Μια βροχή καταρρακτώδη
θολώνει τα δευτερόλεπτα των αναμνήσεων.
Εξαντλημένοι εντός των τειχών,
απολαμβάνουμε την ανυπαρξία
που απλώνεται στο ορίζοντα.
Λίγη γαλήνη εκτεθειμένη στο φόβο.
Συνωστίζονται στη μνήμη μας
οι μέτριοι έρωτες,
κίτρινα φύλλα της καρδιάς.
Αλητεύοντας τα καλοκαίρια
τα μάτια βουρκώνουν
αντικρίζοντας το σκήνωμα της αγάπης
να συνθλίβεται στ'αφρισμένα κύματα.
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου