Bridget Collins art
σαν το φως τα βλέφαρά σου άνοιξε.
Αποκομμένη απ' το θαλάμι σου
πάσχιζες ν ανταμώσεις γνώριμους ήχους,
αυτούς που με αγάπη σ' έθρεψαν.
Ξένα όλα γύρω σου, εχθρικά φάνταζαν.
Να κρυφτείς ήθελες, να κρυφτείς μες
στην μονιά σου ξανά,
εκεί, στης θαλπωρής την μήτρα.
Αλλά νεογέννητη ήσουν!
Βιάστηκες να βγεις στον κόσμο,
μήνες επτά άντεξες κλεισμένη.
Λεύτερο πουλί η ψυχή σου
πέταγμα πεθυμούσε.
Τα μάτια σου να γιομίσουν με ουρανό
και θάλασσες και κάμπους και φεγγάρια.
Και να τώρα, μια σταλιά μωρό και πώς
να σε κρατήσουν χέρια αγαπημένα;
Λαμπόγυαλο το πρώτο όνομά σου,
τόσο το ύψος σου μετρούσε.
Δύο μάτια μόνον δέσποζαν στο χρώμα της ελιάς,
τον κόσμο ολάκερο να κλείσουν προσδοκώντας.
Και τον έκλεισαν.
Γελώντας,
κλαίγοντας,
χαμογελώντας.
Ένα ατέρμονο παιγνίδισμα!
Στον Χρόνο
Στους τόπους
Στους ανθρώπους
Της ζωής ο κύκλος!
Αρετή Γουργιώτου
ΦΥΚΟΕΣΣΑ
06 ΑΠΡΙΛΗ 2020
Ανήμερα στην Γεννέθλια ημέρα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου