Οι σκαπανείς τραβήξαν κατά τον νότο,
μια ομήγυρις με φτηνά και τρύπια καπέλα,
με τα χέρια σβολιασμένο χρυσάφι
απ´ του παραδείσου την αναζήτηση,
με μάτια γιομάτα φέγγος
απ´ της λάμπας το καπνισμένο γυαλί...
Σκιάσανε τα πρώτα σύγνεφα του πρώιμου δειλινού
και καθώς η ξενιτιά δεν έχει συνείδηση,
σκέφτηκαν να ψάλλουν τον δίφθογγο ύμνο,
σαν από παλιά χαμένοι και υπόδουλοι,
σαν από παλιά ορφανοί κι αποδιωγμένοι..
«Μην αναστενάζεις δίχρωμο πουλί,
μάθαμε τους φθόγγους της πληγής στην εξορία...
Έχουμε χιλιόμετρα εμπρός
αλφάβητο να φτιάξουμε, ν´ αλλάξουμε πορεία...»
Θέλησαν στο γιόμα πάνω του φεγγαριού
κόκκινους καρπούς να φάνε,
να ραγίσουν το ήμαρτον να το κάνουν
ξόδι για το καντήλι..
Το λάδι λιγοστό στις παρενθέσεις
κι οι υποθέσεις καρνάγια που γεννούν κουκουβάγιες.:.
Μην κοιτάτε το άκρο της πόλεως,
τρία τέρμινα καρτερούμε να ορθώσουμε τα τείχη...
Είμαστε μια παλινδρόμηση θρασύτατη
κι ο ευνούχος του φεγγαριού συνοδός
δεν μας επέτρεψε το ταξίδι στα χρυσά ενώτια της θεάς..
Στο πλατύγυρο του καπέλου διάστημα
κατά περιόδους κι εναλλάξ φυλάμε σκοπιά
κι οι υπόλοιποι, όσοι αντέχουν, προετοιμάζονται
για την σφαγή που θ´ ακολουθήσει στις διηγήσεις...
Οι σκαπανείς τράβηξαν κατά τον νότο
κι οι παραμυθάδες κατά τον βοριά..
Μαρίνα Σολδάτου
μια ομήγυρις με φτηνά και τρύπια καπέλα,
με τα χέρια σβολιασμένο χρυσάφι
απ´ του παραδείσου την αναζήτηση,
με μάτια γιομάτα φέγγος
απ´ της λάμπας το καπνισμένο γυαλί...
Σκιάσανε τα πρώτα σύγνεφα του πρώιμου δειλινού
και καθώς η ξενιτιά δεν έχει συνείδηση,
σκέφτηκαν να ψάλλουν τον δίφθογγο ύμνο,
σαν από παλιά χαμένοι και υπόδουλοι,
σαν από παλιά ορφανοί κι αποδιωγμένοι..
«Μην αναστενάζεις δίχρωμο πουλί,
μάθαμε τους φθόγγους της πληγής στην εξορία...
Έχουμε χιλιόμετρα εμπρός
αλφάβητο να φτιάξουμε, ν´ αλλάξουμε πορεία...»
Θέλησαν στο γιόμα πάνω του φεγγαριού
κόκκινους καρπούς να φάνε,
να ραγίσουν το ήμαρτον να το κάνουν
ξόδι για το καντήλι..
Το λάδι λιγοστό στις παρενθέσεις
κι οι υποθέσεις καρνάγια που γεννούν κουκουβάγιες.:.
Μην κοιτάτε το άκρο της πόλεως,
τρία τέρμινα καρτερούμε να ορθώσουμε τα τείχη...
Είμαστε μια παλινδρόμηση θρασύτατη
κι ο ευνούχος του φεγγαριού συνοδός
δεν μας επέτρεψε το ταξίδι στα χρυσά ενώτια της θεάς..
Στο πλατύγυρο του καπέλου διάστημα
κατά περιόδους κι εναλλάξ φυλάμε σκοπιά
κι οι υπόλοιποι, όσοι αντέχουν, προετοιμάζονται
για την σφαγή που θ´ ακολουθήσει στις διηγήσεις...
Οι σκαπανείς τράβηξαν κατά τον νότο
κι οι παραμυθάδες κατά τον βοριά..
Μαρίνα Σολδάτου
Η φωτογραφία είναι από το pinterest.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου