σε εντατικής θαλάμους συνευρέσεις
αποστειρωμένων κορμιών με μυρωδιά φορμόλης
μέσα σε αγωνία να ερωτοτροπούν με τον θάνατο
και το αγκομαχητό του οίστρου τους να γίνεται
φόβου κραυγή να αντηχεί στους άδειους δρόμους
μιας πόλης που την ψύχη της μόλυνε απερίσκεπτα
στων μικροαστικών προσδοκιών της την ιδιοτέλεια
και τώρα εμπρός στων αποχωρισμών τον φόβο
με δέος να αφουγκράζεται τον ήχο των βημάτων της ζωής
που απομακρύνεται γυμνή από ένα χάδι αποχαιρετισμού
και από στερνό φιλί αγάπης μολυσμένης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου