ΕΥΑ ΜΑΖΟΚΟΠΑΚΗ "ΜΗ ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ"

Alberto Pancorbo art

Αγναντεύω το ξέφωτο, όσο έχει απομείνει.
Μου άφησες μια χαραμάδα εισπνοής.
Την εκμεταλλεύομαι χρηστικά.
Λιγοστό φως, ελάχιστος αέρας,μυωπικό τοπίο.
Μα τουλάχιστον μια τρύπα ανάσας.
Από τούτη την ανάσα οξυγονώνομαι.
Έχεις τη πρόθεση να την καλύψεις.
Μη με προκαλείς.

Αγναντεύω τη θάλασσα, όση δεν με έχει ρουφήξει.
Μου άφησες μια στιγμή πάνω στο κύμα.
Την απολαμβάνω μυριστικά.
Λιγοστή αύρα, ελάχιστη θέα, μυωπική δροσιά.
Μα τουλάχιστον μια θέση στο όνειρο.
Από τούτο το όνειρο χρωματίζομαι.
Έχεις τη διάθεση να τη σβήσεις.
Μη με προκαλείς.

Αγναντεύω την ελευθερία, όση δε μου έχει κατασχεθεί.
Μου παραχώρησες ένα λεπτό στην αθανασία.
Τη γεύομαι αισθαντικά.
Λιγοστό συμπλήρωμα, ελάχιστη απόλαυση, μυωπικό φάρμακο.
Μα τουλάχιστον μια εισπνοή στο άπειρο.
Από τούτο το άπειρο υφαίνομαι.
Μη με προκαλείς.

Αγναντεύω τον έρωτα, όσο μου έχει υπογραφεί.
Μου πρόσφερες μία σταγόνα στην ευτυχία.
Την καταπίνω λικνιστικά.
Λιγοστή δροσιά, ελάχιστο ίαμα, μυωπική συντροφιά.
Μα τουλάχιστον ένα άρωμα στη ζωή.
Από τούτο το άρωμα ταυτοποιούμαι.
Μη με προκαλείς.

Αγναντεύω τη ψυχή μου,όση δεν έχει διαλυθεί.
Μου χάραξες μια διέξοδο στην ανάμνηση.
Τη βαδίζω αδιαμαρτύρητα.
Λιγοστός χώρος, ελάχιστος αέρας, μυωπικός ρυθμός.
Μα τουλάχιστον ένα μονοπάτι ζωής.
Από τούτο το μονοπάτι σκαρφαλώνω.
Μη με προκαλείς.

Μη με προκαλείς .
Η αγάπη μου από τα λάθη σου σφάζεται
ως άλλη Ιφιγένεια ,στο βωμό
κι εκλιπαρεί άνεμο ευνοϊκό για να κουρσέψει τη Τροία.
Μα δεν έμαθα το Δούρειο ίππο να προσκαλώ ,
δε γεννήθηκα Οδυσσέας για να σε ξεγελώ.
Ένας κοινός θνητός χωρίς περγαμηνές που
ψιθυρίζει μονάχα πως σε μια άλωση πόθων
η αξιοπρέπεια της ψυχής δε ..θυσιάζεται.
Μη με προκαλείς.

ΕΥΕΛΙΑ