Rafal Olbinski - Τales of Love
Άμαχος και αδέξιος θάνατος ο βίος κάθε μέρα!
Παραδομένοι οι άνθρωποι στης μοίρας το παιχνίδι
και στου αστείρευτου χρόνου το μαρτύριο.
Ικέτες των ωρών και των στιγμών
που άλλοτε γρήγορα και άλλοτε νωθρά περνούν,
εμπαίζοντας τ’ ανθρώπινα μαρτύρια, τις λύπες, τις χαρές.
Τα όνειρα στάζουν, ιδρώτα και αίμα.
Σισύφειο μαρτύριο, ατέρμονο και ανέλπιδο η ζωή
με το μαστίγιο της αλήθειας να σκίζει σάρκες, να ματώνει.
Τα συναισθήματα, κομματιασμένο πάζλ,
πετάχτηκαν πρόχειρα και ξεχάστηκαν στης λήθης το συρτάρι,
έρμαια της απάθειας μα και της απραξίας.
Άφωνες και άλαλες αγάπες, πέθαναν παρθένες, χωρίς συγχώρεση
θυσία στον βωμό του εγωϊσμού και της αλαζονείας
πλανώνται τώρα σαν φαντάσματα στοιχειώνοντας τις νύχτες.
Ασάλευτες οι σκέψεις και οι ιδέες τρέμουν την προδοσία.
Οι καταδότες της ελπίδας στήνουν παντού καρτέρια.
Σιωπηλή συνωμοσία τα σχέδια του «αύριο»
για λίγους, μυημένους με όραμα και σθένος.
Σαράκι η ρουτίνα ύπουλα διαλύει τις σχέσεις των ανθρώπων
και οι μέρες ίδιες και απαράλλαχτες, φωτοτυπία η μια της άλλης
δίχως χρώμα, ήχους, επιφωνήματα!
Συνταξιούχοι όλοι της ζωής και των ονείρων
στέκουν αφοπλισμένοι, έρημοι και μόνοι.
Άρρητες οι σκέψεις, χαμένος ο παράδεισος καιρό.
Σαν τη βελόνα που κόλλησε στο δίσκο του πικάπ
αναπολούν τα ίδια και τα ίδια μήπως και ξεφύγουν
απ’ την παγίδα του «τώρα» που «σφάζει» και πληγώνει.
Γιούλη Μποϊντά – Σεπτέμβριος 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου