ΑΘΗΝΑ ΚΟΤΣΟΒΟΛΟΥ "Ατιτλο & Καλαμάτα 1986(Χρόνια χαμένα στην ομίχλη)" Δύο ποιήματα για τον σεισμό της Καλαμάτας στις 13 - 9 - 1986

Η "αποκεφαλισμένη Παναγιά" του δεύτερου ποιήματος 

(Ιερός Ναός Υπαπαντής Καλαμάτας)

ΑΤΙΤΛΟ 

Οι φωταψίες και οι ταμπέλες κάθε βράδυ σαν ομίχλη
αυτή η πλατεία τρίζει
βήματα και φωνές
θεατρική σκηνή
και μεις άϋλοι κομπάρσοι
ενός δράματος
Πάμε και ερχόμαστε πάνω ως κάτω..
πατήσαμε άμετρες φορές
τα ίδια βήματα τις ίδιες πλάκες
μάθαμε πια κάθε στιγμή τους
και στην οδό Αριστομένους
κάθε βράδυ αυτή πόλη
δείχνει το χαμόγελο της
κάθε βράδυ στην πλατεία
με τα γιορτινά μας ρούχα
Γαλάξια και Ιντεάλ
δυο δυο τρεις τρεις
αυτή η πόλη τρίζει
κάτω από τα δειλά μας βήματα
................
Διονύση εσύ μονάχα γνώριζες τι έμελλε να γίνει..

Athena Kotsovolou - Untitled

The lighting and the signs each night like the fog
this square trembles
footsteps and voices
a theater set
and we immaterial extras
of a drama
We come and go up and down ...
we stepped countless times
the same steps the same paving stones
we learned already each of their moments
an on Aristomenous street
every evening this city
shows her smile
every evening in the square
with our holiday clothing
Galaxy and Ideal
two by two three by three
this city trembles
beneath our shy footsteps

(Translation: Eva Johanos)

Το ποίημα αυτό, αν και προσπαθούσα να περιγράψω τη ζωή μας στα στενά επαρχιακά δεδομένα της εποχής μου, αποδείχθηκε αρκετά προφητικό αφού λίγες ώρες μετά η πλατεία που έτριζε και η πόλη που έτριζε χτυπήθηκε από τον σεισμό, που στοίχισε πάνω από 20 ζωές και αμέτρητες ζημιές

Αργότερα τον σεισμό τον περιέγραψα αλλιώς ...

(ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ 13/9/1986)

 Καλαμάτα 1986 ( Χρόνια χαμένα στην ομίχλη )

Νύχτες που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ
Και μέρες που δεν άρχισαν.
Είναι που φύγαμε νωρίς
Και δεν προλάβαμε.

Πάνω σε κείνα τα βουνά της Μεσσηνίας

Ο ήλιος ξύπναγε νωρίς
Τις νύχτες έφευγε νωρίς
Και δεν προλάβαμε.

Είναι που η δικιά μας η γενιά

Που χάθηκε μέσα στη σκόνη
Μιας τραγωδίας τόσο απογευματινής
Αναπόφευκτα θα θυμάσαι

Στη Μεσσηνία ο Σεπτέμβρης δεν έρχεται ολόκληρος

Ποτέ δεν θα ξανάρθει ολόκληρος.
Όταν φεύγει το πλοίο θα θυμάσαι
Την Παναγιά αποκεφαλισμένη

Κι ένα άλλο πλοίο που ποτέ δεν έφυγε.

Να το θυμάσαι
Τα χρόνια που χάθηκαν δεν ήταν από σκόνη
Ήταν από πέτρα….."

Αθηνά Κοτσόβολου 

Το ποίημα ΚΑΛΑΜΑΤΑ 1986  έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά και στα Ιταλικά .

Αγγλικά 

Kalamata 1986 

Years lost in the mist.
Nights- which never were completed
and days- which did not begin.
It is- that we left early
and we didn’t have time. . .
On those mountains of Messinia
the sun woke early.
At nights it left early.
And we didn’t have enough time.
And it is our generation
which was lost in the dust
of a tragedy with such a late afternoon feeling.
Unavoidably you will remember.
In Messinia, September does not come in one piece.
It will never again come whole.
When the boat leaves, you will remember
the All Holy beheaded
and another boat, that never left.
Remember it...
The years- that disappeared were not made of dust.
They were made of stone...
-Athena Kotsovolou

(Translation: Eva Johanos)

Επίσης  είναι μεταφρασμένο στα ιταλικά και δημοσιευμένο - μαζί με το πρωτότυπο - στο βιβλίο:  ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ  ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΙΤΑΛΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ (1996)