάτες γυρίσανε.
–Αφού δεν ξημέρωσε-
Δε θα δούμε πια το ρόδινο χρώμα του ήλιου.
Η σάλπιγγα αντήχησε.
Στην πράσινη τσόχα άρχιζε το παιχνίδι.
΄Ένα τσιγάρο σβησμένο στο στόμα.
Η τράπουλα έφυγε από το χέρι.
Σηκώσαμε ένα φύλλο.
Εφτά κούπα!
Τα βουνά καμπούριασαν.
Οι στρατιώτες σκοτωθήκανε!
Εμείς κοιτάζαμε! 

ii

Φυσικά σχήματα καρφωμένα
στον ίσκιο της σιωπής.
Μαραμένες παπαρούνες
που σεργιάναγαν το λιόγερμα
στον αντικρινό λόφο.
Ο θάνατος να καπνίζει
ακουμπισμένος στο τοίχο του νεκροταφείου.
Ο έρωτας μπλεγμένος
ανάμεσα στα χέρια μας.
Ζωή με γέλασες!

iii

Αυτή είναι η ζωή μου! 
Δεν μπορεί να μου την αλλάξει, 
ούτε μια χούφτα αίμα, 
που λεηλάτησες 
από την καρδιά μου. 
Η λάσπη, παραμένει λάσπη. 
Ο ουρανός παραμένει ουρανός! 
Τον νεκρό δεν μπορεί κανείς 
να τον αναστήσει! 
Να μπορούσαμε τουλάχιστον, 
ν΄ αλλάζαμε αυτά 
τα τρύπια παπούτσια μας! 


Τρία ποιήματα από τη συλλογή ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ 

Εικόνες : Photographer Hugo Romano