είσαι ανίκανος να ερμηνεύσεις τα πράγματα
όπως εκείνοι το θέλουν,
γιατί, αδελφέ μου,
το πλίνθινο σπίτι σου παραδόθηκε,
γιατί το γεράνι σου κλαίει,
γιατί είσαι ποιητής της λίμνης εκείνης
που για σένα μυριοβολά απρέπεια..
Όταν φορέσεις ενδύματα και υποδήματα στα μέτρα τους,
θα χεις θαφτεί κάτω από τόνους λάσπης
κι όταν το ηλιογέννημα δεν θα σε συγκινεί,
θα έχεις κουρδιστεί καθ´ όλων των ρολογιών τα κουρδίσματα..
Κι έτσι η προτροπή θα είναι στο τικ-τακ δοσμένη
κι εσύ θα προσκυνάς τα χιλιόμετρα των πεινασμένων
και αστέγων οριζόντων
ψήνοντας τον καφέ σου χοντροαλεσμένο,
καταπίνοντας τις άμουσες φωνές των ψαλτών
και παίρνοντας το άστιχο δρομάκι στην άστοχη ζωή σου..
Τότε θα χει πεθάνει ο ήλιος,
οι αυγές θα χουν χαράξει το σούρουπο πριν νυχτώσει
κι εσύ δεν θα χεις πια το παιδί στα μάτια σου
κι ο γέροντάς σου θα είναι ένας μάντης ξεδοντιάρης που εξέπεσε,
μισερός και μόνος θα γυρεύεις μιάν καθάρια ανάσα
κι ο κόσμος δεν θα έχει πια μέλλον, γιατί εσύ ποτέ δεν αντιστάθηκες..
Όταν ο μισθός σου θα σου φτάνει κι οι πολιτείες ξερές και κρύες
θα δύνανται στο γκρίζο απόβροχο να σου ομοιάζουν ως σιωπή
πριν το τραγούδι,
τότε εσύ στα κωφάλαλά σου συνθήματα θα βάλεις ένα κόκκινο κήπο
να γνέθει της κόρης την κλωστή προτού το προξενιό ραγίσει,
προτού εσύ παντρέψεις την ασχήμια με το κάλλος..
Κι έτσι τα πρόστυχά τους λόγια θα γίνουν κυβερνήτες
κι εσύ επαίτης της ζωής που σου δόθηκε..
Έπειτα, ονειρεύομαι πως εσύ θα είσαι πάντα μοναδικός
και σαν χαραυγή ερώτων θα προικίσεις τον βίο με τ´ αγαθά
του δέντρου που αντιστάθηκε στην θάλασσα των αλαλαγμών
κι όταν φτάσω ν´αποθάνω, θα λυπάμαι που χάνω την ποίηση της λίμνης..
Σύρε και χάραξε τα βήματα, μην ντυθείς, μην ποδηθείς,
είσαι ποιητής δείξε τον δρόμο, πιστεύω σε σένα,
βγήκε ο ήλιος, πολέμησε ξυπόλυτος, γυμνός και αδαής..
Μαρίνα Σολδάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου