Κι αν φέρει η θάλασσα βουνά
και αστραπές το κύμα
γίνε βυθός σώμα μου
φιλί γλυφό στα χείλια
γυμνέ ορίζοντα
πάρε δυο όστρακα σπασμένα
κι απ΄τους αυχένες του γυαλού
σπασμένα μάρμαρα λείψανα
ν΄ακούω τα κύματα
να μου χτυπούν την πόρτα.
Να ακούω τα μοιρολόγια της
το άδικο της μοίρας,
με κραδασμούς χτύπα
κυκλώνα χτύπα
λες κι είσαι δαίμονας
να ρίξω το ξόρκι μου
στην αχαλίνωτη του πόντου
σοροκάδα.
Κλείσε την στρόφιγγα της δίνης
το μάτι της θάλασσας
για να διαβώ σπασμένα θρύψαλα
κοχύλια,
που ΄χει τη δύναμη να υπνωτίζει
σκορπώντας τα
η μάγισσα Σελήνη,
στην παλάμη μου να γύρη
να γεννηθεί, να πεθάνει
ν΄αναστηθεί η αγάπη μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου