ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΗΣ ''Η πόλη''

Λήδα Ξυδιά, Καραντίνα Ν5

Ό,τι αγάπησα ζωή σαν σύννεφο ανεβαίνει
Από τη γη στον ουρανό σαν το φεγγάρι βγαίνει
Και λίγο πριν να σκορπιστεί απ’ του βοριά το βόλι
Κλέβει των άστρων λίγο φως και το πετά στην πόλη
.
Πόλη της σκοτεινιάς ανθέ της ερημιάς κλωνάρι
Στο τσιμεντένιο δάκρυ σου πως περπατούν οι γλάροι
Θάλασσα δίχως το νερό άνθρωποι σαν ξυράφι
Ποιος τον χρησμό σου να μου πει ποιος ν’ αγαπά θα μάθει
.
Να μάθει και της μοναξιάς το μοναχό σοκάκι
Που ήλιος το εξέχασε και χόρτασε φαρμάκι
Του χαμογέλιου τις γωνιές κοίτα σαν ξημερώνει
Απ’ τα κλειστά παράθυρα η νύχτα μεγαλώνει
.
Και μεγαλώνει το παιδί χωρίς το φως να βλέπει
Ούτε μαθαίνει ν’ αγαπά ούτε στο φως να στέκει
Και λίγο πριν να διαλυθεί απ’ του ποτέ το βόλι
Κλέβει των άστρων λίγο φως και το πετά στην πόλη

Κ.Χ.
.

Σκίτσο: Λήδα Ξυδιά, Καραντίνα Ν5, ''Καλημέρα'', στυλό bic και ξυλομπογιά, 20/3/2020. Από τη σειρά #ΣκίτσαΚαραντίνας (κάθε μέρα κι ένα σκίτσο)

Η Λήδα είναι ζωγράφος, απόφοιτος της ΑΣΚΤ Αθήνας. Εργάζεται ως δασκάλα καλλιτεχνικών στο δημοτικό σχολείο. Παίζει κανονάκι και με τη μουσική της συνοδεύει συχνά διηγήσεις παραμυθιών.

Κ.Χ.